Τα βλέπω διπλά
1988 : O Καναδός σκηνοθέτης γνωστός και ως Βαρώνος του Αίματος David Cronenberg, δύο χρόνια μετά την επιτυχία του ”The Fly” και τρία χρόνια πριν το ”The Naked Lunch” βρίσκει ευκαιρία να βασιστεί στο μυθιστόρημα ”Twins” των Bari Wood και Jack Geasland (του οποίου η κεντρική ιδέα βασίστηκε στην αληθινή ιστορία των δίδυμων γυναικολόγων Steven και Cyril Marcus) για να ζωγραφίσει κινηματογραφικά άλλη μια νοσηρή, τολμηρή, άρρωστη, ερωτική ιστορία. Η ιστορία των δίδυμων γυναικολόγων που μοιράζονταν τα πάντα, απο τις ερωτικές παρτενέρ μέχρι και την κάθοδο στην σχιζοφρένεια ή η πιο χαρακτηριστική ταινία του David Cronenberg έως τώρα. ”Οι Διχασμένοι” (Dead Ringers).
Ειδικευμένοι στον τομέα της γυναικείας στειρότητας, ο Beverly και ο Elliot Mandle πετυχημένοι γυναικολόγοι, είναι πανομοιότυποι εμφανισιακά. Σαν μια προσωπικότητα χωρισμένη στα δύο, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον σε σημείο να είναι αδύνατη η ύπαρξη του ενός χωρίς τον άλλον. Εκτός απο επάγγελμα και διαμέρισμα, μοιράζονται και τις ίδιες γυναίκες. Ο Elliot είναι ο γυναικοκατακτητής, τολμηρός και κοινωνικός ενώ ο Beverly αποτελεί την συναισθηματική και πιο ευαίσθητη πλευρά του διδύμου. Η προσκόλληση των διδύμων είναι παραδειγματική μέχρι που η εμφάνιση μιας γυναίκας θα οδηγήσει τον Beverly στην πορεία της αποκόλλησης με τραγικά αποτελέσματα.
Όλο το σύμπαν του αγαπημένου ”διαστροφικού” σκηνοθέτη είναι εδώ. Φρόιντ, καταπιεσμένα πάθη, ερωτισμός, αποκρουστικά χειρουργικά εξαρτήματα αλλά πάνω απ’όλα η εμμονή για το ανθρώπινο σώμα και η εξερεύνηση του. Η αυτοκαταστροφή είναι αναπόφευκτη και κυρίως η αποκοπή των ”ψυχολογικά σιαμαίων” αδελφών , δεν μπορεί να είναι αναίμακτη. Μπορεί όμως να είναι τερατώδης και ερωτική , όπως η ονειρική σεκάνς της ταινίας που η Genevieve Bujold προσπαθεί με το στόμα να κόψει τον ομφάλιο λώρο που ενώνει τους δίδυμους. Στο επίκεντρο της ταινίας επίσης ο γενετικός και σωματικός τρόμος σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη.
Σκηνοθεσία ψυχρή αλλά και εστέτ, κρύα όπως ένα χειρουργικό δωμάτιο, αλλά και με έντονα κόκκινα χρώματα φόρος τιμής στο ανθρώπινο αίμα. Η οθόνη γεμίζει απο τον ”διπλό” Jeremy Irons σε έναν από τους πλέον χαρακτηριστικούς ρόλους της καριέρας του. Και έπειτα ο μόνιμος συνεργάτης του Cronenberg στην μουσική, ο Howard Shore με την ανατριχιαστική μελωδία του. Στα backstage της ταινίας ο William Hurt απέρριψε τον ρόλο με την πρώτη-και έπειτα δήλωσε ότι το μετάνιωσε- και ο Robert De Niro το ίδιο, διότι ένιωθαν άβολα στον ρόλο του γυναικολόγου.
Το «απαραίτητο» remake
Η ταινία γίνεται… ολικό remake στην τελεοπτική της εκδοχή των έξι επεισοδίων, καθώς τον ρόλο του Άιρονς έχει τώρα η Ρέιτσελ Βάις, με τον πρωταγωνιστικό ρόλο, από ανδρικός να γίνεται γυναικείος.
Η σειρά φέρει, στο σεναριακό της κομμάτι, την υπογραφή της Άλις Μπερτς που έγινε γνωστή από το σενάριο του «Normal People», ενώ κινηματογραφικά έχει γράψει τα σενάρια των «Lady Macbeth» και «Το Θαύμα».
Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Σον Ντέρκιν, ο δημιουργός των «Martha Marcy May Marlene» και «The Nest» μαζί με τους Καρίν Κουσάμα, Καρένα Εβανς και Λόρεν Γουόλκστιν και η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 21 Απριλίου στο Amazon Prime.
Είναι, μάλιστα, ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος της Βάις στην τηλεόραση μετά τη μίνι σειρά του BBC «Scarlet and Black» (1993), στην οποία έπαιζε και ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ.
Διαθέτοντάς μια γοητευτική αινιγματικότητα και μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα που όσο πάει και γίνεται όλο και πιο αποπνικτική, το “Dead Ringers” καταφέρνει να πιάσει τον παλμό της πρωτότυπης ιστορίας του Cronenberg και να αναπαράγει με αρκετή επιτυχία το σκοτεινό και μυστηριώδες ύφος του αλλά και την τάση του για κριτική στο κομμάτι της ιατρικής ηθικής και των πειραμάτων, παρά την απουσία του από το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Η ιστορία του δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο προσανατολισμό πράγμα που γεννά από την αρχή ένα μυστήριο και μια περιέργεια να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε που ποτέ δεν φθίνει παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε κάποια χειροπιαστή πλοκή για να ακολουθήσουμε. Κάθε επεισόδιο εξερευνά όλο και βαθύτερα τη δυναμική που υπάρχει μεταξύ του πρωταγωνιστικού διδύμου Elliot και Beverly προσθέτοντας στην εξίσωση ίντριγκες επαγγελματικής αλλά και ερωτικής φύσεως που αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον και την αγωνία μας όταν αυτή χάνεται. Η Weisz ενσαρκώνει τον διπλό ρόλο της με ιδιαίτερη αφοσίωση και μαεστρία, αποτυπώνοντας έκδηλα τις διαφορές των χαρακτήρων της και βοηθώντας μας να ξεχωρίσουμε στιγμιαία τα δύο πρόσωπα που υποδύεται μόνο και μόνο με την ενέργεια που κάθε φορά αποπνέει έχοντας καταφέρει να συνθέσει μια εκρηκτική προσωπικότητα για κάθε μια από της δύο κεντρικές ηρωίδες. Ίσως η τηλεοπτική ερμηνεία της χρονιάς μέχρι αυτές τις μέρες στα μισά –σχεδόν-του ημερολογίου.
