Τι χρειάζεται ένας πολιτικός που τον ξέβρασε η πολιτική για να μετατραπεί σε εθνική ρεζέρβα; Στην περίπτωση του Πάνου Καμμένου ένα extreme makeover.
Μετά από ενάμιση χρόνο εθελούσιας απόσυρσης από τη δημοσιότητα, εμφανίστηκε στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΙ ένας άλλος Καμμένος. Απισχνασμένος, αλλά όχι καταβεβλημένος, ήπιος, αλλά όχι χωρίς γωνίες, διεκδικητικός, αλλά με το μαλακό. Ο νέος Καμμένος δεν είναι πλέον ο παράφορος τιμωρός των προπατορικών αμαρτημάτων του πολιτικού συστήματος, που γνώριζε η κοινή γνώμη. Είναι ένας αναβαπτισμένος, συνειδητοποιημένος, πρώην συγκυβερνήτης της Αριστεράς – ήμουν το «αναγκαίο κακό» που ήταν «αναγκαίο καλό» γιατί σταματήσαμε το κακό», είπε- ο οποίος δηλώνει ότι δεν σκοπεύει να ασχοληθεί με την πολιτική εκτός «αν διακυβεύεται ένα σοβαρό εθνικό θέμα και υπάρξει κίνημα πολιτών, οι οποίοι έχουν αδρανοποιηθεί».
Με άλλα λόγια, αν η πατρίδα χρειαστεί τις υπηρεσίες του, ο κ. Καμμένος, διαβάζουμε πίσω από τα συμφραζόμενα, δηλώνει παρών. Ο ίδιος δεν έφτασε να ξεστομίσει κάτι τέτοιο, προφανώς επειδή καταλάβαινε ότι η «βιτρίνα» του, ελάχιστα πειστική με τις ακροβασίες που επιχείρησε, θα κατέρρεε με πάταγο.
Ο νέος Καμμένος είναι νουνεχής. Δεν ψαρεύει οπαδούς στο αντιεμβολιαστικό κίνημα και επικρίνει όσους επενδύουν πολιτικά στους ψεκασμένους. Άλλο οι ψεκασμένοι του μνημονίου και άλλο οι ψεκασμένοι του εμβολίου. Εκείνος εμβολιάστηκε στη Σερβία μετά της συζύγου του, τότε άφηνε να διαρρεύσει με το ρωσικό sputnik ενώ τώρα ορκίζεται στο Pfizer, επειδή ταξίδευε βοηθώντας τους Κούρδους και ευρισκόμενος «σε εθνικές αποστολές».
Ο Καμμένος που έβριζε χυδαία και συκοφαντούσε ανηλεώς τους πολιτικούς του αντιπάλους, που με βιομηχανία αγωγών προσπαθούσε να φιμώσει όποιον του έκανε κριτική, εξαφανίστηκε. Με την επιφοίτηση που έλαβε λόγω της πολύμηνης αποχής από την πολιτική, σερβίροντας ποτά με χαβανέζικη αμφίεση στο μπαρ του γιου του, μπορεί πλέον κατηγορηματικά να προφητεύει ότι «είναι δεδομένο το θερμό επεισόδιο με την Τουρκία». Άρα καμία πατριωτική δύναμη δεν περισσεύει. Μήπως και εκείνος δεν συνεργάστηκε αρμονικά με το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ; Όταν βάζεις πάνω από όλα την πατρίδα μικρή σημασία έχουν οι ιδεολογίες.
Υπάρχει όμως και η 28χρονη κοινοβουλευτική και πολιτική εμπειρία και η θητεία του στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Βάσει αυτής της προϋπηρεσίας έκρινε τη συμφωνία με τη Γαλλία «άριστη», μίλησε για «αλλαγή της σημασίας της χώρας», για θωράκιση της ΑΟΖ με τις φρεγάτες Belh@rra, οι οποίες «δεν είναι απλά πλοία, αλλά ψηφιακά κέντρα διοίκησης».
Για την ευτυχή κατάληξη των ελληνογαλλικών διαπραγματεύσεων έβαλε και εκείνος το χεράκι του, υπενθύμισε σε τυχόν επιλήσμονες. Η συμφωνία, είπε, είχε κλείσει από τον Ιούνιο του 2018, γι’ αυτό ήρθε εδώ το αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκωλ. Η προμήθεια, δύο φρεγατών εκείνη την εποχή, δεν προχώρησε γιατί την μπλόκαρε η Γερμανία, πρόσθεσε. Ομοίως η συμφωνία με τις ΗΠΑ, την οποία επίσης χειριζόταν, δεν υπογράφηκε «γιατί υπήρχαν αντιδράσεις από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ».
Ο κ. Καμμένος είναι χρήσιμος και για άλλον λόγο. Μπορούσε να μιλάει απευθείας στον Τούρκο ομόλογό του Χουλουσί Ακάρ. «Εγώ μίλαγα με τον Ακάρ. Είχα το κινητό του τηλέφωνο και εκείνος είχε το δικό μου», υπογράμμισε. Και διηγήθηκε πως έγινε η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνταν στις τουρκικές φυλακές, του Δημήτρη Κούκλατζη και του Αγγελου Μητρετώδη, μετά από την παράδοση, «πάνω στη γέφυρα», Τούρκων υπηκόων που είχαν συλληφθεί στον Έβρο, στην Άγκυρα.
