Τι αλλάζει στις σχέσεις ΗΠΑ-Ιραν;

25.02.2021 / 12:06
pandasecurity-iran-us

Του Δήμου Βερύκιου

Τι αλλάζει στις σχέσεις ΗΠΑ-Ιραν; 2

Η πρόθεση της νέας διοίκησης Μπάιντεν να επαναφέρει σε ισχύ την συμφωνία με το Ιράν για τον περιορισμό των πυρηνικών προκαλεί ανησυχία και εκνευρισμό πρωτίστως στο Ισραήλ, αλλά και στις χώρες του Αραβικού Κόλπου.

Το θέμα του Ιράν και το ενδεχόμενο επανέναρξης των συνομιλιών για σύναψη μιας επικαιροποιημένης συμφωνίας για τα πυρηνικά ετέθη κατά την πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία των Προέδρων των ΗΠΑ και της Γαλλίας.

Είναι σαφές ότι η αντιμετώπιση του Ιρανικού πυρηνικού και περιφερειακού φαινομένου αποτελεί από τις βασικές προτεραιότητες της νέας αμερικανικής διοίκησης, ως προς την επίτευξη του στρατηγικού στόχου που έχει θέσει η αμερικανική εξωτερική πολιτική για εδραίωση μιας όσο το δυνατόν μακροπρόθεσμης σταθερότητας και ειρήνης στη Μέση Ανατολή.

Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν εξέφρασε την άποψη στο Αμερικανό Πρόεδρο, ότι πριν την έναρξη συνομιλιών με το Ιράν για τα πυρηνικά, θα πρέπει να ζητηθεί και η γνώμη των Αραβικών Κρατών.

Είναι σαφές ότι σε ότι αφορά την συμφωνία με το Ιράν απαιτούνται ειδικοί χειρισμοί από την πλευρά των ΗΠΑ. Στην διεθνή διπλωματία επικρατεί η άποψη ότι κράτη «Rogue» (κατεργάρης) όπως η Βόρεια Κορέα, το Ιράν και η Βενεζουέλα επιδιώκουν βρίσκονται στην διεθνή προσοχή, ακόμη και με τη μορφή καταδίκης και κυρώσεων. Αυτό τα κάνει να αισθάνονται σημαντικά στην παγκόσμια σκηνή.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, η διοίκηση Μπάιντεν μέχρι στιγμής σνομπάρει την Τεχεράνη. Αντιθέτως το Ιράν αντιδρά με θορυβώδη άρθρα από τον υπουργό Εξωτερικών και τον Ιρανό εκπρόσωπο στον ΟΗΕ. Ασαφή σχόλια γίνονται και από τον Πρόεδρο Χασάν Ρουχάνι για «επιστροφή στις δεσμεύσεις μας».

Παράλληλα το καθεστώς του Ιράν συνεχίζει τις γνωστές πρακτικές του επιδιώκοντας την προσοχή της διεθνούς κοινότητας, όπως :

 • Απειλές περί επανέναρξης τμημάτων του πυρηνικού προγράμματος.

 • Αποκλεισμό των πυρηνικών επιθεωρήσεων του ΔΟΑΕ.

 • Εκτόξευση πυραύλων από ιρανικό έφοδος με στόχο το Ριάντ.

 • Καταδίκη για κατασκοπεία. Ιρανοαμερικανού επιχειρηματία.

• Κατάσχεση Νοτιοκορεάτικου πλοίου.

«Αγοράζει χρόνο»  

Ο νέος αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν κατά την ακρόαση του στο Κογκρέσο εμφανίστηκε ιδιαιτέρως συγκρατημένος με το Ιράν εκτιμώντας ότι, η Τεχεράνη δεν συμμορφώνεται σε διάφορα μέτωπα και θα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να εκτιμηθεί εάν υπάρχουν περιθώρια για επαναλειτουργία της συμφωνίας για τα πυρηνικά.

Σύμφωνα με τον Άντονι Μπλίνκεν, η Αμερική δεν πρόκειται να ικετεύσει το Ιράν για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Η «μπάλα» βρίσκεται στην περιοχή της Τεχεράνης εάν επιθυμεί πραγματικά να ξεφύγει από το σύνθετο καθεστώς κυρώσεων. Επίσης η ανακοίνωση Μπάιντεν για υπερπτήσεις βομβαρδιστικών B-52 πάνω από την Μέση Ανατολή καταδεικνύει ότι οι ΗΠΑ παραμένουν και επαγρυπνούν για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής.

Το Ιράν ζορίζεται με το τετραετές εμπάργκο. Η οικονομία του έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα που επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο εξ αιτίας της πανδημίας. Την ίδια ώρα στο εσωτερικό οι Ιρανοί πεινάνε και στο εξωτερικό διοχετεύονται χρήματα σε παραστρατιωτικές οργανώσεις και μυστικά κονδύλια για την κρυφή ανάπτυξη πυρηνικών και βαλλιστικών προγραμμάτων…

Ο χρόνος μετράει υπέρ των ΗΠΑ για να προσέλθει το Ιράν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με στόχο την σύναψη συμφωνίας που θα αφαιρεί κάθε δυνατότητα ανάπτυξης πυρηνικής βόμβας.

Το Ιράν κάθε άλλο παρά βρίσκεται σε θέση ισχύος. Η άμυνα του έχει αποδεκατιστεί από τις καθημερινές ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις εναντίον τοποθεσιών που σχετίζονται με το Ιράν σε ολόκληρη τη Συρία και πέραν αυτής, καταστρέφοντας τα πολύτιμα οπλοστάσια πυραύλων και στρατιωτικού υλικού της Τεχεράνης.

Το Ιράν μπορεί να φαίνεται ότι πολλαπλασιάζει τις προσπάθειές του για ενίσχυση του «άξονα αντίστασης» σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, ενθαρρύνοντας την Ισλαμική Τζιχάντ, τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και συνεργάζεται στενότερα με το καθεστώς Άσαντ σε πολιτικό, οικονομικό , στρατιωτικό και πολιτιστικό επίπεδο. Ωστόσο στο εσωτερικό του Ιράν είναι ίσως η πρώτη φορά που οι πολίτες επιδεικνύουν ανοιχτή περιφρόνηση εναντίον της Χεζμπολαχ, ιδίως εντός των σιιτικών κοινοτήτων. Παράλληλα στο Ιράν αναπτύσσονται κοινωνικές τάσεις μακριά από την οργανωμένη θρησκεία και την επιρροή διεφθαρμένων ηγετών του καθεστώτος που ταχύτατα αποκτούν δυναμισμό και μαζικότητα…

Παράλληλα το Ιράν, όπως και η Τουρκία αναμένεται να κληθούν να διαλύσουν τις περιφερειακές παραστρατιωτικές και τρομοκρατικές του υποδομές. Οι κυρώσεις πρέπει να καταργηθούν μόνο στο πλαίσιο μιας συνολικής συμφωνίας.

Η στάση του Μακρόν

Ο Πρόεδρος Μακρόν λέει ότι πρέπει να ζητηθεί η γνώμη των κρατών του Κόλπου για μια νέα πυρηνική συμφωνία και ο Μπλίνκεν τόνισε επίσης την ανάγκη στενής συνεργασίας για την σταθερότητα στη Μέση Ανατολή και σε ολόκληρη την περιοχή. Κορυφαία προτεραιότητα θα πρέπει να παραμείνουν τα βασικά πεδία της Συρίας, του Ιράκ, της Υεμένης και του Λιβάνου με σαφή μείωση της επιθετικής ιρανικής κυριαρχίας.

Η Τεχεράνη συνεχίζει την «διπλωματία των ομήρων»

Στο μεταξύ οι ιρανικές αρχές συνέλαβαν έναν διπλό υπήκοο ΗΠΑ-Ιράν. Πρόκειται για την πρώτη τέτοια σύλληψη από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν.

Το συγκεκριμένο συμβάν υπαγορεύει την ανάγκη ώστε οι πιθανές συνομιλίες για τα πυρηνικά να στοχεύουν και στον τερματισμό της «όμηρης διπλωματίας» που κατά κόρον εφαρμόζει το Ιράν.

