Έχω την εντύπωση, για να μην πω τη βεβαιότητα, πώς αυτοί που σχεδίασαν εκτός άλλων την επιβολή της παγκοσμιοποίησης και συγκεκριμένα τον έλεγχο κάθε δαπάνης μέσω του πλαστικού χρήματος, ξέχασαν ή δεν ήξεραν ότι στο χάρτη υπάρχει μια χώρα που λέγεται Ελλάδα! Η μοναδικότητα αυτής της χώρας είναι μάλλον άγνωστη στους εγκέφαλους του παγκόσμιου ελέγχου του πληθυσμού και ταυτόχρονα δεν είναι δυνατό να υπολογίσει κανένας από αυτούς, τι είναι ικανός να κάνει ο πολίτης αυτής της χώρας, ώστε να προσπερνάει ή να φέρνει στα μέτρα του κάθε αλλαγή της ζωής στον πλανήτη! Άκουσα με προσοχή την πιο άχαρη τοποθέτηση πρωθυπουργού σε ΔΕΘ από τη μεταπολίτευση ως σήμερα, στην οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαινόταν ότι άλλα σχεδίαζε να πει και άλλα είπε, εξαιτίας των καταστροφών από πλημμύρες και πυρκαγιές. Ξεχωριστή θέση είχαν όλες οι αναφορές στον οικονομικό τομέα, όχι όπως συνήθως για το τι θα δώσει η κυβέρνηση στους Έλληνες το 2024, αλλά για το πώς θα ενταθούν πάσης φύσεως έλεγχοι σε ότι ζούμε και έχει κόστος. Κυρίως για το πώς θα οδηγηθούμε στην ψηφιακή εποχή συναλλαγών και αρά άμεσων και ευκολότερων ελέγχων, μπας και ξεφύγει μισό ευρώ και δεν πάει στο κράτος…
Όλο και πιο πολύ με το πρόσχημα της πάταξης της φοροδιαφυγής, οδηγούμαστε στη χρήση του πλαστικού χρήματος, έτσι ώστε όταν έρθει κάποια στιγμή η ώρα του ενός και μοναδικού για όλα ατομικού αριθμού μας, να οδηγηθούμε στη σύνδεση του με κάθε έλεγχο για κάθε συναλλαγή. Όλες αυτές οι ψηφιακές μεταβάσεις στη νέα εποχή έχουν δυο χαρακτηριστικά: Πρώτον εμφανίζονται ως απλούστευση διαδικασιών ενάντια στη γραφειοκρατία και δεύτερον, η υποχρεωτικότητα τους σε αναγκάζει να πιστέψεις πως η ζωή σου αλλάζει γρήγορα πριν το καταλάβεις!
Και πολύ θα ήθελα να ρωτήσω έτσι απλά όλους αυτούς τους σοφούς της ψηφιακής εποχής με τον ταχύ τρόπο και τον κρυφό στόχο. Έχουν υπολογίσει πόσα πράγματα στην Ελλάδα δεν γίνεται ποτέ να αλλάξουν; Σε πλησιάζει στο δρόμο ένας που ζητιανεύει και σου λέει: «δώσ’ μου κάτι να πάρω να φάω». Τι θα του πεις; Βγάλε το pos και χρέωσε ένα ευρώ γιατί έχω κάρτα; Μπαίνεις στην εκκλησία να ανάψεις ένα κερί στον Άγιο! Θα καταργηθεί το παγκάρι και θα στέκεται ο νεωκόρος με το pos; Βγάζει ο επίτροπος δίσκο επίσης στην εκκλησία λίγο πριν τον επιτάφιο με τη γνωστή μικρή κόφα με τον υφασμάτινο πάτο και ακούς τα λιανά γκλάν – γκλάν μαζί με την ψαλμωδία. Θα κουβαλάει μαζί και το pos; Μπαίνεις στα μπουζούκια και σε πάει ο μετρ σε ένα τραπέζι που δεν σου αρέσει και είσαι έτοιμος να πεις το γνωστό: «δεν έχει πιο μπροστά τραπέζι»; Και του δίνεις στην χειρότερη ένα εικοσάρι για να σου βρει. Τι θα κάνεις; Θα βγάλεις κάρτα; Έρχεται ο παπάς την Πρωτάγιαση σπίτι και την ώρα που αρχίζει το: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε» και ραίνει το χώρο με αγιασμό, θα τον διακόψεις να τον ρωτήσεις εάν έχει Pos; Πας να κάνεις ένα τρισάγιο στον τάφο των γονιών σου και όταν τελειώνει ο παπάς και λέει «αυτήν ανάπαυσε, ημάς δε ελέησε» τι θα κάνεις; Θα βγάλει το pos να τον πληρώσεις; Για να μην πω και το πλέον ακραίο. Παίρνεις μια «βίζιτα» έστω για ξελαμπικάρισμα που λένε! Τι θα ρωτήσεις; Εάν έχει Pos;
Γι’ αυτό σας λέω: Η Ελλάδα ευτυχώς υπάρχει πριν την παγκοσμιοποίηση. Η γη ανάποδα να γυρίσει μερικά πράγματα σ’ αυτή τη χώρα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Πολλά απ ‘αυτά που λέμε παράξενα ή και κακώς κείμενα ακόμη και παθογένειες στην Ελλάδα, σε λίγο θα είναι ο παράδεισος μας, μπροστά σ’ αυτά που σχεδιάζονται στον κόσμο…
