Στη δεκαετία πριν μπει το 1900, όταν πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης, ξεκίνησαν τα δρομολόγιά τους τα πρώτα τρένα συνδέοντας την πρωτεύουσα με την Ελληνική επαρχία. Ο Τρικούπης ο οποίος θεωρείται ιστορικά ένας από τους μεγάλους ηγέτες και αναμορφωτές αυτής της χώρας, θέλησε να δει με τα μάτια του αυτό το θαύμα της σιδηροδρομικής σύνδεσης του τόπου και αποφάσισε να μπει με τη συνοδεία του σ’ αυτό που πήγαινε στη Λάρισα. Ένα τέτοιο τρένο ατμοκίνητο προφανώς κάπου στο 1890, έκανε αρκετές ώρες να φτάσει στον προορισμό του και μάλιστα είχε πολλούς σταθμούς στη διαδρομή του. Λέει λοιπόν η ιστορία ότι σε έναν από αυτούς, κατέβηκε για λίγο ο πρωθυπουργός με τη συνοδεία του και εκεί τον υποδέθηκε ο τοπικός Δήμαρχος, ο οποίος ξεναγώντας τον, εξηγούσε τόσο στον Τρικούπη, όσο και στους Υπουργούς που τον συνόδευαν, τι έκανε στη θητεία του. «Αλλάξαμε τον φωτισμό, καθαρίσαμε και ασπρίσαμε τους δρόμους και τις αυλές, τις πλατείες, φέραμε το νερό πιο κοντά σε κάθε σπίτι και κυρίως υποστηρίξαμε τους φτωχούς κύριε πρόεδρε» είπε στον Τρικούπη ο Δήμαρχος. Τότε ο Τρικούπης γύρισε και τον ρώτησε: «Πόσα χρόνια είσαι Δήμαρχος»; «Τέσσερα κύριε Πρόεδρε», του απάντησε ο Δήμαρχος. «Και τι είναι αυτό που έχτισες τέσσερα χρόνια; Δείξε μας»! «Ααα δεν προλάβαμε να χτίσουμε κάτι κύριε πρόεδρε. Είχαμε τόση δουλειά με τον κόσμο. Στην άλλη τετραετία αν εκλεγούμε θα χτίσουμε» απάντησε ο Δήμαρχος! «Αν εκλεγείς ξανά και αν χτίσεις κάτι που θα το βρουν μετά από σένα, τότε μπορεί να ξανάρθω» του είπε ο Τρικούπης…

Το πρώτο πράγμα λοιπόν που κάνει ένας Δήμαρχος, είναι να οραματίζεται και να σχεδιάζει στο μυαλό του μαζί με τους συνεργάτες του, τις βιώσιμες υποδομές της πόλης του. Τι θα χτίσει δηλαδή για να αφήσει στον τόπο του, παρακαταθήκη για το μέλλον της, για την εξέλιξη και την ανάπτυξη της. Να δείχνουν οι επόμενες γενιές κτήρια, δρόμους, πλατείες και πολλά άλλα σημεία αναφοράς με προοπτική για ένα αστικό κέντρο και να λένε αυτό έγινε επί δημαρχίας του τάδε Δημάρχου. Κι όλα αυτά όχι για λόγους υστεροφημίας, αλλά για λόγους ουσίας. Αυτό είναι το κύριο περιεχόμενο της δουλειάς και του αξιώματος ενός Δημάρχου, παράλληλα σαφώς με την καθημερινότητα και τα τρέχοντα ζητήματα.

Στην Πάτρα του 2023 συμβαίνουν όμως τα εξής απίθανα πράγματα: Ο Δήμαρχος που εκλέγεται με απίστευτη πλειοψηφία, διατυμπανίζει παντού ότι τον αφορούν μόνο οι ανάγκες. Με έντιμο ειλικρινά τρόπο, ο Κώστας Πελέτιδης προσαρμόζει το λόγο του στην πολιτική και κομματική φιλοσοφία που ανήκει, η οποία επίσης με ειλικρίνεια, δεν δείχνει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να έχει η Πάτρα κάποιο άλλο μέλλον από το σημερινό. Διότι έτσι τη συμφέρει. Έτσι είναι και δεν είναι κακό να το λέμε. Οι πολίτες επίσης που ψηφίζουν σ’ αυτή την πόλη, δεν πιστεύουν ότι έχει άλλες δυνατότητες στο μέλλον που θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ζωή της, τα έσοδά της και την προοπτική της. Όσοι αγανακτούν από όλα αυτά, «ζηλεύουν» την ανταγωνιστικότητα άλλων πόλεων και επιστρέφουν από άλλα αστικά κέντρα στον τόπο τους στην Πάτρα, όταν έρθει η ώρα να αποφασίσουν στην κάλπη, γράφουν τη διαμαρτυρία στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Ψηφίζουν τον τάδε για να μην βγει ο τάδε, ή ψηφίζουν τον τάδε για να μη τους ζητήσει κανείς να συνεισφέρουν σε καμιά αλλαγή, είτε γιατί δεν θέλουν, είτε γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει.. Αλλά διατηρούν το δικαίωμα του να γυρνούν όλη την Ελλάδα και να επιστρέφουν βρίζοντας στην πόλη μας. Και ασφαλώς υπάρχει μια μερίδα πολιτών την οποία δεν την αφορά τίποτε από όλα αυτά, πάρα μόνο οι κομματικοί συναισθηματισμοί και οι συσχετισμοί…

Αυτή η πόλη πάει σε λίγες μέρες να εκλέξει Δήμαρχο! Πάει δηλαδή να «κλειδώσει «την ταυτότητα της για τα επόμενα πέντε χρόνια! Όλο και λιγότεροι Πατρινοί ξέρουν τι σημαίνει αυτό, όλο και λιγότεροι ενδιαφέρονται για την ουσία της κάλπης, όλο και λιγότεροι πιστεύουν ότι η Πάτρα μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά… Έτσι έμαθαν, έτσι συνήθισαν εδώ και μια δεκαπενταετία τουλάχιστον… Αλλάζει άραγε αυτό σε δεκαπέντε μέρες;