Η συγκεκριμένη σύλληψη πιθανότατα σχετίζεται με τις προσπάθειες του Ιράν να ενισχύσει τη θέση του σε οποιεσδήποτε μελλοντικές πυρηνικές διαπραγματεύσεις και να αποκτήσει άλλο ένα διαπραγματευτικό ατού, ώστε να αποφύγει να κάνει παραχωρήσεις στα πιο σημαντικά σημεία.

Η σύλληψη διπλών υπηκόων είναι συνήθη πρακτική , γνωστή και ως «διπλωματία ομήρων». Στρατηγική που υιοθέτησε το ιρανικό καθεστώς από τότε που ανέλαβε την εξουσία το 1979, ξεκινώντας με την απαγωγή 52 αμερικανών πολιτών στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη. Έκτοτε, δεκάδες αλλοδαποί και διπλοί υπήκοοι αντιμετώπισαν αβάσιμες κατηγορίες και στερήθηκαν τα βασικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος για δίκαιη δίκη.

Είναι παράδοξο το Ιράν να παρέχει υπηκοότητα σε μισθοφόρους, πολιτοφυλακές και μαχητές που προσλαμβάνονται για να εξυπηρετούν τα περιφερειακά και παγκόσμια έργα του, ενώ το ιρανικό δίκαιο δεν αναγνωρίζει διπλούς υπηκόους ή δεν τους προσφέρει προνόμια ή ασυλία, σε άμεση παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Πρόκειται για στρατηγική «διπλών υπηκόων» που έχει μετατραπεί σε ένα από τα αγαπημένα εργαλεία εξωτερικής πολιτικής του Ιράν, αντί της συνηθισμένης διπλωματίας που βασίζεται στη συνεργασία και τον αμοιβαίο σεβασμό.

 Το Ιράν έχει χρησιμοποιήσει διπλούς υπηκόους ως «μάρκες» διαπραγμάτευσης και «εργαλεία» εκβιασμού σε μια προσπάθεια να αποφέρει κέρδη στην διαπραγμάτευση, όπως:

• Ανταλλαγές φυλακισμένων.

• Απελευθέρωση πρακτόρων.

• Αποδέσμευση περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό που έχουν μπλοκαριστεί λόγω κυρώσεων.

• Προστασία ατόμων που βοηθούν το καθεστώς στην παράκαμψη κυρώσεων.

Τον Δεκέμβριο του 2019, το Ιράν απελευθέρωσε τον αμερικανό-Κινέζο ερευνητή Xiyue Wang σε αντάλλαγμα για την Ουάσινγκτον απελευθέρωση του Ιράν επιστήμονα Masoud Soleimani, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι προσπάθησε να εξαγάγει βιολογικά υλικά από τις ΗΠΑ στο Ιράν χωρίς άδεια. Ομοίως, ο Βρετανός-Αυστραλός λέκτορας Kylie Moore-Gilbert αφέθηκε ελεύθερος από ιρανική φυλακή τον περασμένο Νοέμβριο σε αντάλλαγμα για τρεις Ιρανούς που είχαν καταδικαστεί στην Ταϊλάνδη για συμμετοχή τους σε επιχείρηση που στόχευε Ισραηλινούς διπλωμάτες το 2012.

Το Ιράν προσπάθησε επίσης να ασκήσει πίεση ώστε η βρετανική κυβέρνηση θα εξοφλήσει χρέη όπλων αξίας 450 εκατομμυρίων λιρών (616 εκατομμύρια δολάρια) που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1970 σε αντάλλαγμα για την απελευθέρωση διπλών υπηκόων Ηνωμένου Βασιλείου-Ιράν.

Η «όμηρη διπλωματία» του Ιράν εδώ και καιρό αποτελεί πηγή ανησυχίας για τις δυτικές κυβερνήσεις. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο είχε χαρακτηρίσει την καταστολή του Ιράν εναντίον διπλών υπηκόων ως σκληρή, ζητώντας να σταματήσει αμέσως.

