Είναι κάτι παραπάνω από γνωστό πως ποτέ δεν πας σε γάμο απρόσκλητος. Είναι επίσης παγκοίνως γνωστό, πως ποτέ δεν πας σε πολιτικό τετ α τετ χωρίς να έχεις καθορίσει από πριν την ατζέντα από την οποία δεν επιτρέπεται να λοξοδρομήσεις.
Άλλωστε η πολιτική ιστορία είναι γεμάτη από πολιτικά ναυάγια και συναντήσεις που ποτέ δεν έγιναν ή δεν τελείωσαν, επειδή κάποιοι από τους εμπλεκόμενους προσπάθησαν την τελευταία στιγμή τεχνηέντως να αλλάξουν τα συμφωνημένα προς συζήτηση.
Όποιος πήγε σε πολιτικό «ραντεβουδάκι» χωρίς εκ των προτέρων να προσδιορίσει το αντικείμενο του πολιτικού πόθου επακριβώς και να καταστήσει σαφές πως δεν χωρούν αιφνιδιασμοί, αφενός έμπλεξε σε περιπέτειες και αφετέρου έτρεχε και δεν έφτανε από τη στιγμή που του πρόσφεραν τον καρπό του «Λωτού» και αυτός τον δέχθηκε.
Αυτά τα τρία «διδάγματα» είναι πιο επίκαιρα από κάθε άλλη φορά και καλό είναι όσοι από οποιοδήποτε πόστο, κομματικό ή θεσμικό σκοπεύουν από τούδε και στο εξής να εμπλακούν σε πολιτικά αλισβερίσια και στην περιοχή, να τα κάνουν ευαγγέλιο.
Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορά θα βρεθούν αντιμέτωποι με δυσάρεστες καταστάσεις και θα τους φταίνε φαντάσματα και «προβοκάτορες». Να γνωρίζουν επίσης, πως εάν μπλέξουν όσο κι αν πασχίσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα επιστρατεύοντας διάφορους σπεκουλαδόρους, στην πολιτική ισχύει πως η εντύπωση που θα δημιουργηθεί σε πρώτο χρόνο, δύσκολα αλλάζει και αντιστρέφεται.
Στο στίβο των κομματικών «λεόντων», εύκολα βαφτίζεις κάποιους προβοκάτορες αλλά ακόμα πιο εύκολα γίνεσαι πολιτικός περίγελος. Οι μέρες εκ των πραγμάτων είναι και θα γίνουν ακόμα πιο πονηρές.
Επειδή όμως η πολιτική είναι για τους έξυπνους – όπως και η ενημέρωση – και όχι για τους πονηρούς και τους πονηρούληδες, κουτοπονηριές για να διορθώσεις το λάθος δεν χωράνε και δεν εξιλεώνουν κανέναν.
Όπως ανέφερε και ο ΑΙΧΕΝΒΑΛΝΤ ΚΟΥΡΤ όταν έγραψε τη «ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ», συχνά η πραγματικότητα ξεπερνά ακόμα και τα ευφυέστερα κινηματογραφικά σενάρια. Δεν είναι τυχαίο πως από αυτό τον κανόνα δεν ξέφυγαν πρόσωπα που καθόριζαν τη μοίρα του πλανήτη, όπως οι: Ρόμπερτ Νίξον, Τζορτζ Μπους, Ντικ Τσένι, Κόλιν Πάουελ, Άλαν Γκρίνσπαν, Μπιλ Κλίντον, Ρούπερτ Μέρντοχ. Μιλάμε δηλαδή για την… αφρόκρεμα της πολιτικής ηθικής (sic)!!!. Εσείς προσθέστε όποιους άλλους επιθυμείτε.
Ας το θυμούνται αυτοί που πρέπει για όσο… πρέπει.
