Οι πόλεμοι γίνονται με όπλα και πυρομαχικά. Και όταν διαρκούν πολύ σημαίνουν μεγάλη κατανάλωση και πυρομαχικών και όπλων. Αυτό γεννά σοβαρά προβλήματα επιμελητείας για τους εμπόλεμους και τους προσθέτει ακόμη μεγαλύτερο κόστος, που προστίθεται στο κόστος που ούτως ή άλλως προκαλείται από τους βομβαρδισμούς και τις επιχειρήσεις.
Για παράδειγμα η Ρωσία χρησιμοποιεί κάθε μέρα στην Ουκρανία περίπου 20.000 βλήματα πυροβολικού την ημέρα, που οι ΗΠΑ θεωρούν ότι υπερκαλύπτουν τη δυνατότητα παραγωγής που έχει σήμερα η ρωσική πολεμική βιομηχανία. Αντίστοιχα, υπάρχουν εκτιμήσεις ότι η ουκρανική πλευρά ρίχνει κάθε μέρα 6000-7000 βλήματα πυροβολικού, που επίσης είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός.
Ενδεικτικά αναφέρεται για να γίνει σύγκριση, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έριχναν πολύ μικρότερες ποσότητες στο Αφγανιστάν, ενώ η ικανότητα παραγωγής τους είναι περίπου 15.000 βλήματα τον μήνα.
Η χρήση του πυροβολικού που κάνουν οι Ουκρανοί είναι τόσο έντονη που το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει διαμορφώσει ειδική υποδομή επισκευής στο έδαφος της Πολωνίας ώστε να μπορούν να επισκευάζονται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ιδίως τα 142 ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα M777 που τους έχουν προσφέρει οι ΗΠΑ, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες βλήματα.
Αυτό σημαίνει ότι οι δύο εμπόλεμες χώρες αναγκάζονται να αναζητούν πυρομαχικά. Η μεν Ρωσία που διαθέτει δική της παραγωγή πυρομαχικών, παράλληλα έχει συνάψει συμφωνίες με τη Βόρεια Κορέα για την αγορά πυρομαχικών. Η Ουκρανία από τη μεριά της επιμένει να αναζητά όλα και πυρομαχικά από τους δυτικούς συμμάχους της.
Όμως και εκεί υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην ικανότητά τους να ανταποκριθούν.