Ο τέως Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζέρεμι Χαντ κατά την επίσκεψή του στο Ιράν το 2018 είχε δηλώσει: «Η τοποθέτηση αθώων ατόμων στη φυλακή δεν μπορεί και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο διπλωματικής μόχλευσης».

Η ομάδα εργασίας του ΟΗΕ για την αυθαίρετη κράτηση έχει επίσης επικρίνει τη συστηματική χρήση αυτής της στρατηγικής από το Ιράν. Αυτό οδήγησε τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία να προειδοποιήσουν τους διπλούς υπηκόους και τους πολίτες να μην επισκεφθούν το Ιράν.

Οι κίνδυνοι για τη Δύση

Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι η κλιμάκωση του καθεστώτος στη στόχευση «διπλών υπηκόων» συμβαίνει μόνο σε περιόδους αυξανόμενων εντάσεων με τη Δύση, αλλά οι καταστολές αυξάνονται επίσης κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων.  Για παράδειγμα, το Ιράν ενέτεινε την κράτηση διπλών υπηκόων μετά την πυρηνική συμφωνία του 2015. Δύο χρόνια μετά την υπογραφή της συμφωνίας, το Reuters ανέφερε ότι συνελήφθησαν 30 διπλοί υπήκοοι στο Ιράν. Ακολούθησε δήλωση του Ανώτατου Ηγέτη Αλί Χαμενεΐ τον Σεπτέμβριο του 2015, στην οποία εξέφρασε την ανησυχία του για τους αλλοδαπούς που επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων του Ιράν.

Επομένως εκείνοι εντός της κυβέρνησης Μπάιντεν που επιθυμούν να επανέλθουν στην πυρηνική συμφωνία χωρίς όρους, θα πρέπει να προσέχουν αυτήν την τελευταία διπλή εθνική υπόθεση. Δεν είναι απίθανο το Ιράν να εντείνει τη στόχευσή του για «διπλούς υπηκόους» στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής για να κερδίσει μοχλούς και διαπραγματεύσεις.

Εκτός από τη στόχευση διπλών υπηκόων, το Σώμα της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς πρόσφατα εισέβαλε σε δεξαμενόπλοιο πετρελαίου της Νότιας Κορέας για να πιέσει την κυβέρνηση της Σεούλ να απαγορεύσει τις πληρωμές πετρελαίου του Ιράν λόγω των κυρώσεων των ΗΠΑ. Το Ιράν αποφάσισε επίσης να επιταχύνει τις πυρηνικές του δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένου του εμπλουτισμού ουρανίου με καθαρότητα 20%. Όλες αυτές οι κινήσεις έρχονται στο πλαίσιο των προσπαθειών του ιρανικού καθεστώτος να αποκτήσει καλύτερη θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή να κερδίσει εις βάρος των εχθρών του.

 Ο τρόπος με τον οποίο το ιρανικό καθεστώς υιοθέτησε τη διπλωματία ομήρων ως στρατηγική εξωτερικής πολιτικής είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Επομένως, είναι σημαντικό η Δύση να αντισταθεί σε αυτήν τη στρατηγική συλλογικά, σύμφωνα με ένα ολοκληρωμένο όραμα για την απειλή που θέτει το Ιράν.

Η επόμενη ημέρα της Λιβύης και το παζάρι για τον έλεγχο της χώρας

Το χάος στην Λιβύη που προκλήθηκε πριν δέκα χρόνια με την «Αραβική Άνοιξη» αποτελούσε όνειδος για την Προεδρία Ομπάμα, καθώς όπως είχε ομολογήσει δημοσίως ο Μπάρακ Ομπάμα, η Λιβύη ήταν η «χειρότερη αποτυχία» της προεδρίας του. Ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος για τον οποίο σημειώθηκαν ραγδαίες εξελίξεις στην Λιβύη από την πρώτη κιόλας εβδομάδα ανάληψης των καθηκόντων της νέας αμερικανικής διοίκησης.

