Του Διονύση Ζακυνθινού
Υποδεχόμενοι σε λίγο το 2021, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι οι καθιερωμένες ευχές για υγεία και προσωπική ευτυχία, ίσως, περισσέψουν και πάλι, όμως καμία άλλη φορά τα τελευταία χρόνια δεν είχαν τόσο ουσιαστικό νόημα.
Το 2020 ήταν από πολλές απόψεις μια τραυματική χρονιά, με τον τόνο να δίνει η πανδημία του κορωνοϊού που μετέβαλε δραματικά την καθημερινότητα μας, την ίδια τη ζωή μας.
«Να δεις ότι όταν θα περάσουν τα χρόνια θα μας ρωτάνε τα εγγόνια μας πώς ήταν το 2020 με τον κορωνοϊό», ακούσαμε να λέει χαριτολογώντας μια νεαρή σε γυναικοπαρέα.
Είμαστε υποχρεωμένοι να της βγάλουμε το καπέλο για την άκρατη αισιοδοξία της. Διότι είναι σίγουρη ότι θα μεγαλώσει, θα κάνει οικογένεια, δηλαδή παιδιά και εγγόνια, θα γεράσει, ενώ στη δύση του βίου της θα έχει και θα λέει στους νεώτερους για όλα όσα ζούμε αυτόν τον καιρό.
Της το ευχόμαστε, αν και το μεγαλύτερο δίδαγμα που αντλούμε από την τρέχουσα περιπέτεια, από την οποία δοκιμαζόμαστε όλες και όλοι ανεξαιρέτως, είναι ότι δεν θα πρέπει να θεωρούμε τίποτα αυτονόητο και δεδομένο. Οι ανατροπές και οι δυσάρεστες εκπλήξεις καραδοκούν συχνά στη γωνία και μάς αιφνιδιάζουν.
Αλήθεια, ποια ή ποιος θα περίμενε ή θα φανταζόταν ότι από μια πανδημία θα φτάναμε στο σημείο να αδυνατούμε να κυκλοφορούμε απρόσκοπτα, να είναι κλειστό το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς, να μην μπορούμε να ταξιδέψουμε, να απαγορεύεται επί της ουσίας να κάνουμε γιορτές και να μην μπορούμε να αλλάξουμε όπως θα θέλαμε τον χρόνο με τους δικούς μας;
Μπορεί να μην γνωρίσαμε τους πολέμους και τις κακουχίες που έζησαν οι παλαιότερες γενιές, αλλά η αντιμετώπιση του κορωνοϊού είναι ο δικός μας πόλεμος.
Ως εκ τούτου, εάν το 2020 ήταν μια εφιαλτική χρονιά, στην οποία βιώσαμε πρωτοφανείς και οριακές καταστάσεις, θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή που έρχεται θα αποτελέσει τη μεταβατική περίοδο για την επιστροφή μας στην επιζητούμενη κανονικότητα.
Αποκούμπι μας πλέον το πολυπόθητο εμβόλιο για τον κορωνοϊό, ενώ προφανώς συμβολικά το επιχειρησιακό σχέδιο για τον εμβολιασμό πήρε το όνομα «Ελευθερία».
Βλέπεις, το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Καθώς το 1821 δόθηκε το έναυσμα και ξεσηκωθήκαμε, ως έθνος, για να απελευθερωθούμε από τον τουρκικό ζυγό, πιστεύουμε (περίπου, συνειρμικά) ότι οι οιωνοί δείχνουν πως τώρα θα απελευθερωθούμε και από τα δεσμά του κορωνοϊού.
Επομένως, με τούτα και με ‘κείνα, μεταξύ άλλων, σχεδιάζουμε να τιμήσουμε αναλόγως την ιστορική επέτειο, όπως της αρμόζει.
Μια εβραϊκή παροιμία λέει ότι όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός που μας βλέπει από ψηλά χαμογελά. Ωστόσο, είναι ανθρώπινο να ελπίζουμε ότι από δω και πέρα θα πάμε καλύτερα, να είμαστε σίγουροι ότι τα χειρότερα τα αφήνουμε πίσω μας.
