Πώς γνώρισα το Πατρινό Καρναβάλι

02.02.2025 / 11:45
koustas-850x460-1-850x460-1-850x460-1-850x460-1-850x460-1-850x460-1-850x460-1-850x460-1-850x460-1-850x460 (1)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΥΣΤΑΣ

Από πολύ μικρός αγάπησα το Καρναβάλι, καθώς το σπίτι μας ήταν στην Γούναρη, στο ύψος της Αθανασίου Διάκου. Από μπροστά μας πέρναγε τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα του Καρναβαλιού, όταν βράδιαζε, η πομπή με επικεφαλής την μπάντα του Δήμου με μαέστρο το Θεόφιλο Κάββουρα. Ακολουθούσαν τοι πιερότοι με τις μεγάλες ξύλινες ροκάνες που χάλαγαν τον κόσμο και με στολές υπέροχες που έπαιρναν συμπολίτες μας, από τον προϊστάμενο του Δήμου, τον Σφαέλο, με υποχρέωση επιστροφής. Μετά ακολουθούσαν οι μασκαράτες του Χαράρη, οι αράπηδες, οι ανάποδοι, οι κυρίες και άλλοι. Πολλοί τρομακτικοί στα παιδικά μου μάτια ειδικά όταν έρχονταν κοντά μου και μου έκαναν υπόκλιση. Και τέλος οι μπούλες, αμέτρητες μπούλες, ντυμένοι γριές, γέροι, μπεμπέκες, καμπούρηδες, μωρά και άλλες ευφάνταστες εμφανίσεις με ότι έβρισκαν πρόχειρο στα μπαούλα και στα πατάρια. Η μουσική με το «Καρνάβαλε κι αποκριά» τους συνόδευε στον χορό, μαζί με τον κόσμο που ήταν στα πεζοδρόμια.

Βρισκόμαστε στα 1960, η πομπή της Κυριακής πέρναγε μπροστά από το μπαλκόνι μας που ήταν γεμάτο κόσμο. Εκείνες τις χρονιές, συνεχώς μεγάλωνε η παρέλαση με πολλά καλλιτεχνικά και χιουμοριστικά άρματα καθώς και άνθινα του Μαρούδα. Πολλές μπάντες από διάφορες πόλεις έπαιζαν τραγούδια χορευτικά και πολλές μασκαράτες που συνόδευαν τα άρματα. Ενθουσιασμός στο μπαλκόνι, όταν από μακριά εμφανίζονταν τα άρματα του σοκολατοπόλεμου καθώς ήταν το γούρι της χρονιάς – για τους Πατρινούς – το πιάσιμο της σοκολάτας, ειδικά της μπαλκονάτης.

Το 1964 βρέθηκα στην Αθήνα και θυμάμαι την πρώτη χρονιά δεν ήλθαμε, καθώς δεν έγινε το Καρναβάλι, λόγω θανάτου του Βασιλιά Παύλου. Από την επόμενη χρονιά και μετά ερχόμαστε κάθε χρόνο και καθώς μεγάλωνα ζήλευα τα πληρώματα του κρυμμένου θησαυρού που δεν μπορούσα να συμμετάσχω, καθώς λόγω διαμονής στην Αθήνα, ήταν δύσκολο αυτό. Το 1979 γύρισα στην Πάτρα αλλά και πάλι δεν οργανώθηκα σε κάποιο πλήρωμα αλλά βοηθούσα κάποιους φίλους σε κατασκευές που έκαναν στο σπίτι τους και 1-2 φορές, συμμετείχα στις παρελάσεις με δυο φίλους, μαζί με τις μπούλες που έβγαιναν τότε. Το 1984 πήγα πάλι στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους. Το 1987 γύρισα και πάλι στην Πάτρα και με δέχτηκαν στο πλήρωμα 62 της Ρουμπίνης Φακάλου, που ήταν πολύ καλά οργανωμένο και την πρώτη χρονιά εμφανιστήκαμε ως «Βενετσιάνοι πιερότοι» και ακολούθησαν «Το φεγγάρι της Ινδίας» και «Οι σημαιοφόροι της Αποκριάς». Τότε ξεκίνησε σαν καινοτομία και η Σαββατιάτικη με τίτλο «Αυτοφωτιστείτε». Συμμετείχαμε στο κρυμμένο θησαυρό, στις παντομίμες, την αγαλματοποίηση με πολύ καλά αποτελέσματα και με πολλά ευτράπελα. Ένα από αυτά, ήταν όταν κάποια χρονιά, είχαν σαν θέμα να φέρουμε τον πιο βαρύ κόκορα ζωντανό και σύμφωνα με τα κιλά ανέβαιναν και οι βαθμοί. Κι έτσι πήγαμε σε έναν ορνιθοτρόφο στην Εγλυκάδα που καταφέραμε και πιάσαμε ένα κόκορα που ήταν ο μεγαλύτερος. Εννοείται μέσα στο κοτέτσι τρέχαμε πέρα – δώθε με την στολή μας του πληρώματος γιατί τότε συμμετείχαμε με τις καινούργιες στολές μας που τις φορούσαμε από την τελευταία Παρασκευή απόγευμα που ξεκίναγε το παιχνίδι με τα θέματα. Σάββατο πρωϊ εμφανιστήκαμε στην Πλατεία Γεωργίου και δώσαμε τον κόκορα στην επιτροπή να τον ζυγίσει σε πλάστιγγα που είχαν.

