Πάτρα: Ζώντας με το φόβο-Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να κυκλοφορήσει μόνη της τα βράδια

27.02.2023 / 12:07
woman-5630886

Της Καλυψούς Κανελλοπούλου

Kalipsokan11@gmail.com

Φοβούνται οι γυναίκες να περπατήσουν μόνες στην Πάτρα το βράδυ; Πολλοί θα πουν ότι εν έτει 2023 δεν υπάρχει καν λόγος να μιλάμε για σεξισμό, ισότητα φύλων και γυναικεία δικαιώματα. Η αλήθεια όμως βρίσκεται αλλού και αυτό το αποδεικνύει (δυστυχώς) η ίδια η καθημερινότητα. Πριν καν φτάσουμε σε στοιχεία και στατιστικά γυναικοκτονιών, βιασμών, κακοποιήσεων και παρενοχλήσεων, οι γυναίκες στερούνται άλλων, πολύ βασικότερων ελευθεριών που είναι συνυφασμένες με την αστική κουλτούρα. Ναι, οι περισσότερες (αν όχι όλες) κάνουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις για το αν θα περπατήσουν μόνες το βράδυ. Κάτι που ένας άντρας θα θεωρήσει ομολογουμένως δεδομένο, για μια γυναίκα δεν είναι. Τουλάχιστον στο τρίτο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας.

Μιλώντας με γυναίκες όλων των ηλικιών, αλλά κυρίως τις νεότερες, συνειδητοποιεί κανείς πως όλες – ναι όλες- φοβούνται. Άλλες σε μικρότερο και άλλες σε μεγαλύτερο βαθμό, άλλες συγκεκαλυμμένα και άλλες απροκάλυπτα, σε όλες γεννώνται δεύτερες σκέψεις. Ακόμη και όσες δεν το παραδέχονται ή δεν το κάνουν συνειδητά, αποφεύγουν να περπατούν το βράδυ μόνες ή αν το κάνουν, φροντίζουν να παίρνουν κάποια μέτρα προστασίας.

Ο «Νεολόγος» των Πατρών μίλησε με γυναίκες που ζουν και εργάζονται στην Πάτρα, όλων των ηλικιών, και τους ζήτησε να καταθέσουν την εμπειρία τους, απαντώντας στο ερώτημα «εσύ, φοβάσαι να περπατήσεις μόνη σου;». Τα στοιχεία των γυναικών βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας, ωστόσο κατόπιν επιθυμίας τους, θα δημοσιεύσουμε μόνο τα αρχικά του ονοματεπώνυμου τους και την ηλικία τους.

Με τα κλειδιά στο χέρι

«Αν πρέπει αναγκαστικά να περπατήσω βράδυ και είναι περασμένη ώρα, φροντίζω να έχω κάπου εύκαιρα τα κλειδιά μου ώστε να αμυνθώ αν χρειαστεί. Συνήθως τα κρατώ στη χούφτα μου κλειστά για να μην φαίνονται αλλά και  για να μπορέσω να ανοίξω γρήγορα την πόρτα του σπιτιού μου» θα μας πει η 25χρονη Ι.Τ.

Αυτό ισχύει ακόμη και για μεγαλύτερες γυναίκες, μιας και το θέμα του φόβου σχετίζεται με το φύλο και όχι με την ηλικία. «Αν πρέπει να πάω κάπου μόνη μου τη νύχτα, θα πάρω ταξί. Μάλιστα, έχω ζητήσει από ταξιτζή να περιμένει να με δει να μπαίνω όταν με αφήνει στον προορισμό μου. Ευτυχώς όλοι δείχνουν κατανόηση» μας εκμυστηρεύεται η 44χρονη Ρ.Π.

 «Όχι δεν φοβάμαι», θα βιαστεί να απαντήσει στον «Νεολόγο» της η 33χρονη Δ.Μ., όταν ωστόσο επιμείνουμε και την ρωτήσουμε περισσότερες λεπτομέρειες, η συζήτηση θα πάρει άλλη τροπή. «Προσέχω πάντα αν είναι κάποιος πίσω μου, κρατώ τα κλειδιά μου και φροντίζω να μιλάω με κάποιον στο τηλέφωνο ώστε αν χρειαστεί, να γνωρίζει ένας δικός μου άνθρωπος πού ακριβώς βρισκόμουν» μας λέει. Μπορεί λοιπόν πράγματι να τολμά να περπατά μόνη το βράδυ στους δρόμους της Πάτρας, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν γίνεται και πολύ αυθόρμητα ούτε χωρίς φόβο.

Το τίμημα

Το αξιοσημείωτο είναι ότι πλέον όλα αυτά τα μέτρα μας έχουν γίνει βίωμα, ως αυτονόητη προϋπόθεση του να περπατάμε το βράδυ μόνες. Ωστόσο ούτε είναι, ούτε πρέπει να είναι. Στην πραγματικότητα, σχεδόν κανένας άντρας δεν κρατά κάπου εύκαιρα τα κλειδιά του, δεν μιλά στο τηλέφωνο για νιώθει προστατευμένος και δεν σκέφτεται να αποφύγει τα στενά δρομάκια. Όλα αυτά που για τις περισσότερες γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, θεωρούνται αυτονόητα. Μάλιστα, αν δεν τα κάνουν, θα κατηγορηθούν οι ίδιες ως απρόσεκτες, αφελείς, ανεύθυνες και επιπόλαιες. «Μα καλά, πού πας τέτοια ώρα μόνη σου», «τι ήθελες εσύ από εκείνον τον δρόμο» και άλλες τέτοιες απορίες, πάντα «ευγενικά» διατυπωμένες, μοιάζουν να ενοχοποιούν το θύμα και όχι τον θύτη. Αν δηλαδή είσαι γυναίκα και δεν φοβάσαι αρκετά, φταις.

Η 26χρονη Χ.Σ. ζητά πάντα από κάποιον να τη συνοδεύσει και αν αυτό καταστεί αδύνατο, θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει την έξοδο. «Αν τύχει και έχω κανονίσει με παρέα κάποια βραδινή βόλτα, θα περάσουν να με πάρουν από το σπίτι ή θα χρησιμοποιήσω το δικό μου όχημα. Ποτέ με τα πόδια, ειδικά τον χειμώνα που οι δρόμοι είναι ακόμη πιο ερημικοί».

Φόβος υπό προϋποθέσεις

Για την 26χρονη Κ.Ζ., τα μοναχικά νυχτοπερπατήματα στην πόλη, γίνονται με μερικές πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις, όπως την περιοχή και την ώρα. «Στη γειτονιά μου πλέον δεν φοβάμαι. Μου είναι πολύ οικεία και ναι, νιώθω ασφαλής γιατί ξέρω τους πάντες. Σε άλλες γειτονιές και αγνώστους δρόμους, σίγουρα δεν θα ήμουν άνετη. Επίσης, παίζει ρόλο και η ώρα για την οποία μιλάμε. Θα περπατήσω άφοβα στις 9 το βράδυ αλλά όχι στις 2 το ξημέρωμα», λέει χαρακτηριστικά.

Η αυτοάμυνα 

Η μοναδική γυναίκα που μας απάντησε με βεβαιότητα πως όχι, δεν φοβάται να περπατήσει μόνη το βράδυ είναι η 42χρονη Ε.Λ. και είχε ένα πολύ ισχυρό επιχείρημα για να τεκμηριώσει το «άτρωτο» του χαρακτήρα της: Κάνει μαθήματα αυτοάμυνας από τα 18 της χρόνια. «Όσο ψηλός και γεροδεμένος κι αν είναι ο άλλος, εγώ γνωρίζω με τις κατάλληλες κινήσεις στα σωστά σημεία να τον ακινητοποιήσω» εξηγεί στον «Νεολόγο».

Πράγματι, η γνώση κινήσεων αυτοάμυνας είναι μια πολύ χρήσιμη δεξιότητα τόσο για γυναίκες όσο και για άντρες και σε καμία περίπτωση δεν θα ζημιωθεί κάποιος αν επενδύσει χρόνο και χρήμα για να εκπαιδευτεί σε αυτές. Τίθεται ωστόσο το ηθικό δίλημμα του αν και κατά πόσο είναι τελικά λογικό σε μια ευνομούμενη πολιτεία εν έτει 2023, οι γυναίκες να «πρέπει» να ξέρουν κινήσεις αυτοάμυνας προκειμένου να νιώθουν ασφαλείς. Ασφαλείς όχι για να παλέψουν. Ασφαλείς απλά για να περπατήσουν μόνες το βράδυ.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Νεολόγος

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα