ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑ
katerinatsoukala4@gmail.com
Η μουσική και το ραδιόφωνο είναι συνυφασμένα με το όνομά του. Μιλώντας για τον θεσμό του Πατρινού Καρναβαλιού, παρελάσεις, χορό, διασκέδαση, η σκέψη σίγουρα θα σε οδηγήσει στο πρόσωπό του.
Βγάζει τα βινύλια του από την δισκοθήκη, φοράει τα ακουστικά του και χάνεται στην μαγεία του ήχου, του ρυθμού και της μουσικής.
Στέλιος Αποστολόπουλος, dj, ραδιοφωνικός παραγωγός, επιχειρηματίας στον χώρο της εστίασης, αλλά πάνω από όλα Πατρινός. Έχει ζήσει όμορφες στιγμές μέσα από τον θεσμό του Πατρινού Καρναβαλιού που με τη μουσική του το ντύνει για πέντε συνεχόμενες δεκαετίες. Ένα κρυφό του όνειρο; Να γράψει μουσική.
Αν σε ρωτούσαν ποια η ιδιότητά σου, τι θα απαντούσες;
Πατρινός
Τι είναι μουσική για σένα και τι ραδιόφωνο; Βινύλιο ή σκληρός δίσκος;
Μουσική είναι ίσως το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου. Το ραδιόφωνο είναι ένας εναλλακτικός τρόπος επικοινωνίας με τον κόσμο, απλά όταν παίζεις ως dj το αποτέλεσμα της δουλειάς σου το έχεις μπροστά σου, ενώ στο ραδιόφωνο όλα είναι άγνωστα.
100 % βινύλιο γιατί έχει την μαγεία του από το πού θα το βρεις, πώς θα το ανοίξεις, πώς θα βάλεις την βελόνα επάνω για να παίξει, έως και την μοναδικότητα του, ότι το έχεις μόνο εσύ και που μουσικά σε διαφοροποιούσε από τους άλλους.
Τώρα με τον σκληρό δίσκο όλοι τα έχουν όλα. Κάποτε κουβαλούσαμε κιβώτια με δίσκους, σήμερα στικάκια.
Τι έχει αλλάξει στη μουσική και στη διασκέδαση, από χθες μέχρι σήμερα;
Η μουσική σήμερα στο μεγαλύτερο της ποσοστό έχει γίνει αναλώσιμη. Τραγούδια τα οποία σε δύο μήνες δεν τα θυμάται κανένας.
Εκτός από λίγους καλλιτέχνες και συγκροτήματα όλοι οι υπόλοιποι κυκλοφορούν απλά τραγούδια ένα-ένα, χάθηκε η έννοια του δίσκου και της δισκογραφίας.
Όσον αφορά τη νύχτα, καταρχήν, είμαι σίγουρος ότι τα νέα παιδιά σήμερα διασκεδάζουν μια χαρά, γιατί το σήμερα δεν έχουν να το συγκρίνουν με κάτι.
Αν τους πεις για το Tiffany’s, την Utopia, την Piscina, το Traffic,την Arena θα νομίσουν ότι μιλάς κινέζικα. Εμείς που ζήσαμε το χθες συγκρίνουμε και όντως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Έχει χαθεί η επικοινωνία το φλερτ ο ερωτισμός που υπήρχε στην ατμόσφαιρα στα νυχτερινά μαγαζιά. Δεν μιλούν μεταξύ τους και όλο το παιχνίδι γίνεται στα κινητά.
Το Καρναβάλι ταξιδεύει στην Αμερική, μίλησε μας για την περσινή εμπειρία, αλλά και για το επόμενο ταξίδι σας.
Όταν έγινε η πρόταση από τον Πλάτωνα Μαρλαφέκα και τον Χριστόδουλο Αθανασάτο, χωρίς δεύτερη σκέψη είπα το ναι και πολύ γρήγορα ξεκινήσαμε να στήνουμε την ομάδα. Μαζί με τον Παναγιώτη Κολλιόπουλο και τον Γιώργο Κουβεργιανό παίξαμε μουσική όχι μόνο στο πάρτι, αλλά και στο Barclay’s center στο Brooklyn μετά τον αγώνα Brooklyn Nets – Milwaukee Bucks στην εκδήλωση των Ελλήνων προς τιμή του Γιάννη Αντετοκούμπο. Ήταν μια δυνατή εμπειρία και μια κίνηση εξωστρέφειας για το Πατρινό καρναβάλι εξαιτίας της προβολής που πήρε σε τοπικά, αλλά και αθηναϊκά ΜΜΕ χάρη στα βίντεο του Χρήστου Ορτέντζιο.
