Πέντε ημέρες πάλευε με κύματα ύψους πέντε μέτρων, μέσα σε ένα μικρό φουσκωτό σκάφος, στα ανοιχτά της θάλασσας του Θερμαϊκού, ο 62χρονος ερασιτέχνης ψαράς Αστέριος Μόσχας, ο οποίος δε διέθετε, το διάστημα αυτό, ούτε τροφή, ούτε νερό – μοναδική προστασία για τον ίδιο ήταν μία πετσέτα.
Η μαρτυρία του για όσα έζησε, στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, είναι συγκλονιστική. «Δεν είχα τίποτα μαζί μου. Είχα μόνο μια πετσέτα, ήμουν ξαπλωμένος μέσα στο φουσκωτό και σκέπαζα το πρόσωπο και το σώμα μου.
Τα πόδια μου όμως ήταν έξω και ερχόντουσαν τα γλαρόνια και μου τσιμπούσαν τα δάκτυλα. Τους έλεγα ή εσείς θα με φάτε ή εγώ θα σας φάω», αναφέρει ο Αστέριος Μόσχας και χαμογελώντας για το αίσιο τέλος, εξομολογείται:
«Η ελπίδα μου ήταν να με ακούσει ο Θεός, το Σάββατο το βράδυ, είχαν αφυδατωθεί τα χείλια μου, δεν άντεχα πλέον και ήδη ήμουν πέντε ημέρες μέσα και του έλεγα εάν δεν με βγάλεις έξω, δεν θα αντέξω μέχρι τη Δευτέρα».
Όταν πλέον οι δυνάμεις του αρχίσαν να τον εγκαταλείπουν ο κ. Μόσχας άρχισε να προσεύχεται για να σωθεί. «Με άκουσε ο Θεός, την Κυριακή στις 5:00 π.μ. ξύπνησα και άρχισα να κάνω κουπί, είχε ανατολικό άνεμο. Άγιε Νικόλα μου, παρακαλούσα, εσύ που προστατεύεις τους ναυτικούς, κράτησε αυτό το αεράκι για να βγω έξω.
Έκανα δυο φορές κουπί από τη μία πλευρά, δυο φορές από την άλλη και μετά από επτά ώρες, στις 13:00, κατάφερα να πλησιάσω την παραλία Βελίκας στη Λάρισα», περιγράφει με ανακουφισμένη φωνή.
Όταν πλησίασε στην ακτή όπως εξηγεί, «φώναζα από τα 500 μέτρα για να με βοηθήσουν και όταν έφτασα στα τρία μέτρα, μπήκε ένας κάτοικος της περιοχής στη θάλασσα για να με βγάλει και με το ασθενοφόρο με μετέφεραν στο Κέντρο Υγείας.
Μου τοποθέτησαν ορό, με φρόντισαν και ο γιατρός και οι νοσηλευτές, μου έφεραν κοτόπουλο, θέλω να τους ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλους».
