Σκληρό διπλωματικό πόκερ μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης την επόμενη εβδομάδα βρίσκεται σε εξέλιξη, με την Αθήνα να έχει αναλάβει πρωτοβουλία ανάδειξης του προσχηματικού χαρακτήρα της πρότασης της Άγκυρας για διάλογο. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σπάσει την απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει, φορά ευρωπαϊκό προσωπείο, προχωρά σε επιθέσεις φιλίας προς την Ευρώπη, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να πείσει τη Μέρκελ -τελευταία συνομιλήτρια που του έχει απομείνει από την ΕΕ- να βάλει μπλόκο στα περιοριστικά μέτρα κατά της Άγκυρας.
Τα στρατόπεδα
Εκ των πραγμάτων τα βλέμματα μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής είναι στραμμένα πρωτίστως στο Βερολίνο και όχι στην Άγκυρα. Ο Ερντογάν έκανε τις κινήσεις του, ξεδίπλωσε για ακόμη μια φορά τις παράλογες απαιτήσεις του και τώρα βρίσκεται στη διαδικασία προσχηματικής αποσυμπίεσης της έντασης με την επιστροφή του Oruc Reis στη βάση του, και άλλαξε ρητορική, περιμένοντας το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Ο πολιτικός χρόνος που απομένει μέχρι τις 10 Δεκέμβρη είναι πολύς και πυκνός. Η ελληνική κυβέρνηση επιδίδεται σε ασφυκτικό πρέσινγκ προς στο Βερολίνο, ώστε να αλλάξει τη θέση του σχετικά με τις κυρώσεις. Όπως έγραψε το Newpost, οι προσδοκίες προς ώρα είναι χαμηλές, με το βασικό σενάριο να θέλει τον «σουλτάνο» να πέφτει στα χαμηλά με ένα κοκτέιλ τιμωρίας που θα προσεγγίζει σε …ασπιρίνες, όπως αναφέρουν διπλωματικές πηγές των Βρυξελλών.
Συζήτηση εις βάθος θα γίνει στη Σύνοδο με δυναμική παρέμβαση και του Εμανουέλ Μακρόν με τον οποίο συνομίλησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Γάλλος πρόεδρος είναι ο μόνος που λαμβάνει σοβαρά υπόψη της η Άνγκελα Μέρκελ. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει σειρά επαφών στις επόμενες ημέρες με Ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους.
Οι κυρώσεις όμως είναι ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Στην ΕΕ έχουν ήδη να διαμορφώνονται δύο στρατόπεδα. Η ομάδα που τάσσεται υπέρ των κυρώσεων και απαρτίζεται από την Ελλάδα, την Κύπρο, την Γαλλία, την Αυστρία, το Λουξεμβούργο και την Τσεχία. Επίσης η Ολλανδία έχει επιβάλει εμπάργκο όπλων στην Τουρκία από το 2019 για τον πόλεμο στη Συρία. Η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Σουηδία και η Φινλανδία προτιμούν ήπιες ή καθόλου κυρώσεις.
Η δεύτερη αυτή ομάδα περιλαμβάνει χώρες μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία. Μάλιστα, οι ισπανικές και ιταλικές τράπεζες κατέχουν και πολλά ομόλογα του τουρκικού δημοσίου. Σε περίπτωση ισχυρών κυρώσεων λοιπόν, θα πληγεί η τουρκική οικονομία και συνεπακόλουθα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα αυτών των χωρών.
Τι θα κρίνει τις κυρώσεις
Τελικά, αυτό που θα κρίνει το εάν θα υπάρξει επιβολή κυρώσεων, όπως εξήγησε και στον ΣΚΑΪ ο διεθνολόγος και βουλευτής Άγγελος Συρίγος είναι η συνεννόηση Γερμανίας και Γαλλίας. «Η Γερμανία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Γαλλία για λογαριασμό της Τουρκίας ενώ το κρίσιμο όπως είπε είναι τι γίνεται με τον κορωνοϊό και το πακέτο στηρίξεως των κρατών μελών και τι θα γίνει με τις σχέσεις Ευρώπης – Αμερικής. Η Τουρκία είναι το τρίτο. Επομένως πιστεύω θα υπάρξουν μέτρα και κυρώσεις εις βάρος Τουρκίας ίσως όχι άμεσα εφαρμόσιμα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η παγίδα
Πάντως είναι δεδομένο πως με τα καλέσματα για διάλογο η Τουρκία επιχειρεί να κρατήσει σε ομηρία της χώρα μας. Και αυτό γιατί θέλει να προχωρήσει σε διάλογο με ανοιχτή ατζέντα, να βάλει όλα τα ζητήματα στο τραπέζι, να επιμείνει στις μαξιμαλιστικές θέσεις της και στη συνέχεια σε περίπτωση που αποχωρήσει η Ελλάδα, η Άγκυρα να επιδοθεί σε ένα blame game. Τι θα γίνει άραγε εάν διακοπούν οι συνομιλίες; Το Oruc Reis θα ξαναβγεί στη Μεσόγειο; Και εάν υλοποιηθεί το σχέδιο να μπουν όλα τα ανοιχτά θέματα στο τραπέζι, εάν η Άγκυρα επιμείνει τόσο στις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, όσο και στην αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, τότε η αποτυχία μοιάζει προδιαγεγραμμένη.
Όπως χαρακτηριστικά εξήγησε ο κ. Συρίγος, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, «το ερώτημα που υπάρχει για όλες τις ελληνικές ηγεσίες είναι αν θα μπουν στην λογική ότι συζητούν με Τουρκία έστω και με δύσκολες συνθήκες ή ότι δεν συζητούν με κίνδυνο την κλιμάκωση της κατάστασης μεταξύ των δύο χωρών σε πολεμική ατμόσφαιρα. Το 1981 ο Παπανδρέου είχε πει ότι πρέπει να υπάρξει ένα μορατόριουμ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για να πάμε σε διάλογο. Το μορατόριουμ δεν υπήρξε ποτέ. Αντιθέτως φτάσαμε στα πρόθυρα πολέμου το 1987 και οδηγηθήκαμε στον διάλογο αμέσως μετά (…) Από το 1975 λέμε ότι το θέμα του διαλόγου είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και πλέον και ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Τίποτε άλλο».
newpost.gr