Για το 2022 το πάρτι στην Νέα Υόρκη θα γίνει στις 15 Ιανουαρίου και αν όλα πάνε καλά, όσον αφορά την βοήθεια που περιμένουμε από διάφορους φορείς, υπάρχουν σχέδια για ακόμα περισσότερες δράσεις που θα γίνουν εκεί και θα διαφημίσουν το καρναβάλι μας.
Καρναβάλι με μια λέξη; Τι θα άλλαζες; Υπάρχει εξέλιξη;
Καρναβάλι για εμένα σημαίνει ανατροπή. Θα ήθελα να μπορούσα να αλλάξω την νοοτροπία του εγώ που υπάρχει στο καρναβάλι, ώστε μονιασμένοι να βοηθήσουμε στην εξέλιξή του.
Ποια η αγαπημένη σου ανάμνηση, μέσα από τον θεσμό του Καρναβαλιού και ποια η πιο δύσκολη;
Συμμετέχοντας σχεδόν 40 χρόνια είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις μία από τις αναμνήσεις. Σίγουρα όμως δεν θα ξεχάσω την πρώτη μου παρέλαση πιτσιρικάς στην Ομόνοια ντυμένος μπούλα, την πρώτη φορά που βγήκαμε πρώτοι στον κρυμμένο θησαυρό το 1985, την πρώτη φορά που έπαιξα μουσική στην παρέλαση στα τέλη της δεκαετίας του 80,τις ηχογραφήσεις και τα ξενύχτια στο Hit Factory για την δημιουργία της Karnavaleria, μία εκπληκτική βραδιά παίζοντας μουσική με τον Μιχάλη Γεωργίου στην Achaia Clauss στον χορό του Καρναβαλικού Κομιτάτου, τον ερχομό του MTV το 1995 και φυσικά την τελευταία Κυριακή το 2003 παίζοντας μουσική με τον Κωνσταντίνο Γεωργίου στα Παλαιά Σφαγεία, στο πρώτο πάρτι πληρωμάτων που είχε βγει ο ήλιος και δεν είχε σταματήσει να χορεύει κανείς.
Οι δύσκολες στιγμές ευτυχώς είναι λίγες. Σίγουρα δεν θα ξεχάσω τον όχι και τόσο κομψό τρόπο που το 2019 κάποιοι μας έθεσαν εκτός από την μουσική στην παρέλαση. Επίσης δύσκολες στιγμές ήταν το «αντίο» στη Ντούλη, την Λουκία, τον Άγγελο, τον Κώστα….
Δυο χρόνια πανδημίας, πόσο σε επηρέασαν επιχειρηματικά και μουσικά;
Όσον αφορά το χώρο της εστίασης ας το αφήσουμε καλύτερα. Στον χώρο της μουσικής σίγουρα μου έλειψαν οι συναυλίες και τα πάρτι, αλλά από την άλλη, λόγω καραντίνας, βρήκα πολύ χρόνο να αρχειοθετήσω το χάος της δισκοθήκης και των αρχείων μου, αλλά και να συναντήσω το παλιό μου έρωτα το ραδιόφωνο, έστω και διαδικτυακά για αρκετούς μήνες και σχεδόν κάθε βράδυ με μεγάλη ανταπόκριση από φίλους και ακροατές.
Τι θα συμβούλευες κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη μουσική;
Για να παίξει κάποιος μουσική πρέπει να έχει πολλά και διαφορετικά ακούσματα, χωρίς να βάζει ταμπέλες στα είδη γιατί η μουσική είναι μία. Να παίζει πάντα για τον κόσμο και όχι για τον ίδιο.
Τι θα ήθελες να κάνεις και δεν το έχεις τολμήσει;
Να γράψω μουσική.
(Από το ένθετο «Κόσμος» της εφημερίδας «Νεολόγος»)