Ο κόκορας ήταν 5,5 κιλά πήραμε την μεγαλύτερη βαθμολογία στο θέμα αυτό κι ενώ πανηγυρίζαμε, κάποιος μας βούτηξε τον κόκορα από την πλάστιγγα κι εξαφανίστηκε. Το 1987, μετά από πρόταση του πληρώματός μας , η Καρναβαλική επιτροπή διοργάνωσε – την Τσικνοπέμπτη – τον γάμο της Γιαννουλας Κουλουρούς, που έγινε για πρώτη φορά κι εμείς συμμετείχαμε ως βαρικινάδες και γανωματήδες. Την επόμενη χρονιά 1988, ο γάμος οργανώθηκε από το δικό μας πλήρωμα με νύφη τον Καρναβαλιστή Χρήστο Ψαριάδη, κουμπάρο εμένα και Πρόεδρο Wilson… τον μικρό Δημήτρη Φάκαλο.

Το 1990 πήρα Νο πληρώματος το 234 που ήταν διαθέσιμο και βγάλαμε – με ολιγομελές πλήρωμα – στην παρέλαση ένα φορτηγό FIAT του 1908 με original μηχανή και λοιπά μηχανικά στοιχεία και με θέμα ΠΑΤΡΑ 1900. Ήταν η χρονιά που περιμέναμε αν θα γίνει Καρναβάλι λόγω του πολέμου στο ΙΡΑΚ. Μετά από το 1991 βγάζαμε το φορτηγό σε πολλές παραλλαγές είτε σε παρελάσεις της Κυριακής, είτε σε δικές μας παρελάσεις που κάναμε την τελευταία Παρασκευή με θέμα «Belle Epoque» με την συμπαράσταση του Αντιδημάρχου Δημήτρη Πεφάνη που κανόνιζε να μας συνοδεύουν η μπάντα του Δήμου, μασκαράτες ακόμη και ένα Καρναβαλικό άρμα. Βέβαια συμμετείχαν πολλοί καρναβαλιστές που στολές εποχής. Κι εμείς διακοσμούσαμε το φορτηγό ως primavera romantica η le bordel της Κωνσταντίνας κ.λ.π. Το φορτηγό παρέλασε τελευταία φορά το 1999 κι έκτοτε έχει πάρει θέση σε μουσείο και θα αναφερθώ σε άλλο σημείωμα για την ιστορία του. Από τότε συμμετείχα στο πλήρωμα Νο 1 των Αδελφών Πανούτσου, όπως στο Σαφάρι, στο Βουλκάνια, στους Ψαράδες και σε άλλα.

Η συνέχεια του πληρώματος αυτού είναι γνωστή με τους Στρατηγούς που ξεκινήσαμε πέντε άτομα με τα πόδια καθώς είχαμε διαπιστώσει πως το τελευταίο Σάββατο το πρωϊ η Καρναβαλική Πάτρα λειτουργούσε σαν μια συνηθισμένη καθημερινή χωρίς κανένα καρναβαλικό δρώμενο και αποφασίσαμε να κάνουμε την ανατροπή με τον ντόρο και την σάτιρα. Κάθε φορά με διαφορετικά σατιρικά θέματα, όπως και φέτος που θα φέρουμε τον Πρόεδρο Τρομπ μαζί με την Κλεοπάτρα και τον Μάρκο Αντώνιο… Όμως μία και από τις αιτίες που αγάπησα πολύ το Πατρινό Καρναβάλι ήταν οι χοροί του Δημάρχου στο Δημοτικό Θέατρο που οργάνωνε ο Δήμαρχος Ανδρέας Καράβολας με τίτλο «Λες και ήταν χθές» και συνέχισε ο Βαγγέλης Φλωράτος… η καλεσμένοι, οι χοροί, οι φορεσιές και τα δρώμενα ήταν μοναδικά και θυμάμαι πως έρχονταν φίλοι μας από την Αθήνα μόνο για τον χορό αυτό.

Και ΚΑΛΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ… όπως λένε οι Πατρινοί.

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα