ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ
Στην Πάτρα των 200 χιλιάδων κατοίκων υπάρχουν εκατοντάδες ποδήλατα, ωστόσο, πολύ λίγα βλέπεις στους δρόμους. Τα περισσότερα βρίσκονται σε αποθήκες, μπαλκόνια και κλειστές θέσεις στάθμευσης και χρησιμοποιούνται ελάχιστες φορές το χρόνο. Λογικό, μιας και στην πόλη υπάρχουν λιγοστοί ποδηλατόδρομοι, ενώ οι δρόμοι της είναι αφιλόξενοι για τα δίκυκλα και σε καμία περίπτωση δεν ενδείκνυται για οδήγηση….
Και όμως, μια σημαντική μερίδα των δημοτών επιθυμεί και μάλιστα διακαώς, να χρησιμοποιεί το ποδήλατο, όχι μόνο για να κάνει μια βόλτα αναψυχής, αλλά και ως μεταφορικό μέσο εντός της πόλης.
Αυτό αποδείχθηκε στις 120 ημέρες του 2016 που λειτούργησε το δωρεάν σύστημα κοινόχρηστων ποδηλάτων με 11 σταθμούς και 70 ποδήλατα, όπου οι κάτοχοι καρτών δωρεάν χρήσης ξεπέρασαν τους 1.300, ενώ ο αριθμός των χρήσεων έφθασε περίπου τις 8.400. Βέβαια, το σύστημα δεν «περπάτησε» μιας και κάποιοι άρχισαν συστηματικά να προκαλούν καταστροφές και βανδαλισμούς, με αποτέλεσμα σχεδόν να καταστραφούν τα ποδήλατα. Μάλιστα, δεν αρκέστηκαν στην καταστροφή ποδηλάτων και σταθμών, αλλά πέταξαν στη θάλασσα δύο ποδήλατα, τα οποία ανασύρθηκαν και οι φθορές τους αποκαταστάθηκαν. Έτσι ο Δήμος Πατρέων – και σωστά – αναγκάστηκε να μαζέψει άρον – άρον τα κοινόχρηστα ποδήλατα, ώστε να μην καταστραφούν και τα υπόλοιπα.
Το ενδιαφέρον των πολιτών για εναλλακτική μετακίνηση εντός της πόλης, προκύπτει και από το τεράστιο ενδιαφέρον για την απόκτηση κάποιου ηλεκτρικού ποδήλατου ή πατινιού με επιδότηση.
Ωστόσο και οι ιδιοκτήτες των ηλεκτρικών ποδηλάτων και των ηλεκτρικών πατινιών, έρχονται αντιμέτωποι με το ίδιο πρόβλημα. Δεν διαθέτουν πεδίο για να κινηθούν, καθώς η παρουσία των οχημάτων καταλαμβάνει το σύνολο των δρόμων, με αποτέλεσμα να βρίσκονται εκτεθειμένοι σε πολλαπλούς κινδύνους.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι παρά τα σχέδια που ανακοινώνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις κυβερνήσεις, τις Αυτοδιοικητικές Αρχές πρώτου και δεύτερου βαθμού, για την αναγκαιότητα μετάβασης σε άλλες πιο «πράσινες» μορφές κινητικότητας, ειδικά τώρα που η ενεργειακή κρίση είναι πιο ορατή από ποτέ, δεν υπάρχουν οι υποδομές ώστε να κινηθούν με ασφάλεια οι αναβάτες ποδηλάτων και πατινιών.
Σε λίγο καιρό η Πάτρα θα διαθέτει έναν νέο ποδηλατόδρομο επί του παραλιακού μετώπου, που ξεκινάει από την οδό Κανελλοπούλου, δίπλα στην πλαζ της Αγυιάς, και μέσω των παραλιακών οδών Ηρώων Πολυτεχνείου, Όθωνος – Αμαλίας και Ακτής Δυμαίων καταλήγει στο νότιο πάρκο. Όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα, το έργο – αν και απλό τεχνικά – πέρασε από «σαράντα κύματα», ωστόσο τώρα η κατασκευή του βρίσκεται στο ύψος του σιδηροδρομικού σταθμού.
Όπως επίσης συμβαίνει στην Ελλάδα, ακόμη και αυτό το μικρό έργο, συνοδεύεται από γκρίνια, αυτή τη φορά από οδηγούς οχημάτων, οι οποίοι διαμαρτύρονται επειδή ο ποδηλατόδρομος στενεύει τον υπόλοιπο δρόμο και όπως και να το κάνουμε τους ξεβολεύει.
Οι αντιδράσεις αυτές, καταγράφονται και στο «καφενείο» της εποχής μας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου ο καθένας έχει άποψη και θέλει να τη μοιραστεί με τους άλλους χρήστες.
Ανάμεσα στα πολλά σχόλια των Πατρινών που διάβασα τις τελευταίες ημέρες για το… εάν έπρεπε και το… πως έπρεπε να γίνει ο ποδηλατόδρομος στην παραλιακή, ξεχωρίζω δύο: «Όλα τα είχε η Πάτρα, ο ποδηλατόδρομος της έλειπε» και «Τι μας πέρασαν Άμστερνταμ;». Δυο χαρακτηριστικά σχόλια, πιστεύω, της νοοτροπίας ενός μέρους των Πατρινών, οι οποίοι δεν θέλουν να γίνει τίποτα που να νομίζουν ότι τους δυσκολεύει την καθημερινότητα.
Μακάρι η Πάτρα να είχε πολλούς ποδηλατόδρομους, πεζόδρομους, δρόμους αποκλειστικής διέλευσης λεωφορείων, κοινόχρηστα δωρεάν ποδήλατα και ηλεκτρικά πατίνια, κοινόχρηστους χώρους αναψυχής και άθλησης, ώστε η ζωή στην πόλη να αποκτούσε ποιότητα και μακάρι να ήμασταν μια πόλη εξοπλισμένη με ένα περίπλοκο δίκτυο ποδηλατόδρομων, τόσο άνετο και ασφαλές που μέχρι μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι να μπορούν να κυκλοφορούν με το ποδήλατο τους, όπως είναι το Άμστερνταμ.
Βέβαια, οι Έλληνες ποτέ δεν βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τους πολλούς θανάτους από αυτοκινητιστικά ατυχήματα, όπως έκαναν οι Ολλανδοί τη δεκαετία του 1970, επιβάλλοντας στην κυβέρνησή τους να υιοθετήσει άλλη πολιτική στις μετακινήσεις. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση….
* Η φωτογραφία είναι από το Άμστερνταμ
