ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Π. ΚΟΛΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
antrekoll@hotmail.com
Το φαινόμενο του θερμοκηπίου επιταχύνεται και έρχεται πιο γρήγορα από τους υπολογισμούς των επιστημόνων και τους στόχους που είχαν τεθεί για την επιβράδυνση του. Μάλιστα, σύμφωνα με τον καθηγητή του τομέα Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών και διευθυντή του Εργαστηρίου Φυσικής της Ατμόσφαιρας Ανδρέα Καζαντζίδη, θα πρέπει να δράσουμε άμεσα και να προχωρήσουμε στην λήψη μέτρων μειώνοντας τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αν θέλουμε να πετύχουμε τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου. Διαφορετικά θα χάσουμε και αυτόν τον στόχο. «Δεν έχουμε κατορθώσει σε καμία περίπτωση να επιβραδύνουμε την άνοδο της θερμοκρασίας και τον ερχομό του φαινομένου του θερμοκηπίου στις ζωές μας. Αυτή είναι μία διαπίστωση στην οποία εύκολα μπορεί να καταλήξει κανείς βλέποντας τις συνέπειες τις κλιματικής αλλαγής ανά τον κόσμο, αλλά και γνωρίζοντας τα όσα κατά καιρούς είχαν ειπωθεί για το όλο θέμα» τονίζει ο κ. Καζαντζίδης.
Άνοδος των ριπών μετά την πανδημία
«Ακόμα και αυτά που είχαμε πετύχει την διετία της πανδημίας όταν λόγω της καραντίνας είχαμε κατορθώσει και είχαμε μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα τα χάσαμε γρήγορα, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τη στιγμή που επανήλθαμε στην καθημερινότητα μας.
Αν κοιτάξει κανείς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα διαπιστώσει ότι οι δείκτες στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε πολλά μέρη του κόσμου είναι σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο από ότι ήταν το 2019.
Οπότε ότι πετύχαμε την περίοδο της πανδημίας που θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία ενός νέου ξεκινήματος στην στάση μας απέναντι στο όλο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και της βελτίωσης των περιβαλλοντικών συνθηκών, δεν έχει συνέχεια.
Πλέον τα μέτρα θα πρέπει να πάρουμε άμεσα μέτρα και ριζοσπαστικά σε έναν βαθμό αν θέλουμε τα επόμενα χρόνια η θερμοκρασία να μην ξεπεράσει ακόμα και το όριο των δύο βαθμών Κελσίου στην ανοδική της πορεία».
Τα δύο βασικά επίπεδα ζέστης
Κατά κάποιον τρόπο ο άνθρωπος και ειδικότερα όσοι ζούμε στα μεγάλα σύγχρονα αστικά κέντρα θα πρέπει να συνηθίσουμε και να προσαρμοστούμε στους καύσωνες και στην υπερβολική ζέστη που βλέπουμε να εμφανίζονται ολοένα και πιο συχνά τα τελευταία έτη κατά τη διάρκεια των καλοκαιριών, αλλά και γενικότερα σε όλες τις αυτές τις συνέπειες που φέρνει αργά (όχι και τόσο τουλάχιστον σε σχέση με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων) και σταθερά η κλιματική αλλαγή.
Τα επίπεδα ζέστης και οι καύσωνες αυτοί έχουν δύο βασικές μορφές: Την σταθερά υψηλή θερμοκρασία που ξεπερνάει τους 35 με 37 βαθμούς Κελσίου στο μέγιστο όριο τους (τις μεσημεριανές ώρες), χωρίς όμως ο δείκτης του υδράργυρου να ανεβαίνει πάνω από τους 40 βαθμούς Κελσίου.
Την απότομη και ραγδαία άνοδο της θερμοκρασίας, όπου ο υδράργυρος φτάνει να είναι ακόμα και πάνω από τους 40 βαθμούς, όπου εκεί η ζέστη είναι ανυπόφορη και η ατμόσφαιρα αποπνικτική και οπού με δυσκολία μπορεί να σταθεί κανείς στον ήλιο από το μεσημέρι και μετά.
