Η πίεση για να εμβολιαστώ και μάλιστα, όχι από τους γιατρούς αλλά από το νοσηλευτικό προσωπικό του τμήματος που εργαζόμουν ήταν τέτοια, που μου δημιούργησε ψυχολογικά προβλήματα. Στη σημείο εκείνο είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να επιλέξω ανάμεσα στην ψυχική μου ηρεμία, την οικογένειά μου και την εργασία μου. Η ζυγαριά έγειρε προς τα πρώτα, γι’ αυτό και προχώρησα στην παραίτησή μου».
Τα παραπάνω αναφέρει, μεταξύ άλλων, ένας πρώην εργαζόμενος στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών στο Ρίο, πατέρας τεσσάρων παιδιών, στην εφημερίδα «Πελοπόννησος». Ο άντρας, σύμφωνα με την εφημερίδα, ασκούσε καθήκοντα βοηθού θαλάμου.
Όταν ρωτήθηκε γιατί αρνείται τον εμβολιασμό, απάντησε: «Αρχικά, έχω ασθενήσει ο ίδιος όπως και όλη η οικογένειά μου. Επομένως έχω αντισώματα. Παράλληλα όμως, πέρασα ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας για το οποίο υποβάλλομαι σε θεραπεία. Ρώτησα τον γιατρό μου και μου είπε ότι δεν χρειάζεται να κάνω ακόμα το εμβόλιο. Δυστυχώς όλα αυτά τα ανέφερα στην εργασία μου, αλλά δυστυχώς δεν γίνονταν αποδεκτά. Έτσι, υπέβαλα την παραίτησή μου».
Όταν ρωτήθηκε πώς ζει την οικογένειά του, είπε: «Ασκώ το επάγγελμα που γνωρίζω. Κι αυτό είναι του μαραγκού. Κάνω λοιπόν καθημερινά μεροκάματα, προκειμένου να ζήσω την οικογένειά μου. Η σύζυγός μου είναι κοινωνική λειτουργός κι εργάζεται κι αυτή στο νοσοκομείο. Ακόμα δεν έχει εμβολιαστεί, καθώς έχει ασθενήσει, αλλά δεν γνωρίζω τι απόφαση θα πάρει στην πορεία.
Εγώ έκρινα για τον εαυτό μου ότι πρέπει να κάνω αυτό και το έκανα. Η πίεση που δέχτηκα για το θέμα αυτό, σε συνδυασμό με άλλες άσχημες καταστάσεις που βίωνα και κατέγραφα γύρω μου, δεν μου άφησαν περιθώριο επιλογής. Στερούμαι ένα σταθερό εισόδημα, το οποίο μπορεί να μην ήταν πολύ μεγάλο, αλλά κάθε μήνα έμπαινε στον λογαριασμό μου. Τώρα πρέπει να αναζητώ εργασία για να μπορέσω να ζήσω την οικογένειά μου».
Ο ίδιος εκτίμησε ότι «θα ακολουθήσουν και αρκετοί άλλοι εργαζόμενοι όταν φτάσει η ώρα της κρίσεως. Η υποχρεωτικότητα έχει φέρει πολλούς εργαζόμενους σε δύσκολη θέση».