Δεν μπορείς να κλείσεις τα κανάλια επικοινωνίας, αλλά να κάνεις παράλληλα διερευνητικές επαφές την ώρα που παραβιάζουν την κυριαρχία σου, «δεν είναι σωστό», αποφάνθηκε, ενώ την προηγούμενη ημέρα είχε ανακοινωθεί ο 63ος γύρος διερευνητικών επαφών Αθήνας – Αγκυρας, στην Αγκυρα. Αλλά, αν ο ίδιος είχε θέση ευθύνης, βεβαίως θα ξαναπέταγε στεφάνια πάνω από τα Ιμια. Η σοβαρότητα α λα καρτ, θα γελοιοποιούσε έναν άλλο πολιτικό αλλά στον κ. Καμμένο δεν καταλογίζεται ούτε ως πταίσμα.
Ένας πολιτικός που πραγματικά έχει αποφασίσει να αποχωρήσει από την πολιτική, συνήθως λέει και κάποιες σκληρές αλήθειες. Έχει απελευθερωθεί πια από τα δεσμά του πολιτικού κόστους και των κομματικών μαγειρείων. Ο κ. Καμμένος όμως έσταζε μέλι για όλους. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για τον Αλέξη Τσίπρα. Επικαλέστηκε τους στενούς δεσμούς του με την οικογένεια Μητσοτάκη – οι οποίοι χαλάρωσαν έως εξαφανίσεως όταν αντί να στηρίξει την Ντόρα Μπακογιάννη στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ είδε ότι το ρεύμα ήταν με τον Αντώνη Σαμαρά και δήλωσε ουδετερότητα. Αναφέρθηκε, όμως, και στην «άριστη συνεργασία» που είχε με τον κ. Τσίπρα, η οποία έληξε με την έξοδο του από την κυβέρνηση και από την πολιτική. Πόσο άριστη ήταν αυτή η συνεργασία, όταν ο ίδιος ομολογεί ότι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπλόκαραν συμφωνίες εθνικής σημασίας και ότι όταν ψηφίστηκε η Συμφωνία των Πρεσπών εκείνος δεν μπορούσε να αντιδράσει όπως θα ήθελε; «Πώς να ρίξω την κυβέρνηση με τους βουλευτές μου που είχαν όλοι αγοραστεί; Οι βουλευτές μου περάσανε όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ», είπε. «Παράπονο από τον Τσίπρα εκτός από τη Συνθήκη των Πρεσπών, δεν είχα», πρόσθεσε στη συνέχεια χαμογελώντας μελιστάλαχτα.
Η πρόταση που έκανε ο Πρωθυπουργός στον Ευάγγελο Αποστολάκη, «ήταν τιμητική», «ήταν αναγνώριση στο πρόσωπο του», από μια άλλη κυβέρνηση, αλλά αν τον είχε ρωτήσει ο πρώην υπουργός θα τον συμβούλευε να πάει σε άλλη θέση, αντίστοιχου κύρους του πολιτικού και στρατιωτικού ηγέτη του στρατεύματος.
Το μόνο λάθος της κυβέρνησης Μητσοτάκη -και εκεί φτάνει στο όριο της η μεγαθυμία του κ. Καμμένου- είναι «το άνοιγμα σημιτικό ΠΑΣΟΚ», η συνεργασία με στελέχη του ΕΛΙΑΜΕΠ και «με στελέχη που ο Κώστας Καραμανλής κατονόμαζε ως άκρα». Οι άνθρωποι κάνουν καλά τη δουλειά τους ως υπουργοί αλλά εκείνος δεν θα μπορούσε πολιτικά να συμβιώσει. Στον δικό του βιότοπο δεν έχει θέση ούτε ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος τον διέγραψε από τη ΝΔ επειδή δεν συμφωνούσε με τη συγκυβέρνηση με το ΠαΣοΚ και δεν ήθελε να ψηφίσει το μνημόνιο. Συμβουλές έχει και για τον Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο μιλά όπως και με υπουργούς της κυβέρνησης: Ο Τσίπρας πρέπει να κάνει το μεγάλο άνοιγμα, να ηγηθεί της Κεντροαριστεράς, χωρίς το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, και να αφήσει πίσω κάποια ακραία στελέχη που τα πλήρωσε.
Και γιατί να μην μοιράζει συμβουλές ο κ. Καμμένος; Όλα του τα αμαρτήματα τα πήρε το ποτάμι: Τις ύβρεις και τις συκοφαντίες του, τα χυδαία tweet που φόρτωνε στον γιό του, τη συνεισφορά του στο ζοφερό κλίμα χρηματισμού βουλευτών ενόψει της εκλογής Πρόεδρου της Δημοκρατίας τα Χριστούγεννα του 2014, τα αστεία πατριωτικά σόου που εκνεύριζαν τους Τούρκους, όχι όμως σε σημείο να τους δώσουν περισσότερη σημασία από όση άξιζαν. Ως γνήσιος τζογαδόρος του πολιτικού συστήματος οσφραίνεται πότε είναι καιρός για δράση, πότε πρέπει να τοποθετήσει τις μάρκες του μήπως οι εξελίξεις, οι πρόωρες εκλογές, η απλή αναλογική, ή ό,τι άλλο βάζει στο μυαλό του, επιτρέψουν να ξανανοίξει το παιχνίδι. Το παιχνίδι, ωστόσο, εκτός από τον κ. Καμμένο χρειάζεται και άλλους, αυτούς που θα τον «ξεπλύνουν» και τον παραδώσουν στην κοινή γνώμη, μεταλλαγμένο και άμωμο.
