Τα όσα έζησε έπειτα από την υιοθεσία της κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου από μια οικογένεια Αμερικανών περιγράφει η κυρία Μαίρη Καρδαρά μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ. Η ίδια, εμφανώς συγκινημένη, αναφέρεται στη στιγμή που έμαθε ότι είναι από την Ελλάδα και στην ημέρα που ο παππούς και η γιαγιά της πήγαν στο ορφανοτροφείο και επέλεξαν αυτή.
Παράλληλα, περιγράφει τη θλίψη της όταν έμαθε πως πρόσφατα η βιολογική της μητέρα πέθανε. «Γνώρισα όμως τον αδερφό και τον ξάδερφό της. Δεν είχαν ιδέα πως υπάρχω», λέει.
«Έψαχνα τη μητέρα μου και ήθελα να έρθω σε επικοινωνία μαζί της πολλά χρόνια. Φέτος πέρασα πεντέμισι μήνες στην Ελλάδα και ήμουν τόσο κοντά στο να την ξαναβρώ», τονίζει.
«Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι από την ηλικία των τριών ετών. Ζούσαμε με τους παππούδες μου Νταν και Μαίρη Δράκος στο Γκάρι της Ιντιάνα. Αυτοί με έφεραν από την Ελλάδα. Με επέλεξαν. Θυμάμαι λοιπόν να βρίσκομαι στο σπίτι τους ασφαλής και χαρούμενη. Θυμάμαι επίσης πολλούς Έλληνες συγγενείς να μας επισκέπτονται, θείες, θείοι, ξαδέρφια. Ο Νταν και η Μαίρη ήταν πολύ φιλόξενοι και η γιαγιά ήταν καταπληκτική μαγείρισσα. Το σπίτι τους ήταν κέντρο συνάντησης για φίλους και συγγενείς», εξηγεί.
«Πριν από τρεις εβδομάδες συνάντησα τον αδερφό της και τον ανιψιό μου – τους πρώτους μου βιολογικούς συγγενείς που γνώρισα ποτέ. Δεν είχαν ιδέα για εμένα και την ύπαρξή μου. Μου έφεραν μια φωτογραφία της μητέρας μου – κάτι που ήταν πολύ συγκινητικό. Την κοιτάζω και την ξανακοιτάζω και της μοιάζω! Αυτό είναι κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για εμένα, να βλέπω και να γνωρίζω κάποιον που είναι πραγματικός, βιολογικός συγγενής μου», προσθέτει.
Για τις υιοθεσίες που πραγματοποιήθηκαν το διάστημα αυτό αποκαλύπτει σημαντικά στοιχεία η έρευνα της Gonda Van Steen, της καθηγήτριας Νεοελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας – κατόχου της Έδρας Κοραή, καθώς και διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο King’s College του Λονδίνου. Η μελέτη της εστιάζει στις άγνωστες πτυχές για τις υιοθεσίες που έγιναν στη χώρα μας από το 1948 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’60.
