Θέατρο Λιθογραφείον: Αναγνώριση και προοπτική – Με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού

11.09.2021 / 11:54
lithografeio-mesa

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΟΥΛΙΑΤΟΥ

Θέατρο Λιθογραφείον: Αναγνώριση και προοπτική - Με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού 4

Να εξηγηθούμε…
Το θέατρο Λιθογραφείον αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Για τέσσερα περίπου χρόνια που είχα την ευθύνη λειτουργίας του ιστορικού θεάτρου της Πάτρας που ίδρυσε ο Φάνης Δίπλας. Στα χρόνια αυτά είχα την χαρά να πραγματοποιήσω περισσότερες από 10 δικές μου παραγωγές, να φιλοξενήσω 150 περίπου διαφορετικές παραγωγές και 60 συναυλίες, αλλά και να συνεργαστώ με το σύνολο σχεδον του ελληνικού θεάτρου και της μουσικής σκηνής, ιδίως του νέου.
Κυρίως όμως, είχα τη χαρά να να μοιραστώ στιγμές πολιτισμού με πολλές χιλιάδες συμπολίτες μου.
Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, μόνο αντικειμενικός δεν μπορώ να είμαι!
Είμαι όμως χαρούμενος γιατί στις δύσκολες αυτές συνθήκες το θέατρο Λιθογραφείον έχει τη στηριξη που του αξίζει από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Και ασφαλώς δεν είναι μόνο τα χρήματα!
Είναι κυρίως η αναγνώριση του αγώνα, αλλά και των καλλιτεχνικών του προτάσεων.
Με αφορμή αυτά επεδίωξα μια κουβέντα με τον Φάνη Δίπλα και τον Τσέζαρις γκραουζίνις, που συμπράττει μαζί του στο διετές αυτό πρόγραμμα.
Να τι είπαμε:

Με χαρά είδαμε ότι στις φετινές επιχορηγήσεις του ΥΠΠΟ εντάχθηκε και το θέατρο Λιθογραφείον και μάλιστα στην ανώτατη βαθμίδα, με ένα πρόγραμμα διετούς διαρκείας. Αποτελεί αυτό μιας μορφής αναγνώριση και δικαίωση για την πολυετή προσπάθεια και επιμονή του θεάτρου και των συντελεστών του;

Θέατρο Λιθογραφείον: Αναγνώριση και προοπτική - Με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού 5

Φάνης Δίπλας.: Ναι, ανεβήκαμε βαθμίδα! Κατά την πρώτη δεκαετία της ζωής του, το Λιθογραφείον επιχορηγούνταν για μια παράσταση κάθε θεατρική περίοδο. Τώρα, στο ξεκίνημα της τρίτης του δεκαετίας, καταθέσαμε πρόταση για το διετές πρόγραμμα και εγκρίθηκε, γεγονός που μας επιτρέπει να έχουμε έναν πιο μακρόπνοο σχεδιασμό. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αναγνώριση ή και δικαίωση, αλλά σίγουρα η επιμονή μας, η δουλειά μας και η παρουσία μας όλα αυτά τα χρόνια στα θεατρικά πράγματα της Πάτρας, απέδωσαν καρπούς. Και φυσικά η επιθυμία μας να κάνουμε καλό θέατρο…

Τσέζαρις Γκραουζίνις: Αν και μου αρέσει η μετριοφροσύνη του Φάνη, εγώ θα απαντήσω λίγο διαφορετικά -ναι, πράγματι, είναι αναγνώριση και δικαίωση. Ζω μόνιμα στην Πάτρα τα τελευταία πέντε χρόνια κι έχω σχηματίσει μια εικόνα για το θέατρο στην πόλη. Γνωρίζω ότι το Λιθογραφείον έχει μια ιστορία είκοσι χρόνων. Στην πρόσκληση του Υπουργείου υπήρξε πολύ μεγάλη ανταπόκριση, έγιναν πολλές αιτήσεις από θέατρα απ’ όλη την Ελλάδα κι ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος. Η έγκριση της πρότασής μας και η στήριξή από το ΥΠ.ΠΟ., δείχνει ότι το Λιθογραφείον θεωρείται ένας σημαντικός θεατρικός οργανισμός, όχι μόνο του θεατρικού τοπίου της Πάτρας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.

Η συνεργασία σας δεν είναι κάτι που προέκυψε ξαφνικά. Έχουν προηγηθεί βήματα καλλιτεχνικά, κυρίως στην Πάτρα. Ποια είναι τα βασικά στοιχεία πάνω στα οποία στηρίζεται;

Φ.Δ.: Κάνουμε θέατρο και έχουμε ανάγκη τον δημιουργικό διάλογο για να πάμε παρακάτω. Υπάρχουν επομένως άνθρωποι που θέλεις να συνομιλήσεις. Ο Τσέζαρις είναι ένας από αυτούς. Η γνωριμία μας ξεκίνησε όταν ήταν ακόμα διευθυντής της Δραματικής σχολής του ΔΗΠΕΘΕ. Μοιραστήκαμε προβληματισμούς για τα νέα παιδιά, τους ηθοποιούς που βγαίνουν από την σχολή. Καλλιτεχνικά τον είχα γνωρίσει μέσα από τον “Πλούτο” που είχε σκηνοθετήσει στο ΔΗΠΕΘΕ. Ωραία παράσταση! Κι ενώ τον ενδιαφέρει καλλιτεχνικά η Πάτρα, δεν ξαναείδαμε καμιά δουλειά του εδώ. Παρόλο που ζει εδώ, προτάσεις να δουλέψει του γίνονται μόνο από θέατρα της Αθήνας, της υπόλοιπης Ελλάδας, του εξωτερικού, αλλά όχι της Πάτρας.

Θέατρο Λιθογραφείον: Αναγνώριση και προοπτική - Με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού 6

Τ.Γ.: Είχα την τύχη να συνεργαστώ με γνωστά θέατρα σε διαφορετικές χώρες. Έχω ταξιδέψει πολύ με το θέατρο, σε μεγάλα φεστιβάλ. Οπότε, για να είμαι ειλικρινής, νιώθω αρκετά ικανοποιημένος με την προηγούμενη πορεία μου. Πιστεύω λοιπόν ότι η αληθινή χαρά να κάνεις θέατρο, να δημιουργείς, δεν έχει να κάνει με τη χώρα ή την πόλη, την Πάτρα, την Αθήνα, τη Νέα Υόρκη. Ξέρω πως κι ο Φάνης συμφωνεί. Ότι το καλό θέατρο μπορεί να γεννηθεί και σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, σ’ ένα μικρό χώρο, χωρίς μεγάλο προϋπολογισμό ή ένα μεγάλο θεατρικό οργανισμό από πίσω. Εμπιστεύομαι τον Φάνη γιατί συμμερίζομαι το κίνητρό του να κάνει θέατρο, να κρατήσει το Λιθογραφείον ζωντανό και δημιουργικό, ακόμα κι αυτά τα τελευταία χρόνια που ήταν ολέθρια για την τέχνη του θεάτρου. Ίσως το πιο σημαντικό να είναι πως και οι δυο έχουμε τη βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι στην Πάτρα προσδοκούν μια πιο πλούσια και έντονη θεατρική δραστηριότητα στην πόλη, ότι έχουν ανάγκη και επιθυμούν να βλέπουν καλό θέατρο.
Επίσης, όπως ανέφερε και ο Φάνης, δε μας είναι αδιάφορο το γεγονός ότι οι απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής του ΔΗΠΕΘΕ -μεταξύ αυτών αναμφίβολα και πολλά ταλαντούχα παιδιά- δεν βλέπουν κάποια επαγγελματική προοπτική στην Πάτρα, και φεύγουν. Είναι ισχυρό κίνητρο για μας η ιδέα πως μπορούμε ν’ ανοίξουμε ένα μικρό παράθυρο για τους νέους και τις νέες ηθοποιούς, σκηνοθέτες και δραματουργούς, να δημιουργήσουμε μια θεατρική στέγη γι’ αυτά τα παιδιά όπου θα έχουν το κοινό τους.

Ας περάσουμε στο βασικό περιεχόμενο του προγράμματος. Μιλήστε μας για τους βασικούς καλλιτεχνικούς άξονές του.

Φ.Δ.: Ο σχεδιασμός του ρεπερτορίου έγινε στοχεύοντας αφενός να διευρύνουμε το κοινό μας προσελκύοντας νεότερους ανθρώπους και αφετέρου να εμπλέξουμε στο εγχείρημά μας νέους καλλιτέχνες που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο θέατρο. Οι τελευταίοι θα λειτουργήσουν και ως διαμεσολαβητές μεταξύ των καλλιτεχνικών μας προτάσεων και του μη μυημένου κοινού που προσδοκούμε να φέρουμε στο θέατρο.
Ως προς το ρεπερτόριο, σκοπεύουμε να παρουσιάσουμε κλασικά έργα των οποίων η διανομή θα συσπειρώνει νέους αλλά και έμπειρους, καταξιωμένους καλλιτέχνες και η σκηνοθεσία θα επιδιώξει να ανοίξει διάλογο με την εποχή μας. Επίσης, στο σχεδιασμό έχουμε εντάξει παράσταση σωματικού θεάτρου, καθώς και την παρουσίαση ενός έργου της νέας ελληνικής δραματουργίας ως επιστέγασμα μιας δημιουργικής διαδικασίας που θα εμπλέξει νέους δραματουργούς με νεαρούς καλλιτέχνες και τους θεατές και θα κρατήσει σχεδόν δύο χρόνια.
Εννοείται ότι θα προσπαθήσουμε να είμαστε ανοιχτοί στους ανθρώπους της πόλης, κοινό και δημιουργούς

Τι περιμένει το κοινό της Πάτρας να δει στο πλαίσιο του προγράμματος;

Φ. Δ.: Τέλη Σεπτεμβρίου θα ξεκινήσουμε με μια παράσταση καμπαρέ επάνω στην τραγωδία του Οιδίποδα σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Καλογεράτου.
Τον Οκτώβριο θα παρουσιαστεί η πρώτη καλλιτεχνική συνεργασία μου με τον Τσέζαρις. Πρόκειται για τον “Καλλιτέχνη της πείνας”, ένα έργο που έγραψε – φιλοδοξούμε να το εκδώσουμε – επάνω στην ομώνυμη νουβέλα του Φραντς Κάφκα. Δουλέψαμε τις πρόβες του πέρσι κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Μιας και την παραγωγή αυτής της παράστασης την έκανε η Mosaic, θέλω να τονίσω την συνεργασία μας η οποία φιλοδοξούμε να δώσει καρπούς και στο επόμενο διάστημα.
Έπειτα, θα ξεκινήσουμε την ενότητα “Νέα Δραματουργία – Δημιουργία”, ενώ παράλληλα θα προσπαθήσουμε να φέρουμε στο Λιθογραφείο παραστάσεις δημιουργών που εκτιμούμε.
Την άνοιξη θα παρουσιάσουμε το δεύτερο έργο σε σκηνοθεσία Γκραουζίνις, τον “Καλιγούλα” του Καμύ.

Το Θέατρο Λιθογραφείον ήταν πάντα μια φιλόξενη θεατρική στέγη για το τοπικό καλλιτεχνικό δυναμικό, αλλά και ένα γόνιμο φυτώριο. Ποια θα είναι η συμμετοχή του σε αυτό το πρόγραμμα.

Φ. Δ.: Θέλουμε να δουλέψουμε κάνοντας καλό θέατρο. Είμαστε ανοιχτοί στους νέους δημιουργούς και μάλιστα έχουμε στα σκαριά ένα project που αφορά κυρίως αυτούς, δίνοντας βήμα σε νέους δημιουργούς και από την πλευρά των συγγραφέων και των σκηνοθετών – σκηνοθετριών. Επίσης είμαστε ανοιχτοί στους καλλιτέχνες της πόλης. Μα όχι μόνο.

Θα υπάρξουν και εκδηλώσεις εκτός θεάτρου; Στην Αθήνα ή άλλες πόλεις;

Φ. Δ.: Θέλουμε. Ήδη συζητάμε με κάποια θέατρα στην Αθήνα. Θα επιδιώξουμε να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας και εκτός Πατρών.

Τ.Γ.: Αν πάμε καλά στην Πάτρα, σίγουρα θα βρούμε το δρόμο να παρουσιάσουμε τις παραστάσεις μας στην Αθήνα και αλλού. Και θα είμαστε υπερήφανοι που θα είναι παραστάσεις ”made in Patras”!

Συμπληρώνουμε ήδη δυο χρόνια εκτός κανονικότητας. Και αυτά ήρθαν να προστεθούν στα προηγούμενα 8-10 χρόνια της κρίσης. Τι μάθαμε; Τι ελπίζουμε; Τι περιμένουμε;

Φ. Δ.: Κανονικότητα είναι η εξέλιξη και η αλλαγή, όχι η στασιμότητα. Η κρίση ήρθε στο Θέατρο φωτίζοντας δύο αντίθετους πόλους. Για το οργανωμένο κράτος η καλλιτεχνική δημιουργία ήταν εκτός του οπτικού του πεδίου. Οι συνθήκες όμως δημιούργησαν νέες ανάγκες στους καλλιτέχνες. Όχι σε πείσμα των καιρών, αλλά λόγω αυτών.
Μάθαμε; Μαθαίνουμε δύσκολα. Έτσι συμβαίνει πάντα.
Παρεμπιπτόντως έμαθα κάτι. Ότι το live streaming – όσο καλό και να είναι- δεν αντικαθιστά το ζωντανό Θέατρο.

Τ.Γ.: Για τον δικό μου τρόπο σκέψης δεν υπήρξε κάτι καινούριο να μάθω. Το μεγαλύτερο όνειρο κάθε εξουσιαστή, σε κάθε χώρα, παρόλο που μπορεί να δηλώνουν ότι εκφράζουν διαφορετικές ιδεολογίες, είναι πάντα το ίδιο: να καταφέρουν τους πολίτες να ζουν επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα το ίδιο σενάριο: 1. Να πηγαίνουν στη δουλειά για να παράγουν υπεραξία και να πάρουν ένα μισθό, 2. Μετά τη δουλειά να πηγαίνουν για ψώνια για να στηρίξουν την οικονομία, 3. Μόλις ολοκληρώσουν τα βήματα (1) και (2), να πάνε κατευθείαν σπίτι, να κλειστούν μέσα σε τέσσερις τοίχους και να κάνουν ό,τι θέλουν -να πάρουν ψυχοφάρμακα για την ψυχική τους ισορροπία, ν’ ανοίξουν την τηλεόραση ή να σερφάρουν στο διαδίκτυο και, μέσω αυτών των ψηφιακών μέσων να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή, τις καλλιτεχνικές και πνευματικές τους αναζητήσεις. Αυτή η διόλου καινούρια ιδέα οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, τελικά κατάφερε να υλοποιηθεί με την έλευση της πανδημίας. Και μάλιστα νομιμοποιήθηκε, έγινε νόμος του κράτους. Γιατί για κάθε εξουσία, κυβέρνηση είναι εύκολο να διοικεί, να χειραγωγεί ανθρώπους κλεισμένους στα κλουβιά τους -μόνους, μίζερους, φοβισμένους… Και φυσικά, το θέατρο, ως τέχνη που την γέννησε η βασική ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία, αλλά και για συλλογικότητα, σκέψη, γέλιο, ποίηση, δεν ταιριάζει, δεν χωράει στο σχέδιό τους για τον ζωολογικό κήπο με ανθρώπους αντί για θηρία στα κλουβιά… Με συγχωρείτε, αλλά δεν εκπλήσσομαι, ήταν κάτι που ήξερα εδώ και χρόνια.

Φ. Δ.: Ελπίζουμε…
και Περιμένουμε τον Θεό να μας δώσει ανοιχτά Θέατρα.

Τ.Γ.: Θα συνεχίσω την πρόταση του Φάνη και θα πω, ελπίζουμε να μας αφήσουν ν’ ανοίξουμε το Λιθογραφείον και να καλέσουμε τους θεατές στην παράστασή μας, τον ”Καλλιτέχνη της πείνας”, μια γλυκόπικρη κωμωδία γι’ αυτό που ζούμε, η οποία θα κάνει πρεμιέρα το πρώτο Σαββατοκύριακο του Οκτώβρη. Απλές καθημερινές φράσεις όπως ”εις το επανιδείν!”, ”καλωσήρθατε!”, λόγω της αβεβαιότητας και της ρευστότητας των καιρών που ζούμε, αποκτούν άλλη βαρύτητα, άλλο βάθος στις μέρες μας, μιας και δεν έχουμε ούτε την ευκολία ούτε τις ευκαιρίες να τις λέμε όπως παλιά. Γι’ αυτό προσπαθούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε θέατρο και γι’ αυτό θα ήθελα να κλείσω την κουβέντα μας με τη φράση ”εις το επανιδείν!”, προσδοκώντας αυτή τη μέρα, όταν θα μας δοθεί η δυνατότητα να σας πούμε ”Καλωσήρθατε στο Λιθογραφείον!”.

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα