Η Διοικούσα Επιτροπή του ΣΕΡΕΤΕ Αχαΐας σε ανακοίνωσή της αναφέρει τα εξής: «Η ακρίβεια κυρίως στα βασικά αγαθά και στα είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και στα ενοίκια, στα καύσιμα, στη θέρμανση, στους λογαριασμούς της ενέργειας, κάνει την κοινωνική δυσφορία να γιγαντώνεται, να γίνεται δυσαρέσκεια και αγανάκτηση.
Η απεργία στις 9 Νοέμβρη ήταν μια καλή στιγμή που θύμισε την περίοδο των αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων, αλλά από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Μαζί με τις κινητοποιήσεις του Πολυτεχνείου φάνηκε πως υπάρχει η δυνατότητα να βαθύνει το ρήγμα απέναντι στην κυβέρνηση και την πολιτική της φτώχειας, του πολέμου, της καταστολής.
Οι εικόνες μαζικής συμμετοχής του κόσμου, σε όλη την Ελλάδα, μόνο ένα πράγμα έρχονται να επιβεβαιώσουν. Την αγανάκτηση της εργατικής τάξης μπροστά σε μια καθημερινότητα η οποία μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο αφόρητη (συνεχόμενες αυξήσεις σε τιμές προϊόντων, αυξήσεις στην ενέργεια, χαμηλότατοι μισθοί που δεν μπορούν καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες των εργαζομένων).
Η μαζική συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις είναι μια πρόγευση για το τι μπορεί να συμβεί αν επικρατήσει η τάση κλιμάκωσης και οργάνωσης του αγώνα στην κατεύθυνση ανατροπής της αντιλαϊκής κυβέρνησης και της πολιτικής της. Τάση που δυστυχώς υπονομεύεται από την επιλογή της ΓΣΕΕ και λοιπής γραφειοκρατίας να αποσυνδεθεί η απεργία της 9ης Νοέμβρη από οποιαδήποτε συζήτηση κλιμάκωσης του αγώνα της εργατικής τάξης κόντρα στην «εκλογική αναμονή».
Παρά την δυναμική των κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση ,θέλοντας να κάμψει αυτές τις αντιστάσεις και κυρίως την προοπτική τους, συνεχίζει απτόητη το αντιλαϊκό της έργο. Βασική της στόχευση είναι η ψήφιση ενός ακόμα βαθύτατα αντιλαϊκού προϋπολογισμού στα μέσα Δεκέμβρη, πλήρως ευθυγραμμισμένου με τις ανάγκες του κεφαλαίου και της δημοσιονομικής πολιτικής της ΕΕ.
Την στιγμή που η κερδοφορία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων αυξάνεται κατακόρυφα εξαιτίας της πολιτικής της, η κυβέρνηση δείχνει τις ταξικές προτεραιότητες με ένα ακόμα προϋπολογισμό πετσοκομμένων κοινωνικών δαπανών. Λεφτά υπάρχουν για την αστυνομία και την καταστολή (600 ευρώ δωράκι σε ένστολους) όχι όμως για την υγεία και την εκπαίδευση κ.α. Η κυβέρνηση δεν επιλέγει να ανταποκριθεί ούτε τις ελάχιστες δεσμεύσεις της όπως βλέπουμε με το ζήτημα της πληρωμής του επικουρικού έργου για το χειμερινό εξάμηνο στο πανεπιστήμιο Πατρών.
Ο κυνισμός και οι απόλυτες προτεραιότητες της κυβέρνησης βγάζουν μπροστά την καταστολή και το χτύπημα των αγώνων. 14 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη η δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης οπλίζει το χέρι της αστυνομίας απέναντι σε 16 χρονών παιδιά. Η οργή της νεολαίας και των εργαζομένων ξεχειλίζει.
Οι εργαζόμενοι και το κίνημά μας μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Να δυναμώσει ο αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου και κάθε υποστηριχτή της.