Δεν πρόλαβε η Ουάσιγκτον να διαμηνύσει σε Ρωσία και Τουρκία ότι θα πρέπει να αποσύρουν τα μισθοφορικά στρατεύματα τους από την Λιβύη και στη Γενεύη σχηματίστηκε τριμελές μεταβατικό προεδρικό συμβούλιο για να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Πρόεδρος του συμβουλίου ανεδείχθη ο Μοχάμαντ Γιουνές Μένφι. Πρόκειται για τον πρέσβη της Τρίπολης στην Αθήνα, που τον Δεκέμβριο του 2019 είχε απελαθεί, λίγο μετά τη σύναψη του παρανόμου τουρκολιβυκού μνημονίου.

Η εξέλιξη αυτή που χειροκροτήθηκε από την Αθήνα μπορεί να ερμηνευτεί και ως μια ( για την ακρίβεια άλλη μία ) απόπειρα συμβιβασμού μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Λιβύης που γίνεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Η νέα κυβέρνηση θα κληθεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ ανατολικής και δυτικής Λιβύης.

Ο Ντμπεϊμπά, που ανέλαβε μεταβατικός πρωθυπουργός είναι μηχανικός και κατάγεται από τη Μιζράτα, έχει ιδρύσει το κίνημα Λίμπια αλ-Μοστάκμπαλ («Η Λιβύη του Μέλλοντος»). Επί καθεστώτος Μουάμαρ Καντάφι κατείχε καίρια θέση, καθώς προήδρευε στη Λιβυκή Εταιρεία Επενδύσεων και Ανάπτυξης (LiDCO). Μολονότι γεννημένος στην Ανατολική Λιβύη, θεωρείται πολιτικά προσκείμενος στη σημερινή κυβέρνηση της Τρίπολης και δεν έχει ισχυρούς δεσμούς με τον στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ ή με άλλα ηγετικά στελέχη της ανατολικής Λιβύης.

Το μεταβατικό τριμελές συμβούλιο εξέλεξαν 75 Λίβυοι που είχαν συγκεντρωθεί από τις αρχές της εβδομάδας στη Γενεύη, σε τοποθεσία που κρατήθηκε απόρρητη από τον ΟΗΕ, για να εκλέξουν τις μεταβατικές αρχές. Ο πρώτος γύρος διεξήχθη την περασμένη Τρίτη, όμως κανείς από τους υποψήφιους δεν συγκέντρωσε ποσοστό άνω του 70% ώστε να εκλεγεί.

Η Λιβύη ξεκινάει μια νέα μεταβατική φάση με επικεφαλής τον Abdul Hamid Dbeibah, έναν πλούσιο 61χρονο επιχειρηματία από τη Μισράτα, ως προσωρινός πρωθυπουργός. Επιπλέον, ο Mohammad Younes Menfi από την ανατολική Λιβύη θα είναι επικεφαλής ενός τριμελούς προεδρικού συμβουλίου, το οποίο περιλαμβάνει επίσης τον MoussaAl-Koni από τη μειονότητα Touareg στα νότια της χώρας, και τον Abdallah Hussein Al-Lafi από τη δυτική πόλη Zuwara.

Ενώ αυτό φαίνεται να είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός που μπορεί να φέρει τη σταθερότητα σε μια διαλυμένη από τον εμφύλιο χώρα, αυτό μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο.

Η Λιβύη παραμένει ασταθής και διαφορετικές παγκόσμιες δυνάμεις συνεχίζουν να υποστηρίζουν αντιτιθέμενες φατρίες. Το τριμελές συμβούλιο που εκλέχτηκε στην Γενεύη έχει μόνο 21 ημέρες για να σχηματίσει μεταβατική κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας σε μια χώρα όπου δύο βαριά οπλισμένες πλευρές, η ανατολική κυβέρνηση υπό τον Khalifa Haftar και η κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας υπό τον Fayez Al-Sarraj, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κάθε μία άλλο σε μια αδύναμη εκεχειρία.

