ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΟΥΛΙΑΤΟΥ
Ξέρεις τι είναι οι λεγόμενες bucket list, πιστεύω.
Είναι οι λίστες των πραγματων που πρέπει να κάνει κανείς πριν τα “τινάξει”
Καποια ταξίδια, κάποιες εμπειρίες, κάποιές απολαυσείς.
Αλλά και κάποιές “επιδιορθώσεις” στραβοπατημάτων που έκανε στην διαδρομή του.
Εδώ θα μπορούσες να ρωτήσεις, αν ξέρω κάτι για το μέλλον της Πάτρας και στο κρύβω…
Μπα, τίποτα φίλε μου.
Άλλωστε όταν κάνουμε τόσο σπουδαιοφανείς σκέψεις γελάνε και οι πέτρες κάτω από τα Ψηλαλώνια και το αρχαίο μας λιμάνι.
Εμείς αποτελούμε μια μικρή κουκίδα στην πορεία και την ιστορία της πόλης μας.
Θυμάσαι το παράδειγμα που μας έλεγαν για να κατανοήσουμε την σχετικότητα και την τάξη των μεγεθών στο σύμπαν;
“Αν ο ήλιος είναι το δωμάτιο, η γη είναι το πορτοκάλι στην έδρα της δασκάλας”.
Απλά το bucket list είναι ένας καλός τεχνικός όρος, αλλά και ένας πιασάρικος τίτλος για τα νεανικά κοινά!
Ας γράψουμε λοιπόν εδώ μερικά πράγματα που πρέπει να αποκτήσει η Πάτρα.
Στην πραγματικότητα έπρεπε να τα είχε από την δεκαετία του 80 και 90, αλλά είχαμε άλλες δουλειές τότες!
Τρένο
Αν δεν έχουμε στα επόμενα 3 χρόνια τρένο, λιμάνι τέλος!
Το 2026-27 τα ωραιότατα και ηλεκτρικά λεωφορεία των ναυτιλιακών εταιριών θα μας παίρνουν από τον σταθμό υποδοχής και θα μας πηγαίνουν με ασφάλεια και άνεση στο βασικό λίμανι σύνδεσης της Ελλάδας με την Ιταλία, την Ηγουμενίτσα.
Εκεί άλλωστε θα πηγαίνουν όλα τα φορτηγά, όταν ανοίξει ο δρόμος από τη Λαμία.
Εκεί θα πήγαιναν και σήμερα, αν δεν ήταν οι ανηφοριές της Ιονίας που τσακίζουν τα φορτηγά.
Εκεί καταλήγουν όλοι οι δρόμοι ήδη, το λίμανι και οι άνθρωποί της πόλης έχουν καταλάβει το μέλλον της, έχουν συνενοηθεί και πάνε με κοινό βηματισμό.
Όσο εμείς θέλουμε το ανέφικτό, έχοντας κάτσει στη γωνιά μας σαν πεισματάρικα 3χρονα, οι άλλοι προχωρούν.
Σχέδιο
Αυτή τη στιγμή η πόλη δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο.
Και δεν μιλάω για τις θεωρητικούρες και τα ευχολόγια που ετοιμάζουν σχεδόν όλες οι παρατάξεις πριν τις εκλογές. Μην ακούσω αντιρρήσεις… Ξέρετε ότι έχω γράψει 5-6 από δαύτα…
Εκεί υπάρχει η συλλογή ιδεών και θεωριών, που άμα τα βάλεις σε μια λεπτομερή ανάλυση αντικρούουν το ένα, το άλλο.
Αλλά και αυτά τα σχέδια, ευχές και εξαγγελίες, δεν υλοποιούνται ποτέ. Ψήγματά τους μόνο για να μπορούν να τα επικαλεστούν. Τα ψήγματα, τις δύσκολες συνθήκες και το χρόνο που τους εμπόδισε να … προκάνουν!
