Τατιάνα Κιρχόφ: Ένα καρουζέλ η ζωή – Συνέντευξη στον «Νεολόγο»

14.12.2024 / 11:00
DSZ_4591

Ο Ιάκωβος είναι ένας από τους σηµαιοφόρους της gen Z. Eνας φοιτητής του Φυσικού Αθηνών, περνάει όλη του τη µέρα µε δράκους, σκοτεινές µάχες, έχοντας δηµιουργήσει ένα άβαταρ που θαυµάζει και θα ήθελε να είναι έτσι κι ο ίδιος, και όλα αυτά µέσα… σ’ ένα βιντεοπαιχνίδι! Ζητάει κάτι σχεδόν ουτοπικό, κάτι που θα τον απαλλάξει από τα δεσµά της κοινωνίας που αισθάνεται πως τον εκτοπίζει.  Μια φίλη, ένας περίγυρος –πολαρόιντ της εποχής και η µόνη σωτηρία η ψηφιακή ζωή που του επιτρέπει να περιφέρεται σε ένα fun park χωρίς το πραγµατικό fun. Αυτός είναι ο βασικός άξονας story telling για το νέο µυθιστόρηµα της Τατιάνας Κίρχοφ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διόπτρα».

Γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Ψυχολογία και είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ. Είναι απόφοιτος Δραµατικής Σχολής και εργάζεται ως ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας. Η πρώτη της συλλογή διηγηµάτων, Ιστορίες που (δεν) είπα στον ψυχολόγο µου (εκδ. Πόλις), δραµατοποιήθηκε και ανέβηκε ως θεατρική παράσταση µε τίτλο Ανώνυµοι. Mιλήσαµε για τη χρήση της λέξης εκσλαβοποιήση, οικογενεικές ιστορίες και εφαρµογές στα κινητά.

Το « πανηγύρι»  όπου τριγυρίζει ο Ιάκωβος είναι ο κόσµος που έχει δηµιουργήσει για να ξεφεύγει από την πραγµατικότητα. Μήπως όλοι µας, αναρωτήθηκα, χρειαζόµαστε τρόπους διαφυγής από την αδυσώπητη «πραγµατική» πραγµατικότητα; Τι καθορίζει τα όρια της ψυχικής αστάθειας;

Δεν είµαι τόσο σίγουρη αν τελικά χρειαζόµαστε τρόπους διαφυγής απ’ την αδυσώπητη πραγµατικότητα ή αν χρειαζόµαστε να κάνουµε ό,τι περνάει απ’ του καθενός το χέρι ώστε η πραγµατικότητά µας να µην είναι τόσο αδυσώπητη. Όσο ο κόσµος µας ολοένα και «σκληραίνει» θα πρέπει πάντα να βρίσκουµε τρόπους να ξεφύγουµε απ’ τα καθηµερινά, απ’ τη ζωή µας. Αλλά αυτή είναι η λύση; Γιατί σκέφτοµαι πως όσο περισσότερο τελικά ξεφεύγουµε απ’ την πραγµατικότητα, τόσο εκείνη συνεχίζει αµείλικτη να εκτραχύνεται. Άρα πώς σταµατάει όλο αυτό;

Οι συγκρούσεις του Ιάκωβου µε την οικογένειά του είναι σκληρές αλλά χωρίς να µπαίνουν σε χωράφια  βίαιων συµπεριφορών. Είναι εύκολη λύση να τα ρίχνουµε όλα στην οικογένεια ή απλά αυτός είναι ένας βολικός τρόπος παραδοχής του «κακού»;

Η οικογένεια είναι η πρώτη επαφή του ανθρώπου µε τον έξω κόσµο, µε τους άλλους, µε την «κοινωνία». Οι οικογένειες σίγουρα ευθύνονται για αρκετές παθογένειες που συναντάµε στην ψυχική υγεία. Προσωπικά, ωστόσο, θεωρώ πως όταν µιλάµε για ενήλικες ανθρώπους δεν θα πρέπει να ξεχνάµε και τη δικιά τους παράµετρο, τη δικιά τους ευθύνη απέναντι στα πράγµατα.

Η ενασχόλησή σας µε το θέατρο καθορίζει πολλές φορές και την πρόζα του βιβλίου. Ατόφιες θεατρικές «σκηνές», µονόλογοι-πολυβόλο, ουκ ολίγες αναφορές µε όχηµα την Ελευθερία. Πόσο εύκολο ήταν να τιθασεύσετε το θεατρικό ζιζάνιο στη συγγραφή του βιβλίου;

Δεν προσπαθώ να το τιθασεύσω, απεναντίας προσπαθώ να του δώσω φωνή και µορφή και σχήµα. Αποπειρώµαι να εντάξω τη θεατρική πράξη µέσα στη λογοτεχνία. Πρόκειται για δυο διαφορετικά είδη, αλλά είµαι σίγουρη πως µπορούν να «παντρευτούν» και να δώσουν ένα ιδιαίτερο αποτέλεσµα.

Γιατί τόση απλόχερη χρήση, σαν χούφτες ρίγανη, της λέξης εκσκλαβοποίηση;

Είναι ένα βιβλίο που πραγµατεύεται την έννοια της ελευθερίας. Οι έννοιες πάνε πάντα µαζί και µε τις αντίθετές τους. Αν δεν υπήρχε η έννοια της υποδούλωσης, της εκσκλαβοποίησης, δεν θα υπήρχε και η έννοια της ελευθερίας.

Ποιο είναι το app που χρησιµοποιείτε περισσότερο στο κινητό σας;

Με το κινητό µου ασχολούµαι ελάχιστα. Αλλά απ’ το λάπτοπ που χρησιµοποιώ περισσότερο, νοµίζω το Facebook.

Ποια µεταφορά µυθιστορήµατος στο θέατρο έχετε ζηλέψει ή θαυµάσει;

Το «Άνθρωποι και ποντίκια» του Στάινµπεκ όπως το διασκεύασε για το θέατρο ο Βασίλης Μπισµπίκης.

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα