Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, σε μια εντελώς διαφορετική Ελλάδα, η τότε Υπουργός Ανάπτυξης και αρμόδια για τον τουρισμό Βάσω Παπανδρέου, έχει μείνει έκπληκτη από τον τρόπο που οι Έλληνες ιδιοκτήτες ταβέρνας έκλεβαν τους ανυποψίαστους τουρίστες. Κατά τις διακοπές της σε νησί των Κυκλάδων, η Βάσω Παπανδρέου είχε πάει για φαγητό με την παρέα της σε μια ταβέρνα, διαπίστωσε με τα μάτια της και τα αφτιά της, πως όταν τα γκαρσόνια έπαιρναν παραγγελία από τουρίστες – ήταν ακόμη οι εποχή που οι τουρίστες δεν ήταν «φυλακισμένοι» στα ξενοδοχεία με τα βραχιολάκια τους – πλησίαζαν το πάσο και φώναζαν στο μάγειρα να βάλει «μια φασολάκια ξου». Όπως ανακάλυψε η αρμόδια για τον τουρισμό Υπουργός και το είχε δηλώσει μάλιστα σε συνέντευξή της, το «ξου» ήταν συνθηματικό για το «ξένος», οπότε ο μάγειρας καταλάβαινε ότι έπρεπε να βάλει λιγότερη ποσότητα φαγητού στο πιάτου, από ότι την κανονική, ωστόσο η χρέωση για τον ανυποψίαστο τουρίστα ήταν μιας κανονικής μερίδας.
Αυτή την… ελληνική πατέντα του «ξου» θυμηθήκαμε βλέποντας ότι στα ράφια των σούπερ μάρκετ οι εταιρείες κυρίως των τροφίμων έχουν αρχίσει να μειώνουν τις ποσότητες στις συσκευασίες τους, για να κρατήσουν τις ίδιες τιμές.
Πρόκειται για το περίφημο φαινόμενο «shrinkflation» – από τις αγγλικές λέξεις shrink που σημαίνει συρρικνώνω και inflation που σημαίνει πληθωρισμός – που έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του ευρέως στο εξωτερικό και πλέον πλησιάζει και την εγχώρια αγορά.
Για παράδειγμα μια συσκευασία του ενός κιλού, γίνεται των 900 γραμμαρίων, χωρίς να αλλάζει η τιμή του προϊόντος. Ωστόσο, ο καταναλωτής δεν αγοράζει ένα κιλό, αλλά κάτι λιγότερο, το οποίο θα αντιληφθεί εάν διαβάσει τα… μικρά γράμματα της συσκευασίας.
