ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΠΑΡΤΙΝΟΥ
Στις 10 Ιουλίου έκλεισαν τέσσερα χρόνια από την ιστορική για την Πάτρα απόφαση της ολομέλειας της Βουλής να αποδοθεί το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης στο Δήμο και στους πολίτες της. Δεν είναι ίσως περιττό να θυμίσουμε εν συντομία το ιστορικό της διεκδίκησης και των αγώνων των Πατρινών για να επιτευχθεί αυτός ο – αυτονόητος πλην όμως δύσκολος – στόχος. Δύσκολος γιατί πέρασαν πολλές κυβερνήσεις, πολλοί τοπικοί υπουργοί και βουλευτές και δεν είχαν καταφέρει να παρθεί η αυτονόητη απόφαση. Ορισμένοι δε από αυτούς θα μπορούσαν και να κατηγορηθούν ότι κορόιδευαν το λαό και τις δημοτικές αρχές, θεωρώντας την ψήφο των Πατρινών δεδομένη – άλλοι υπέρ του κόμματός τους και άλλοι εναντίον του.
Ο Θεόδωρος Άννινος
Σύμφωνα με το Χρήστο Πατούχα, έναν από τους συμπολίτες που είχαν συγκροτήσει την Επιτροπή Ενεργών Πολιτών για την απόδοση του θαλάσσιου μετώπου στην πόλη (οι άλλοι ήσαν οι Δ. Αϊβαλής, Δ. Αλεξίου, Γ. Πανταζόπουλος και Ν. Τζανάκος) το αίτημα τέθηκε πρώτη φορά από τον Θόδωρο Άννινο. Σε ανακοίνωσή του τον Οκτώβριο του 2020, ο Χρ. Πατούχας λέει: «Και είναι ιστορική ανακολουθία να μην αναγνωρίσουμε, ότι ο θεμελιωτής του αιτήματος υπήρξε ο αείμνηστος Δήμαρχος Θεόδωρος Κ. Άννινος. Αυτός σχεδίασε ιδιοχείρως τη μακέτα του Πάρκου των 7.000 στρεμμάτων που κοσμεί άγνωστες Δημοτικές Βιβλιοθήκες. Το αίτημα του Άννινου νοθεύτηκε στη συνέχεια με την λανθασμένη χωροθέτηση του νέου Λιμανιού στην σημερινή του θέση. Αυτός είναι ο λόγος που προτείνουμε την ονομασία του Νότιου Πάρκου, σε Πάρκο Θεόδωρου Άννινου». Θυμίζει μάλιστα στη συνέχεια ότι η παράταξη του Δημάρχου, πριν γίνει δημοτική αρχή, δεν είχε καμία συμμετοχή στο κίνημα των πολιτών. Σημειώνει «Λανθασμένα, και έχουμε ασκήσει πολύ σκληρή κριτική για αυτό, δεν υποστήριζε στο παρελθόν την απόδοσή της στο Δήμο».
Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν πότε ξεκίνησε αυτός ο αγώνας της πόλης και πόσες δεκαετίες χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί με επιτυχία.
Ο Γιάννης Δημαράς
Το θέμα αναζωπυρώθηκε επί Δημαρχίας Γιάννη Δημαρά, παράλληλα με την ενεργοποίηση της Επιτροπής Ενεργών Πολιτών και την αύξηση της κινητοποίησης φορέων και του λαού της πόλης. Με τον τρόπο αυτό αποτράπηκαν σκέψεις και βλέψεις δυνάμεων που εποφθαλμιούσαν αυτό το δημόσιο χώρο για να «ασελγήσουν» κερδοσκοπικά πάνω στο σώμα της πόλης. Είχαν γίνει μάλιστα παλιότερα μέχρι και απόπειρες οικοπεδοποίησης του χώρου, που σταμάτησαν από το Συμβούλιο Επικρατείας.
Τον Ιανουάριο 2012 υπογράφεται μεταξύ του Οργανισμού Λιμένα Πατρών και του Δήμου Πατρέων σύμβαση προσωρινής παραχώρησης με τη ρητή δέσμευση του τότε αντιπροέδρου και Υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου, ότι αυτή η προσωρινή παραχώρηση σε τρεις μήνες θα μετατραπεί σε οριστική. Πράγμα που δεν έγινε ποτέ, ίσως και διότι το κείμενο αυτό είχε θεωρηθεί ως αμφίβολης νομικής εγκυρότητας σχετικά με τα συνεπαγόμενα δικαιώματα του Δήμου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική Αντιπολίτευση προτείνει σχετική τροπολογία για την οριστική παραχώρηση, η οποία δεν γίνεται δεκτή από την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Αντίθετα, την ίδια περίπου εποχή ο τότε Υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης έρχεται στην Πάτρα και προτείνει την παραχώρηση ενός μικρού μόνο τμήματος της προσωρινής παραχώρησης, 300 μέτρα ακτογραμμής αντί για 3.000.
