Μου έστειλαν βιντεάκι από θέατρο της Αθήνας, Δευτέρα βράδυ, και έπαθα σοκ. Γεμάτο, με κοινό που τραγούδαγε και χαιρόταν με τη ψυχή του. Αγαλλίασε λίγο το μέσα μου και μετά μπήκα στο viva να δω τι γίνεται σε πολλά θέατρα της πρωτεύουσας. Sold out και ξερό ψωμί. Πολλοί μίλησαν για την απαγορευμένη διάδραση μετά τα λοκνταόυν και αυτό ίσχυσε σε μεγάλο βαθμό την περσινή χρονιά. Φέτος το θέατρο θριαμβεύει κυρίως απέναντι στο σινεμά που βλέποντας τα εισιτήρια των τελευταίων εβδομάδων, αρχίζω και ανησυχώ (λίγο) για την επόμενη ημέρα. Το streaming και η άμεση σχεδόν κυκλοφορία των φιλμ παράλληλα με τις αίθουσες συν το ακριβό αντίτιμο, κάνουν τα πράγματα στενάχωρα. Αλλά το θέατρο βρε παιδί μου… Τι ιερή μέθεξη είναι τούτη. Θα δεις το δάκρυ, τις φλέβες του λαιμού από κοντά, θα γίνει ένα αλισβερίσι που στο living room είναι βουβό.
Μιχ. Παπ.