Η πρώτη μορφή καύσωνα έχει συνήθως μία διάρκεια σε ότι αφορά την χρονική διάρκεια της, η δεύτερη είναι πιο σύντομη, κρατά λιγότερες ημέρες, όμως το διάστημα αυτό είναι αρκετό για να βάλει σε κίνδυνο ακόμα και τις ζωές των ηλικιωμένων ανθρώπων ή αυτών που βρίσκονται σε ευάλωτες ομάδες υγείας και αντιμετωπίζουν διάφορα χρόνια νοσήματα.
25 βαθμούς Κελσίου τις νύχτες
Στην Ελλάδα προφανώς το φετινό καλοκαίρι ζούμε το πρώτο επίπεδο ζέστης, όμως στην Ευρώπη που έτσι και αλλιώς δεν είναι συνηθισμένη στις τόσες υψηλές θερμοκρασίες, έζησαν αυτό το δεύτερο επίπεδο του καύσωνα.
«Στην Μεγάλη Βρετανία η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 40 και 41 βαθμούς Κελσίου. Αυτό αποτελεί ιστορικό ρεκόρ για τα επιστημονικά δεδομένα, είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Στην Ελλάδα μέχρι ώρας δεν έχουμε δει τον μεγάλο καύσωνα το φετινό καλοκαίρι.
Αλλά ας μην κοιτάμε μόνο το μέγιστο όριο της θερμοκρασίας. Το γεγονός ότι στις περισσότερες νύχτες η θερμοκρασία είναι πλέον πάνω από 25 βαθμούς Κελσίου λέει από μόνο του πολλά».
Σούπερ καύσωνες κάθε 2,5 χρόνια
Το σίγουρο είναι ότι οι επόμενες γενιές θα ζήσουν ακόμα περισσότερους καύσωνες και κύματα ζέστης. «Οι προηγούμενες γενιές, οι παππούδες κα οι γιαγιάδες μας ζούσαν έναν μεγάλο καύσωνα κάθε πενήντα χρόνια. Πλέον τον καύσωνα αυτόν, με τη θερμοκρασία να αγγίζει ή και να ξεπερνάει τους 40 βαθμούς Κελσίου τον ζούμε κάθε περίπου εφτά χρόνια.
Ήδη όμως βλέπουμε μια τάση που τον θέλει εμφανίζεται ακόμα πιο συχνά. Τα επόμενα χρόνια δεν αποκλείεται να βλέπουμε κάθε 2,5 χρόνια περίπου έναν καύσωνα αυτού του επιπέδου. Τα πράγματα, όπως είπαμε από την αρχή, στο θέμα της κλιματικής αλλαγής εξελίσσονται γρήγορα, ραγδαία και αρνητικά. Δυστυχώς μέχρι σήμερα τα χειρότερα σενάρια επιβεβαιώνονται και γίνονται πράξη».
ΕΝΘΕΤΟ ΜΕ ΦΩΤΟ KAZANTZIDHS
Ανδρέας Καζαντζίδης: «Η κλιματική αλλαγή παίζει ρόλο και στις πυρκαγιές»
Πέρα από τους καύσωνες που πλέον κυριαρχούν τα καλοκαίρια μας ή κάποιες απότομες εναλλαγές του καιρού, ένα ακόμα στοιχείο που συνθέτει το σκηνικό των καλοκαιρινών μηνών είναι οι πυρκαγιές.
«Η Ανατολική Μεσόγειο είναι μία περιοχή που γενικότερα επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό όπως φαίνεται από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Η άνοδος της θερμοκρασίας και η μείωση των βροχοπτώσεων, έχει σαν αποτέλεσμα την ερημοποίηση της περιοχής. Είναι σαν να ζούμε κλιματολογικά σε μία μεγάλη και χαώδη έρημο.
Τα στοιχεία αυτά παίζουν ασφαλώς τον ρόλο τους στις πυρκαγιές και κυρίως στην επέκταση τους όταν συνοδεύονται από τις ανάλογες καιρικές συνθήκες που τις ευνοούν. Όμως οι πυρκαγιές δεν είναι ένα φαινόμενο μόνο που σχετίζεται με τις φυσικές συνθήκες, αλλά έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τον ανθρώπινο παράγοντα. Κάτι που η πολιτεία και το κράτος θα πρέπει να εξετάσει, προχωρώντας σε πιο αντίστοιχα πιο αυστηρά μέτρα, έτσι ώστε να το περιορίσει» καταλήγει ο καθηγητής Ανδρέα Καζαντζίδης.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” των Πατρών