Δεν θέλει καμιά σοφία, ή καμιά πολύπλοκή σπουδή για να καταλάβεις ότι αν δεν ξέρεις που θέλεις να πας, δεν θα φτάσεις ποτέ.
Ας μην αναφερθούμε στα διάφορα master plan και συνέδρια που έχουν γίνει. Στα περισσότερα έχω πάρει μέρος, πάντα με την ελπίδα, ότι, βρε παιδί μου, έστω και 3-4 πράγματα να πάρουν το δρόμο τους, κέρδος θα είναι.
Μάταια!
Πριν αποβληθεί και το τελευταίο τυροπιτάκι του μπουφέ, τα συμπεράσματα έχουν γίνει σκονιζόμενο ντοσιέ στο ράφι με τα αχρείαστα.
Φυσικό αέριο
Από τη στιγμή που τα πάντα κινούνται με αυτό, εμείς σηζητάμε για θέματα που έχουν λυθεί το 1970. Τι σημασία έχει που το πρώτο που κοιτάει όποιος θέλει να φτιάξει κάτι, είναι η ύπαρξή του;
Τι σημασία έχει που θα πάρουν ανάσα τα μαγαζιά και τα εργαστήρια;
Τι σημασία έχει που θα σπίτια θα ζεσταίνονται και θα τρώνε καλύτερα.
Και μην μου πεις κουταμάρες του συτλ, ο πόλεμος, η άνοδος τιμών κλπ.
Πράγματι αυτά είναι δύσκολες στιγμές μιας διαδρομής.
Αλλά και πια διαδρομή δεν έχει δύσκολες στιγμές.
Άλλωστε το ευκολότερο πράγμα είναι η ακινησία.
Για τα οφέλη και την αναπτυξιαξή του σημασία, δεν χρειάζονται επιχειρήματα.
Για το ακατανόητο πείσμα, που μας το στερεί, δεν υπάρχουν αρκετά εγκεφαλικά κύταρα να το αναλύσουν.
Θάλασσα
Η πόλη που μισεί τη θάλασσα, σας χαιρετά.
Πάντα υπήρχε κάποιος να το κρύβει αυτό πίσω από πρόσκαιρες δικαιολογίες.
Αλλά και να αποσιωπά το γεγονός ότι οι δημοτικές μας αρχές σχεδόν πάντα δεν αναλαμβαναν έργα που αποπερατώνονται μετά το πέρας της θητείας τους…
Θα μνημονεύω πάντα τον Ανδρέα Καράβολα, ως εξαίρεση.
Μα θα μου πείς: Το Νότιο Πάρκο; και τα παγκάκια στην Πλαζ; Και οι δρόμοι στο Έλος;
Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί την χρησιμότητά τους και το γεγονός ότι έπρεπεη ήδη να είχαν γίνει χρόνια τώρα.
Αλλά ήδη καταστρέφονται με ραγδαίους ρυθμούς, όσο χαλαρώνει η κομματική πίεση στα συνεργεία του Δήμου.
Αλλά, σοβαρά τωρα; Αυτή είναι η αξιοποίηση της θάλασσας; Τα σκυλόσπιτα (που είναι υπέροχα) και οι ντουσιέρες (που διαλύθηκαν);
Καμιά φορά σκέφτομαι μήπως αυτοί που σχεδιάζουν και κάνουν κουμάντο τις τελευταίες δεκαετίες, δεν ξέρουν μπάνιο!
Μήπως είναι από τα ορεινά της Αχαΐας, ή άλλων περιοχών και δεν ξέρουν ότι θάλλασα δεν είναι τα βοτσαλάκια και τα αρμυρίκια, αλλά οι απέραντες δυνατότητες και οι ανοιχτοί ορίζοντες!
Λιμάνι που σφύζει από ζωή και δίνει δουλειές στους ανθρώπους και πλούτο στη πόλη.