Η δολοφονία Καντάφι άλλαξε τις ισορροπίες

Για να γίνει κατανοητή η κατάσταση στην Λιβύη θα πρέπει να πιαστεί το νήμα της ιστορίας από την δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι το 2011. Από τότε, αυτή η απέραντη χώρα με την πανσπερμία φυλών και τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στην Αφρική, περιέπεσε σε εμφύλιο σπαραγμό και στο χάος χωρίς να έχει ούτε μια μέρα ειρήνη και ησυχία.

Φυλές, θρησκευτικές και στρατιωτικές φατρίες, ανταγωνίζονται για κυριαρχία.

Εκείνοι που πληρώνουν το τίμημα είναι καθημερινά Λίβυοι.

Σύμφωνα με την υπηρεσία προσφύγων του ΟΗΕ, 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, περισσότεροι από 200.000 έχουν εκτοπιστεί εσωτερικά και πάνω από 43.000 έχουν καταχωριθεί ως αιτούντες άσυλο. Όλοι οι πρόσφυγες είναι πρόθυμοι να διασχίσουν τη Μεσόγειο προς την Ευρώπη, ασκώντας πίεση στην ΕΕ.

Υπό το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων οι δυο αντιμαχόμενες δυνάμεις του στρατηγού

Haftar και ο Al-Sarraj θα πρέπει να παραχωρήσουν την εξουσία, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολο.

Επισης ένας άλλος κίνδυνος που εγκυμονεί ανά πάσα στιγμή είναι να εκδηλωθούν ξανά

οι φυλετικές και οι σεχταριστικές συγκρούσεις καθώς είναι νωπές οι μνήμες από την εισβολή του Ισλαμικού Κράτους στην Σύρτη το 2016, όπου τρομοκράτες Τζιχαντιστές πραγματοποίησαν περί τις 100 επιθέσεις. Οι Τζιχαντιστές μπορεί να έχουν υποχωρήσει στις γειτονικές χώρες, αλλά ούτε αυτοί , ούτε και άλλες εξτρεμιστικές ομάδες έχουν βγει οριστικά από τη πεδίο μαχών της Λιβύης.

Επιπλέον οι ξένες δυνάμεις (Ρωσία και Τουρκία) εκτιμάται ότι δεν θα φύγουν εύκολα από τη Λιβύη καθ´ ότι είναι ζωτικής σημασίας όσον αφορά την επίδειξη περιφερειακής επιρροής.

Γιατί η Ε.Ε. επιδιώκει την ειρήνη

 Η Ευρώπη έχει κάθε ενδιαφέρον για επίτευξη ειρήνευσης στην Λιβύη για διαφορετικούς λόγους:

• Είναι στην αυλή της ΕΕ που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει την εισροή μεταναστών, πολλοί από τους οποίους διασχίζουν τη Μεσόγειο από τις ακτές της Λιβύης.

• Η Ευρώπη επωφελείται από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου της Λιβύης. Το γεγονός ότι σταμάτησε η παραγωγή πετρελαίου εξαιτίας του αδιεξόδου Haftar-Sarraj ζημιώνει και την Ευρώπη.

Ο κόσμος γενικότερα ενδιαφέρεται ώστε να καλμάρουν οι γεωπολιτικές εντάσεις στη Λιβύη και γενικότερα στη Βόρεια Αφρική.

Η Λιβύη ως χώρα – εξαγωγέας υδρογονανθράκων αλλά και ως πόλος έλξης

μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων που κινούνται από την κεντρική Αφρική προς την Ευρώπη καθίσταται χώρα κλειδί στην καρδιά της Μεσογείου που η νέα αμερικανική διοίκηση θα επιχειρήσει να αποκαταστήσει τα εγκλήματα που διέπραξε κατά την Αραβική Άνοιξη.

Οι ΗΠΑ δεν αποχωρούν από τα μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ

Οι ΗΠΑ δεν αποχωρούν από τα μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ και θα συνεχίσουν να συνεργάζονται στα πεδία των μαχών με Κουρδικές Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) για την εξάρθρωση του ISI. Η ελπίδα επέστρεψε στα μάτια των Σύριων Κούρδων με την τοποθέτηση του απόστρατου στρατηγού Όστιν στην θέση του υπουργού Άμυνας.

Τον Οκτώβριο του 2019 ήταν μονόδρομος η στρατιωτική συνεργασία των Κούρδων της Συρίας με τις αμερικανικές δυνάμεις και τις δυνάμεις του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ για την αντιμετώπιση των εισβολέων του ISI που υποστηρίζονταν από την Τουρκία και οι οποίοι κατέλαβαν πάνω από 1.800 τετραγωνικά μίλια Κουρδικών πόλεων.

• Το SDF αποτελείται κυρίως από:

– Τις Μονάδες Προστασίας των Κούρδων (YPG)

– Την χωροφυλακή του Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), το οποίο είναι το κορυφαίο πολιτικό κόμμα στις κουρδικές περιοχές της Συρίας.

Η Τουρκία θεωρεί το PYD/YPG μια τρομοκρατική ομάδα που συνδέεται με το Τουρκικό Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK) και υποστηρίζει ότι είναι ισοδύναμο με το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα.

Βεβαίως τόσο η Τουρκία όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν το PKK τρομοκρατική ομάδα, αλλά οι ΗΠΑ δεν συμμερίζονται την άποψη της Τουρκίας σχετικά με το PYD / YPG / SDF.

Το SDF ήταν ο επιτόπιος εταίρος των ΗΠΑ στη στρατιωτική εκστρατεία κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία.

Οι Κούρδοι παραμένουν “θέμα διαφωνίας” μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας

Η κυβέρνηση Μπάιντεν, ωστόσο, δεν έχει δείξει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υποχωρήσουν στη Συρία. Απεναντίας τα 500 αμερικανικά στρατεύματα θα παραμείνουν στην περιοχή της Βόρειας Συρίας και αναμένεται να ενισχυθούν.

Το SDF χαίρει σεβασμού και εκτίμησης από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ ως αποτέλεσμα της επιτυχούς συνεργασίας τους στην εκστρατεία κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Τα F-35 που είχε παραγγείλει η Τουρκία αλλάζουν χέρια και όλα δείχνουν ότι πάνε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Ο Γιούζφ Αλ Οτάιμπα πρεσβευτής των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στην Ουάσινγκτον παρεμβαίνοντας σε ψηφιακή εκδήλωση αμερικανικού ινστιτούτου δήλωσε ότι είναι πεπεισμένος ότι η πώληση αεροσκαφών F-35 στη χώρα του θα εγκριθεί από τη νέα διοίκηση του Μπάιντεν στο πλαίσιο εκκρεμών πωλήσεων όπλων σε συμμάχους των ΗΠΑ.
Τα ΗΑΕ κατά τη διάρκεια της τελευταίας ημέρας του Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψαν συμφωνίες για την αγορά 50 αεροσκαφών F-35, 18 οπλισμένων αεροσκαφών και άλλου αμυντικού εξοπλισμού συνολικού ύψους 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ωστόσο τον περασμένο μήνα, αξιωματούχος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε δηλώσει ότι η διοίκηση του Μπάιντεν σταμάτησε προσωρινά για έλεγχο την υλοποίηση ορισμένων εκκρεμών πωλήσεων όπλων σε συμμάχους των ΗΠΑ.
Ο Γιούζφ Αλ Οτάιμπα ανέπτυξε το επιχείρημα ότι οι ΗΠΑ «εάν πρόκειται να έχουν λιγότερη παρουσία και λιγότερη συμμετοχή στη Μέση Ανατολή, δεν μπορούν ταυτόχρονα να αφαιρούν εργαλεία από τους συμμάχους τους που επιθυμούν να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στην συμμαχική δράση». Άλλωστε η Ουάσιγκτον είχε υποσχεθεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να τους παραχωρήσει την ακυρωθείσα παραγγελία των F-35 της Τουρκίας. Η υπόσχεση δόθηκε με την ευκαιρία της Συμφωνίας Ειρήνευσης που είχε επιτευχθεί με το Ισραήλ μετά την διαμεσολάβηση των ΗΠΑ.

(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα