ΤΟΥ Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
Ακούω τόσες μέρες τους υποψήφιους για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, πλην του Νίκου Ανδρουλάκη, να αναπτύσσουν παντού το ίδιο αφήγημα, που δικαιολογεί ασφαλώς την προσφυγή στην εκλογή νέου αρχηγού. Αυτό λοιπόν, είναι κατά την άποψη των πέντε υποψήφιων, η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να εισπράξει την όποια φθορά της κυβέρνησης και περισσότερο τη συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από το εμφανές μπάχαλο στο οποίο οδηγείται αυτό ο κόμμα. Φυσικά κατά την κρίση των στελεχών αυτών που διεκδικούν την προεδρία του κινήματος που ίδρυσε πριν 50 χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου, η αδυναμία αυτή οφείλεται στον Ανδρουλάκη, ο οποίος δεν τραβάει…. Όπως λέμε στην καθομιλουμένη της πολιτικής. Λογικό είναι και θεμιτό να θέλουν να δοκιμαστούν άλλοι πέντε άνθρωποι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εάν η βάση δώσει σε κάποιον την ευκαιρία, πιστεύοντας καταρχήν ότι θα καταφέρουν αυτό που δεν κατάφερε ο Ανδρουλάκης. Όλες αυτές τις εβδομάδες που πέρασαν από την ημέρα που ορίστηκε εκλογή νέου προέδρου και ημερομηνία εκλογής, δεν ακούμε τίποτε πιο συγκεκριμένο, με εξαίρεση κάποιες αόριστες αιχμές, οι οποίες ευτυχώς για το πολιτικό μας σύστημα, απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα από αυτά που γίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ…
Όλοι φέρονται σα να μη θέλουν να κοιτάξουν κατά το ΠΑΣΟΚ, αλλά μόνο κατά την κοινωνία, ζητώντας της ούτε λίγο ούτε πολύ, να επαναλάβει την ιστορία η οποία σε σχέση με το σήμερα μοιάζει να είναι εκτός θέματος και κλίματος. Είναι σα να λένε στον κόσμο: «Θυμήσου τι ωραία πέρναγες με το ΠΑΣΟΚ, έλα να το ξανακάνουμε»! Όταν το 80% της πάλαι ποτέ εκλογικής βάσης του κόμματος, το έχει εγκαταλείψει εδώ και δώδεκα χρόνια και ο κύριος ηλικιακός ορίζοντας της παραγωγικής γενιάς του 2024, ελάχιστα θυμάται την τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ…
Από μόνο του όλο το σκηνικό είναι αυτοαναιρούμενο και αυτοϋπονομευόμενο. Παραδέχονται δηλαδή οι υποψήφιοι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ, πως επειδή κανείς τους δεν έχει βαρύ ιστορικό όνομα ή φωτεινή ηγετική προσωπικότητα, θα μπορούσε η συναισθηματική μνήμη του κεντροαριστερού ψηφοφόρου, να βοηθήσει ώστε ένας απ’ αυτούς να πάει ένα βήμα παραπάνω στην πολιτική ζωή. Δηλαδή αντί η πρώτη ύλη να αναδείξει το προϊόν, να σώσει το προϊόν την πρώτη ύλη. Κι ας είναι το προϊόν φθαρμένο και η ύλη κατώτερη του παρελθόντος. Μα το ίδιο δεν έγινε με την εκλογή Ανδρουλάκη; «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ. Αναστήθηκε», φώναζε το βράδυ της εκλογής του ο πολιτικός μηχανικός με την Κρητική προφορά. Η ψυχραιμία και η σοβαρότητα του όσο είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν συγκρίνεται με τη σαπουνόπερα Κασσελάκη! Κι όμως με το ζόρι τσίμπησε ένα δυο τοις εκατό παραπάνω στις εκλογές. Ο νέος αρχηγός θα πρέπει να είναι λιγότερο σοβαρός απ τον Ανδρουλάκη ώστε να αντιμετωπίσει τυχόν επανεκλογή Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ; Δηλαδή τι ακριβώς θα κάνει η Διαμαντοπούλου, ο Δούκας, ο Γερουλάνος, ο Κατρίνης και η Γιαννακοπούλου; Θα βγουν γυμνοί στο Σύνταγμα σε διαδήλωση για τη διάσωση των γκέι μπαμπουίνων της Αφρικής; Ο Ανδρέας και ο Σημίτης πήραν μαζί τους φεύγοντας και το ΠΑΣΟΚ. Όταν ο Γιώργος ξεστόμισε το: «λεφτά υπάρχουν», δεν φανταζόταν ότι έπρεπε να δικαιολογήσει στους Έλληνες πως όχι μόνο δεν υπάρχουν, αλλά θα πρέπει να γυρίσουν πίσω αυτά που τους έδωσε το ΠΑΣΟΚ! Αυτό δεν το ξεχνάει ο κόσμος…
Δεν ξέρω ποιος θα εκλεγεί τελικά πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά πιστεύω ότι είναι δύσκολο το έργο του, να πείσει ότι είναι πρωθυπουργίσιμος και να φέρει το κόμμα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρέπει να βοηθήσουν και άλλοι για να γίνει αυτό. Όπως π.χ η φθορά της κυβέρνησης, η δεξιά της δεξιάς, το άγνωστης τροπής φαινόμενο Κασσελάκης, η επιλογή του επόμενου Πρόεδρου Δημοκρατίας, το απρόβλεπτο Μεσσηνιακό μένος και αλλά πολλά…
