Στέλιος Ράμφος

Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

Με έτρωγε το ερώτημα πως γίνεται όταν διαβάζουμε Καβάφη να συγκινούμαστε αλλά να μην καταλαβαίνουμε ακριβώς γιατί, οπότε προσπάθησα να απαντήσω. Στάθηκα στο ζήτημα του χρόνου, όχι σαν θεωρητική αντίληψη του Καβάφη αλλά σαν δομικό στοιχείο των ψυχικών του παραστάσεων και της ποιητικής του, παράγοντα μιας εσωτερικής διατάσεως που πηγάζει από την «ιδέα» κάθε ποιήματος, παραμερίζοντας τα λυρικά συναισθήματα με προέλευση ποικίλες εικόνες και εντυπώσεις. Εξ ου και η πυκνή διασταύρωση παρατηρήσεων η αυτοσχολίων του στις εκ μέρους μου αναγνώσεις των ποιημάτων. Το στοίχημα που έβαλε και κέρδισε ο Καβάφης ήταν η εσωτερική θέαση της ζωής με υπόβαθρο την σκέψη. Η οικουμενική αναγνώριση του έργου του οφείλεται σε μια πεζότητα μεταπλασμένη από τον χρόνο του έργου του σε λεπτότητα που δεν την παίρνει ο άνεμος.