Απαιτείται συστηματική δουλειά αποκάλυψης στον κόσμο της εργασίας, των επιλογών της κυβέρνησης, της πολιτικής «επιδομάτων» ενώ οι τιμές αυξάνονται και η αξία των μισθών μειώνεται. Κριτική στην εφαρμογή των κυρώσεων στην εξωτερική πολιτική που έχουν επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα. Καταγγελία και αποκάλυψη των τεράστιων αλλαγών που φέρνει το νομοσχέδιο για την Υγεία που θέτει ακόμα περισσότερους οικονομικούς-ταξικούς φραγμούς στην πρόσβαση στην Δημόσια Περίθαλψη για τους ασθενείς και τον λαό.
Αυτά σε συνδυασμό με μια συστηματική παρέμβαση στους εργασιακούς χώρους και τις γειτονιές, με τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα και αγωνιστικό συντονισμό όλων των επιμέρους προσπαθειών, μπορούν να συμβάλλουν πραγματικά στη διαμόρφωση ενός αγωνιστικού ρεύματος αντεπίθεσης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Κλιμακώνουμε τον αγώνα ενάντια στη φτώχεια και την ακρίβεια:
· Κανένας μισθός και σύνταξη κάτω από 1000 ευρώ. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και κατάργηση του μνημονιακού νομοθετικού πλαισίου. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας παντού με πραγματικές αυξήσεις και κάλυψη των απωλειών από τα Μνημόνια, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, άμεσα 35ωρο-5ημερο-7ωρο.
· Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού – όχι στην κοροϊδία των προσωρινών και κουτσουρεμένων επιδομάτων. Αφορολόγητο 12000 € και 4000 € για κάθε παιδί
· Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Διατίμηση στις τιμές και κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και τα καύσιμα
· Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των επιχειρήσεων της ενέργειας για να λειτουργούν σε όφελος του λαού. Κατάργηση του χρηματιστήριου ενέργειας.
· Δωρεάν υγεία. Κάτω το νομοσχέδιο που ιδιωτικοποιεί το ΕΣΥ.
· Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη. Κανένας πλειστηριασμός – κατάσχεση λαϊκής κατοικίας. Διαγραφή χρεών της λαϊκής οικογένειας στις τράπεζες και στην εφορία. Να καταβληθούν όλα τα δεδουλευμένα απλήρωτων εργαζομένων.
· Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Μαζικές μόνιμες προσλήψεις. Τέρμα στις απολύσεις. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας – μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
· Κατάργηση του ν. Χατζηδάκη και όλων των αντεργατικών νόμων που βάζουν αντιδημοκρατικά εμπόδια και απαγορεύσεις στη λειτουργία και δράση των σωματείων.
· Να μην ψηφιστεί ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός.
Δεν αρκεί η αγωνιστική φρασεολογία αν δεν συνδέεται με αντίστοιχο αγωνιστικό σχεδιασμό. Μόνο ένα συνεκτικό αγωνιστικό σχέδιο του εργατικού κινήματος μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στον αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης, να σπάσει το κλίμα εκλογικής αναμονής που ευνοούν συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις και οι πολιτικές δυνάμεις του αστικού μπλοκ εξουσίας, να συνεισφέρει στην ορμητική επανεμφάνιση του λαϊκού παράγοντα που αποτελεί όρο για τη νίκη των διεκδικήσεων των εργαζομένων.
Απευθύνουμε κάλεσμα στα σωματεία της πόλης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Είναι ανάγκη να κλιμακώσουμε τον αγώνα με νέα απεργία και ένα πολύμορφο κίνημα διαρκείας. Καλούμε την διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας να προχωρήσει σε σύγκλιση της γενικής συνέλευσης των αντιπροσώπων του εργατικού κέντρου να γίνει απολογισμός της απεργίας της 9ης Νοέμβρη και να παρθούν αποφάσεις για τη συνολική στάση του επόμενου διαστήματος και για την οργάνωση νέας απεργίας.
Η πρώτη απάντηση πρέπει να δοθεί με την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού, που αποτελεί τη ναυαρχίδα της ληστρικής πολιτικής για το εργατικό εισόδημα και τα δικαιώματα μας ταυτόχρονα με τη σκανδαλώδη ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών ομίλων».