Μαρίνα που δημιουργεί δουλειές σε 38 διαφορετικά επαγγέλματα και στηρίζει μικροεπαγγελματίες και τεχνίτες.
Ανοιχτοί ορίζοντες για διακίνηση ανθρώπων, ιδεων και δράσεων.
Αυτή ηταν η ουσία και η ταυτότητα της Πάτρας: ένα ανοιχτόκαρδο λιμάνι, μιε δραστήριους και προοδευτικούς ανθρώπους.
Πολιτισμός
Εδώ ότι και να πω είναι λίγο. Έχουμε καταφέρει να απογοητεύσουμε κάθε δημιουργική φωνή, κάθε ευαίσθητο δημιουργό, κάθε διακριτικό καλλιτέχνη. Όχι σήμερα, μην με παραξηγήσετε. Τα τελευταία 30 χρόνια. Και όταν λέω έχουμε, βάζω και την αφεντιά μου μέσα.
(Εν καιρώ θα επεκταθώ σε αυτό τον τομέα, μέσα από αναλυτική καταγραφή, με ονόματα και διευθύνσεις…)
Δεν θα επεκταθώ για τις χαμένες ευκαιρίες και τα εγκλήματα, γιατί θα πληγώσω ζωντανούς και θα κατεβάσω από το “βάθρο” τους πεθαμένους..
Αλλά δεν μπορώ να μην πιάσω 2-3 εξόφθαλμα
Μιλάμε εδώ και τριάντα χρόνια για καλοκαιρινό θέατρο, έχει μετακομίσει σε 2-3 διαφορατικά σημεία, έφτασε ο κόμος στο χτένι για να φτασουμε στο παρα-ένα λάθος έργου σε λάθος τόπο, με λάθος τρόπο.
Πάμε για λύσεις κάποιων εκατομυρίων, όταν υπάρχουν λύσεις αποδεδειγμένα λειτουργικές, οικολογικές και τεχνικά άρτιες! Κάποιο θέατρο Λυκαβητού το γνωρίζετε;
Ματα-κάναμε τα Σφαγεία, που είχαμε κάνει, αλλά μετά τα δώσαμε, χωρίς να κοιτάμε άν ο νοικάρης τα κοιτάει και μετα εμείς είπαμε να τα κοιτάξει και αυτός είπε ότι εμείς πρέπει να τα δούμε, αλλά εμείς μετά δεν θέλαμε να τα δούμε και ήρθε ένας και του είπε να τα δει αυτός, αλλά μετα αυτοί φύγνα νύχτα και αφήσανε μόνο το σάπιο νερό και τα βατράχια.
Και τώρα φιάξαμε τα Σφαγεία με έναν τόσο περιοριστικό τρόπο, με λειψές χρήσεις, με όραμα που περιορίζεται στην αίτηση της γραφειοκρατείας των Βρυξελών και πλήρη απουσία Πατρινής Καρναβαλικής ταυτότητας. Τουλάχιστον , υπάρχει μια σχετική ευταξία. Προς το παρόν.
Τι να σου πω για τον Απόλλωνα; Που περάσανε 9 προγράμματα; Που η Σύρος, ο Πειραιάς, η Αγ. Κωνσταντίνου γίναν κουκλιά;
Που εξοπλίσαμε σαν πόλη το Συνεδριακό με όλο το κουστούμι του και το κοιτάμε απ έξω;
Που πήραμε το παλιό Μουσείο και ρήμαξε κι αυτό με το πρώτο πρόβλημα;
Που στο Παλιό Νοσοκομείο τα ποντίκια ακόμα μασουλάνε τους φακέλους των ασθενών του νοσοκομείου και το αρχείο του Διεθνούς (χαχα) Φεστιβάλ;
Σταματώ εδώ
Κράτα αυτά τα 4 πράγματα, αν θές. Αν όχι, δεν πειράζει: το λεωφορείο για την Ηγουμενίτσα κάνει στάση εδώ παρακάτω.
