Σε καμία δεκαριά βδομάδες συμπληρώνονται κιόλας δύο χρόνια από τότε που ακούσαμε πρώτη φορά για τον covid 19 ,τον γνωστό κορονοϊο και από εκείνες τις μέρες μέχρι σήμερα έχουν έρθει τα πάνω κάτω στις ζωές μας. Ασφαλώς η πλειοψηφία της κοινωνίας τάχθηκε ανοιχτά ,με την επιστήμη και ακλούθησε τα μέτρα της πολιτείας για την προστασία των πολιτών, τα οποία κόστισαν 41 δις που βγήκαν απ’ τα ταμεία του κράτους.
Όλοι μαζί στην αρχή σκεφτόμασταν και υποστηρίζαμε διάφορα, κάποιοι πήγαν λίγο πιο κάτω τη σκέψη τους σε συνομωσίες και άλλα παρόμοια σενάρια και ορισμένοι επιστήμονες έσπευσαν να προβλέψουν από την αρχή στοιχεία και πράγματα για την εξέλιξη της νόσου. Τόσο γιατί το επέτρεπε το γνωστικό τους αντικείμενο και η κατάρτιση τους, όσο και γιατί τους παρέσυρε μια δημοσιότητα ευκαιριακής επιστημονικής προβολής ή προσωπικών φιλοδοξιών. Όλα αυτά μέχρι σήμερα συνυπάρχουν με κατά καιρούς αντιθέσεις, δημόσια αντιπαράθεση και ολίγη κανονική αναταραχή που και που…
Μέσα στο γενικότερο κλίμα που δημιούργησε η πανδημία, δοκιμάζονται συστήματα υγείας, λειτουργία του κράτους, συνεργασία πολίτη και κράτους, λειτουργία της οικονομίας και της αγοράς και ασφαλώς η παραγωγή πολιτικής. Η τελευταία συνήθως γίνεται στην Ελλάδα με απαράλλακτο τρόπο μεταξύ κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων τα τελευταία σαράντα χρόνια. Όσοι ακλουθήσαμε την επιστήμη και εμπιστευτήκαμε την ιατρική υπηρετώντας και την παγκόσμια λογική απέναντι σε μια πανδημία, χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες πολιτών : Η πρώτη είναι εκείνη που έκανε τα εμβόλια και ησύχασε. Πέταξε τη μάσκα και δεν φοβάται τίποτε. Η άλλη είναι εκείνη που παρότι τα έκανε όλα αυτά προσέχει, φοράει ακόμη μάσκα , αποφεύγει συνωστισμούς και κρατάει αποστάσεις ασφαλείας. Και ασφαλώς τηρεί όλα τα μέτρα κατά καιρούς.
Εμείς λοιπόν είμαστε σήμερα στην Ελλάδα περίπου το 70% του πληθυσμού εάν το υπολογίσουμε σε απόλυτους ορισμούς. Εμβολιασμένοι με δύο δόσεις, με την τρίτη και καταγεγραμμένοι για την πρώτη δόση τις τελευταίες μέρες. Συνεπώς η οποιαδήποτε πολιτική απόφαση για τη δημόσια υγεία, στηρίζεται στην επιστροφή όλου αυτού του κόσμου σε μια στοιχειώδη κανονική ζωή. Από την άλλη το 30% που εξακολουθεί να αμφισβητεί τη χρησιμότητα των εμβολίων είτε γιατί φοβάται, είτε γιατί πιστεύει σε κάθε λογής θεωρίες που λογικά εμφανίζονται σε ένα παγκόσμιο γενικό κακό, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις ζωές των υπολοίπων! Αναπόφευκτα δημιουργούνται τάσεις κοινωνικού αποκλεισμού, ανισοτήτων και ρατσισμού ακόμη σε σπάνιες ευτυχώς περιπτώσεις, στοιχεία τα όποια εμποδίζουν την πλήρη κανονικότητα. Ο ιός εν τω μεταξύ υπάρχει ακόμη και αντιστέκεται προσπαθώντας να επιβιώσει με διαφορές μεταλλάξεις σε σημείο που γυρνάμε δύο χρόνια πίσω σε κρούσματα και θανάτους με τάση να χειροτερεύει η κατάσταση. Βέβαια με τα διπλάσια τεστ από ότι πέρυσι. Στριφογυρνώντας όμως γύρω από τα ίδια, πάμε να μπούμε στο νέο χρόνο όπου άρχισαν να υπάρχουν ήδη τα επακόλουθα της πανδημίας, δηλαδή η οικονομική και ενεργειακή κρίση και από την άλλη το νέο πεδίο συναγωνισμού επιστήμης και χρήματος που είναι το φάρμακο! Μετά τη μάχη του εμβολίου…
Δεν ανήκω στους συνωμοσιολόγους, ούτε πιστεύω το internet και τις θεωρίες του ακούγοντας τη φωνή της λογικής. Αλλά λέω όμως βρε αδερφέ. Πολύ ευφυής αυτός ο κορονοϊός! Ξεπάστρεψε κανένα πεντάρι εκατομμύρια κόσμο και όπως πάει θα το τριπλασιάσει σε όλο τον πλανήτη. Δοκίμασε την αντοχή κρατών ,κυβερνήσεων και συστημάτων υγείας. Τεστάρισε την αντοχή των κοινωνιών στον περιορισμό των ελευθεριών, δοκίμασε τη χρήση και τις παρενέργειες εμβολίων σε 3,5 δισεκατομμύρια κόσμο και πάει να πετύχει το ίδιο με το φάρμακο. Και τέλος άλλαξε την ενεργειακή ατζέντα όλου του πλανήτη, δημιουργώντας οικονομικούς κραδασμούς, με άγνωστες συνέπιες . Και αυτά έχουμε δει μέχρι ώρας… Μια απορία έχω πλέον : είμαστε τελικά η γενιά της πανδημίας ή της πρόβας; Θου Κύριε φυλακήν ο στόμας μου…