Στη συνέχεια, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας δεσμεύεται για την παραχώρηση. Έτσι, στις 28-6-2016, μετά από σύσκεψη των συναρμόδιων Υπουργείων και του ΤΑΙΠΕΔ, αποφασίζεται ο «οδικός χάρτης» των απαιτούμενων διαδικασιών και στέλνεται επιστολή προς τον Δήμο Πατρέων με σχετική δέσμευση.
Στις 8-8-2016 ο τότε Υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας, με επιστολή του προς τον Δήμο της Πάτρας, διατυπώνει την τελική πρόταση για την οριστική παραχώρηση και το Δημοτικό Συμβούλιο με ομόφωνη σύμφωνη γνώμη, εξουσιοδοτεί τον Δήμαρχο να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Ακολουθούν μια σειρά νομοθετικές και διοικητικές πράξεις μεταξύ συναρμοδίων υπουργείων, με τελική έγκριση από το Υπουργείο Οικονομικών (τότε Υπουργός Ευκλ. Τσακαλώτος και Υφυπ. Κατερίνα Παπανάτσιου) και κατάληξη την απόφαση της Βουλής.
Όλα αυτά για την Ιστορία που δεν πρέπει να ξεχνιέται από τους μεμψίμοιρους και τους ιδιοτελείς. Και η οποία έχει ήδη καταγράψει ότι το θαλάσσιο μέτωπο αποδόθηκε στην Πάτρα επί πρωθυπουργίας Αλέξη Τσίπρα και δημαρχίας Κώστα Πελετίδη.
Αυτό όμως που έχει μεγάλη σημασία είναι να αναλογιστούμε πού βρισκόμαστε σήμερα.
Οι καθυστερήσεις
Έχουν περάσει 4 χρόνια και οι καθυστερήσεις είναι σοβαρές, μπορεί να αποδειχθούν και κρίσιμες.
Η προκήρυξη του διαγωνισμού μελέτης για την ανάπλαση (προκρίνεται πανελλήνιος διαγωνισμός αντί του διεθνούς) γίνεται πάνω από ενάμιση χρόνο μετά την απόφαση παραχώρησης (εγκρίνεται στο Δημοτικό Συμβούλιο το Φεβρουάριο του 2020). Η Κριτική Επιτροπή καταλήγει, α’ βραβείο δεν απονέμεται και ο Δήμος αποφασίζει να αναθέσει στις 3 εταιρείες με το β’ βραβείο να καταρτίσουν κοινή πρόταση (απόφαση Οικονομικής επιτροπής στις 7-9-2021). Κάποια στιγμή (Μάιος 2022) διαβάζουμε στον Τύπο ότι συγκαλείται σύσκεψη στο Δήμο με τη συμμετοχή των 3 εταιρειών για να υλοποιηθεί η απόφαση. Έκτοτε σιγή ασυρμάτου και πάλι.
Η κατάσταση γίνεται πιο ανησυχητική αν συνεκτιμηθεί και η τελευταία αρνητική εξέλιξη για την υπογειοποίηση του τρένου. Δύο έργα που αλληλοεξαρτώνται και η πορεία του ενός επηρεάζει το άλλο. Ταυτόχρονα γεννιούνται κι άλλα ερωτηματικά. Η κατασκευή του ποδηλατόδρομου στην Όθωνος-Αμαλίας γίνεται εκεί που θα γίνουν και τα έργα της υπογειοποίησης; Κι αν είναι έτσι, όπως αναρωτιόταν ένας φίλος, μήπως αυτό σημαίνει ότι η δημοτική αρχή δεν πιστεύει ότι πρόκειται να γίνει η υπογειοποίηση ή ότι τέλος πάντων ότι θα γίνει στο απροσδιόριστο μακρινό μέλλον; Πολύ περισσότερο που η απόφαση παραχώρησης πρόβλεπε να αποδοθεί διάδρομος μέσα στο εμπορικό λιμάνι εφαπτόμενος προς τη μάντρα, ακριβώς για τη δημιουργία ποδηλατόδρομου. Ας ελπίσουμε ότι η προαναγγελθείσα συνάντηση του Δημάρχου με τον αρμόδιο Υπουργό θα δώσει καθησυχαστικές απαντήσεις στο θέμα του τρένου. Όμως ο Υπουργός και η κυβέρνηση δεν ευθύνονται για την οριστικοποίηση των μελετών για το θαλάσσιο μέτωπο. Αυτό είναι αποκλειστικά ζήτημα της δημοτικής αρχής, που φέρει όλη την ευθύνη.
Και για το θαλάσσιο μέτωπο δεν υπάρχει πλέον η απάντηση των λαϊκών κινητοποιήσεων. Εκτός αν ο Δήμος τις καλέσει εναντίον του εαυτού του.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” των Πατρών
