Αυτή την εβδομάδα τρία αγαπημένα σήριαλ έκαναν τον κύκλο τους και έριξαν αυλαία οριστική . Το «Succession» για το οποίο μάλλον έχετε διαβάσει πολλά ήδη σχετικά με το κτηνώδες φινάλε του , το «Βarry» η λιγότερο προβεβλημένη μαύρη κωμωδία του Bill Hader και –κατά πάσα πιθανότητα- το «Ted Lasso» ότι πιο αισιόδοξο και αγαπησιάρικο έβλεπαν τα ματάκια μας στη μικρή (ποια;) οθόνη. Υπάρχει η λύπη που ξεπερνιέται μέσα στο χρόνο αλλά το θέμα είναι άλλο. Να ξέρεις πότε βάζεις τέλος σε μια δημιουργία τέχνης .
Η τελευταία πινελιά σε ένα έργο in progress είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Ο αθέατος κόσμος είναι πίσω από τον ζωγράφο και χειροκροτεί σε κάθε λεπτή γραμμή και ανακάτεμα των χρωμάτων. Ο καλλιτέχνης όμως είναι προσηλωμένος με τα αυτιά του βουλωμένα ακούγοντας τις συγχορδίες του Brittel ή το «Ηey jude». Εκεί που τον πάει η καρδιά θα βάλει την υπογραφή του και θα παει να ξεκουραστεί και να αναζητήσει νέα Μούσα. Εμείς θαυμάζουμε, δακρύζουμε, γελάμε και καταλαβαίνουμε πως αυτό το installation έχει και άλλα να μας δώσει.
