Οι γιορτές του 2020 στην Πάτρα δεν μοιάζουν και δεν θυμίζουν σε τίποτα το πως ήταν η ζωή στην τρίτη πόλη της χώρας τέτοιες ημέρες μέχρι και πέρυσι. Πολύ περισσότερο δεν θυμίζουν σε τίποτα την «χρυσοφόρο» περίοδο από το 1996 έως το 2007, που η Αχαϊκή πρωτεύουσα είχε μετατραπεί και θεωρείτο λόγω της έλευσης του καζίνου ένας από τους «ναούς» του τζόγου της χώρας.
Ήταν το διάστημα που όλο το χρόνο σχεδόν αλλά εντονότερα τις ημέρες των εορτών το χρήμα έρεε άφθονο, έστω κι΄ αν για πολλούς από αυτούς που κατέθεταν τον όβολό τους στο Ριον, δεν ήταν καν δικό τους.
Στη… μνήμη αυτών των ένδοξων ημερών ο «Νεολόγος» φέρνει στο φως πραγματικές άγνωστες ιστορίες, από το καζίνο του Ρίου
Ο τύπος που προσευχόταν στο Θεό για να του «κάτσουν» οι αριθμοί
Στα καζίνο, συναντάς άτομα με τρομερές προλήψεις. Ένας από αυτούς, μπροστά στον κρουπιέρη με το καζίνο του Ρίου να είναι γεμάτο κόσμο άρχισε να πετάει σκόρδα κάτω από το «μπλακ τζακ» για να ξορκίσει την κακή του την τύχη. Στα απίστευτα αλλά επίσημα καταγεγραμμένα η περίπτωση παικτών παίρνουν μαζί τους τις μάρκες στην… τουαλέτα και μετά ποντάρουν στο τραπέζι. Στην τελευταία περίπτωση, ελλείψει «αποδείξεων»… οι κρουπιέρηδες απολυμαίνονται σχολαστικά στο διάλειμμα για καλό και για κακό.
Όταν είχε πρωτοανοίξει το καζίνο στην Πάτρα «μαγαζί», υπήρχε ένας παίχτης, γνωστός καταστηματάρχης της εστίασης, ο οποίος, αφού «ξεβάπτιζε» το προσωπικό των ρουλετών βρίζοντας τα Θεία κάθε φορά που έπεφτε η μπίλια σε μη κερδίζων νούμερο, στην αμέσως επόμενη μπιλιά, πριν ποντάρει, ύψωνε το βλέμμα του στο ταβάνι και προσευχόταν ευλαβικά στο Θεό, τον Χριστό, την Παναγία, το Άγιο Πνεύμα και τους Αγίους που… εν συνεχεία «κατέβαζε» στη γη με τις βλασφήμιες του.
Ο ίδιος ενίοτε έχωνε και το χέρι του μέσα στο παντελόνι του και… για μεγαλύτερο γούρι. Αμέσως μετά έπιανε τις μάρκες και πόνταρε.
Η μπίλια που δεν έλεγε να πέσει, ο κινέζος ινσπέκτορ, ο διευθυντής τοπικής υπηρεσίας μεγάλου οργανισμού και οι…πολιτικοί
Το 1997 έγινε μια μεγάλη φασαρία σε ένα τραπέζι στο τραπέζι που δούλευε ως ντίλερ (κρουπιέρης) γνωστός πατρινός, ενεργός μέχρι σήμερα συνδικαλιστής της πρώτης γραμμής.
Πρωταγωνιστές ήταν ένας Κινεζοβρετανός επιθεωρητής του καζίνο, ένας διευθυντής τοπικής υπηρεσίας μεγάλου οργανισμού, δύο βουλευτές και ένας μετέπειτα πολιτευτής γιατρός. Γινόταν μεγάλο παιχνίδι. Στο τραπέζι έπαιζαν τρεις τύποι και έδωσαν στον κρουπιέρη εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές ώστε να τα αλλάξει σε μάρκες. Όταν είδε τα χρήματα, πανικοβλήθηκε λίγο, αλλά άλλαξε τα λεφτά και ετοιμάστηκε για την πρώτη μπίλια της βραδιάς. Ξαφνικά άρχισε να τρέμει το χέρι του και η μπίλια εκτοξεύτηκε στο μάτι του διευθυντή της τοπικής υπηρεσίας μεγάλου κρατικού οργανισμού. Άρχισε να ιδρώνει από το άγχος, χαμογέλασε αμήχανα και ζήτησα συγγνώμη. Ο ίδιος δεν αποδέχτηκε τη συγνώμη μου, το ίδιο και οι άλλοι 3 παίκτες και όλοι μαζί τον στόλισαν.
Ο Ντέιβιντ, ο Κινέζος προϊστάμενός του, ήταν με το μέρος του και τον ενθάρρυνε να συνεχίσει. Ένας άλλος προϊστάμενος επέστρεψε την μπίλια και ο ντίλερ την «στρόφαρε» στην ρουλέτα για μια ακόμη φορά. Αυτήν την φορά η μπίλια προσγειώθηκε στο ποτήρι του γιατρού και μετέπειτα πολιτευτή. Άρχισε να βρίζει άσχημα. «Πάρτε τον από εδώ τον άσχετο», ούρλιαζε.
Ο κρουπιέρης πήρε την μπίλια και δοκίμασε για μια ακόμη φορά. Αυτή έφυγε κανονικά και με ταχύτητα. Όμως μια ακόμα έκπληξη. Από το άγχος είχε στρίψει τον τροχό παραπάνω από το κανονικό. Και ενώ η μπίλια εκτοξεύτηκε σε αντίθετη φορά από τον τροχό, όταν έφτασε η ώρα να πέσει στο νούμερο ο τροχός την πήρε με τη δική του φορά και την γυρνούσε σταθερά επάνω από το 26, δίχως να την αφήνει να πέσει.
Το 26 ήταν «τούμπανο». Όλοι οι παίκτες, ο διευθυντής του οργανισμού, οι βουλευτές και ο γιατρός – πολιτευτής, θα κέρδιζαν -εφόσον η μπίλια κατέληγε τελικά στο 26 – αρκετά εκατομμύρια δραχμές. Η μπίλια είχε κολλήσει για πάνω από τρεις συνεχείς στροφές επάνω από το νούμερο 26 και δεν έπεφτε με τίποτα στο νούμερο. Ο Κινέζος ινσπέκτορ κάνει κίνηση να κατέβει από την καρέκλα του που βρισκόταν μπροστά στον τροχό.
Τότε ο κρουπιέρης θυμήθηκε μέσα στις αναρίθμητες οδηγίες που έδινε στους ντίλερ το αμερικανικό, τότε, μάνατζμεντ, ότι όταν η μπίλια κολλάει επάνω σε νούμερο για πάνω από 3 συνεχείς στροφές τότε εκφωνούμε «no spin», την αφαιρούμε από τον τροχό και επαναλαμβάνουμε την μπιλιά. To έκανε δίχως δεύτερη σκέψη. Όλοι νόμισαν ότι την εντολή την έδωσε ο Ντέιβιντ. Οι 4 παίκτες μπούκαραν στην εσωτερική πλευρά της ρουλέτας και με φωνές και ύβρεις κινήθηκαν επιθετικά προς τον Ντέιβιντ για να τον αρπάξουν. Έντρομος αυτός φώναξε την ασφάλεια και ίσα που γλύτωσε από τα χέρια των δύο βουλευτών, του γιατρού – πολιτευτή και του διευθυντή της τοπικής υπηρεσίας.
Οι δορυφόροι που παρεμβαίνουν στα τραπέζια …
Οι θεωρίες συνωμοσίας στο καζίνο του Ρίου όπως και σε όλα τα καζίνο, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στα καζίνο. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που απέδιδαν και το κέρδος και τη χασούρα τους σε «άνωθεν παρεμβάσεις.
Ένας από αυτούς την «χρυσή» 25ετία του καζίνο στην Πάτρα το είχε «τερματίσει». Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μονολογούσε φωναχτά ότι η μπίλια της ρουλέτας καθοδηγείται από δορυφόρο. Έλεγε συνέχεια ότι ο «δορυφόρος τον παρακολουθεί και με λέιζερ καθοδηγεί την μπίλια να πέφτει σε νούμερα κενά χωρίς μάρκες». Ήταν τέτοια η επιμονή του που είχε επηρεάσει και άλλους παίκτες, φτιάχνοντας το δικό του fun club μέσα στο καζίνο.
Ο «ερωτευμένος» με… την ντήλερ
Είναι ξημερώματα πρωτοχρονιάς και ένας 35αρης, επηρεασμένος από την εορταστική ατμόσφαιρα και από τα (οινο)πνεύματα, κάθεται σε ένα κενό τραπέζι, βγάζει μια δεσμίδα κατοστάευρα και ζητά από την ντήλερ (κρουπιέρ) να του αλλάξει μάρκες. Ακολουθεί ο εξής «διάλογος» με την …εργαζόμενη: «Γιατί δεν μου αλλάζεις τις μάρκες, αφού έχω λεφτά; Είσαι πολύ ωραία το ξέρεις; Έχω μερσεντές, τι ώρα σχολάς; Γιατί δεν μου μιλάς; Εμένα που με βλέπεις έχω περιουσία στην Αμαλιάδα. Θα σε πάρω μαζί μου και θα σε στολίσω με χρυσάφια. Γιατί ρε κορίτσι με πληγώνεις;». Στο σημείο αυτό βάζει τα κλάματα και αρχίζει να γίνεται πιο επιθετικός και να φωνάζει. «Τι θες επιτέλους μ@@ή; Δώσε μου μάρκες. Δεν έχεις τρόπους ρε τ@@@@ί; Γιατί με κοιτάς και δεν μιλάς; Φωνάξτε μου το διευθυντή. Θα σε τακτοποιήσω εγώ. Θα σε βρω έξω και σου πω εγώ. Ξέρεις πως με λένε εμένα;».Κάποια στιγμή έχει μαζευτεί γύρω του κερκίδα και όλοι έχουν ξελιγωθεί στα γέλια. Το ίδιο και το προσωπικό στα παρακείμενα τραπέζια. Γιατί; Στο τραπέζι δεν υπήρχε κρουπιέρισσα, καθώς ήταν κλειστό.
Ο «αγαπούλας» στο καζίνο
Υπήρξε περίοδος που ο πιο γνωστός άνθρωπος της νύχτας, ψηλός, με μουστάκι και παράγοντας του ποδοσφαίρου, έμπαινε μέσα στο καζίνο και έπιανε τρέμουλο τους κρουπιέρηδες. Βλέπετε οι ιστορίες του γνωστού «αγαπούλα» και τα διάφορα ευτράπελα σε άλλα καζίνο, αλλά και η βεβαιότητα ότι έμπαινε στο χώρο με το περίστροφο στη μασχάλη, δεν άφηναν και πολλά περιθώρια εφησυχασμού. Όταν καθόταν στο τραπέζι, όλοι ήταν «σούζα». Όλοι παρακαλούσαν να «καθίσει» η μπίλια στο νούμερο που πόνταρε. Κανείς δεν ήταν σίγουρος για την αντίδραση του. Άλλωστε, οι ιστορίες από άλλα καζίνο προηγούνταν των εμφανίσεών του στο Ρίον.
Οι κερδισμένοι
Υπάρχει λοιπόν πλήθος ιστοριών κερδισμένων ανθρώπων, οι οποίοι έφυγαν με σημαντικά κέρδη από το καζίνο. Μια από τις πολλές ιστορίες συνέβη με πρωταγωνιστές έναν τακτικό μεσήλικα παίκτη, ο οποίος είχε «ταΐσει», για πάνω από ένα 24ωρο, ολόκληρη σειρά μηχανάκια κυνηγώντας ένα μεγάλο τζακ ποτ. Και ενώ έχει κλείσει ατέλειωτες «εργατοώρες» πίνοντας τον «Βόσπορο» σε αλκοόλ και παθαίνοντας «τενοντίτιδα» στο χέρι από τα «πατήματα», απομακρυνόμενος από τους κουλοχέρηδες για να πάει τουαλέτα, μια ηλικιωμένη κυρία με μόλις ένα ευρώ ποντάρισμα καταφέρνει και βγάζει μεγάλο τζακ ποτ δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε έναν από αυτούς τους κουλοχέρηδες. Ο μεσήλικας στο άκουσμα του ήχου του τζακ ποτ, πετάχτηκε ημίγυμνος από την τουαλέτα βρίζοντας θεούς και δαίμονες.
Οι μεγάλοι χαμένοι
Μεγάλοι χαμένοι στο καζίνο δεν είναι οι μικροί «φτωχοδιάβολοι». Είναι κάποιοι μεγάλοι και πολύ πλούσιοι, που στο καζίνο βρήκαν τρόπο να «λυτρωθούν» από τα άγχη τους και να εκτονώσουν τα μεγάλα πάθη τους. Άνθρωποι που και στην Πάτρα έπαιζαν σαν να μην υπήρχε επόμενη μέρα γι’ αυτούς.
Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι εκείνη γνωστού επιχειρηματία που εν έτη 1996 αριθμούσε 150 βυτιοφόρα πετρελαίου στο όνομα του και τραπεζικό λογαριασμό με 10 δισ. δραχμές μετρητά. Σπίτια, πολυτελή αυτοκίνητα και κότερα συμπλήρωναν το δικό του success story στα τέλη της δεκαετίας του 90’, με τον επιχειρηματία πραγματικά να μην ξέρει τι έχει. Έμπαινε μέσα στο καζίνο και ήταν λες και τον χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα. Πετούσε τις δεσμίδες των εκατομμυρίων και δεν τις υπολόγιζε. Τζόγαρε σαν μην υπήρχε αύριο.
Μέσα σε μια τριετία κατάφερε να χάσει τα πάντα σε τρία καζίνο, μεταξύ αυτών και στο Ρίον. Υπήρχαν εξορμήσεις του σε καζίνο που διαρκούσαν 72 ώρες συνεχόμενα. Υπήρχαν στιγμές που κέρδιζε τόσα πολλά που νόμιζες ότι θα «κλείσει» το καζίνο. Κι όμως δεν σταματούσε. Συνέχιζε παθιασμένα μέχρι τέλος.
Έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων στο καζίνο του Ρίου μια χαρακτηριστική βραδιά. Είναι Ιανουάριος του 2000, ξημερώματα του «Αη Γιαννιού», με τον συγκεκριμένο επιχειρηματία να έχει χάσει την Πρωτοχρονιά αρκετά εκατομμύρια στο Καζίνο Λουτρακίου και να έχει πάει για τριήμερο στο Καζίνο του Ρίο. Μετά από δυο ημέρες αχαλίνωτου τζόγου και αφού έχει χάσει αρκετά χρήματα, πηγαίνει στο τραπέζι με την τελευταία του μάρκα αξίας 5.000 δραχμών (περίπου 15€). Κοιτάζει τον ντίλερ (γνωστό συνδικαλιστή) στα μάτια και ρωτάει: «Να την παίξω ή να τα κρατήσω να πάρω το ΚΤΕΛ για Αθήνα;». Του απαντά να επιλέξει το δεύτερο. Δεν τον άκουσε (αναμενόμενο) και πόνταρε την «πεντοχίλιαρα» μάρκα στο 5. Η μπίλια κάθεται στο 5. Κερδίζει την μίζα επί 35 φορές και παίρνει μάρκες αξίας 175 χιλιάδων δραχμών. Ξαναποντάρει όλα στο 5 και φέρνει «ρεπετισιόν» το ίδιο νούμερο. Ξαναποντάρει και το μαγικό επαναλαμβάνεται και έρχεται επανάληψη το νούμερο 5. Ο παίχτης τρελαίνεται. Φορτώνει το 5 ξανά και όλα τα «διπλανά» νούμερα στον τροχό. Μέσα σε μισή ώρα έχει μπροστά του 48 εκατομμύρια δραχμές σε μάρκες αξίας. Έρχεται η ώρα του διαλείμματός του κρουπιέρη. Λίγο πριν αποχωρήσει του συστήνει να πάει να ξεκουραστεί στο ξενοδοχείο και με καθαρό μυαλό να συνεχίσει την επόμενη ημέρα. Τον κοιτάζει αγριεμένος και του λέει «εγώ σήμερα θα σας …» Εκεί πλέον το βέβαιο είναι πως η κατάληξη θα είχε το πράγμα.
Το πρωί ο ντίλερ τον συνάντησε να περπατάει στη μέση του δρόμου καθοδόν για Πάτρα. Άνοιξε το παράθυρο, του έδωσε ένα πεντοχίλιαρο για το εισιτήριο, πάτησε γκάζι και έφυγε εκνευρισμένος μαζί του. Δεν τον μετέφερε με το αυτοκίνητο. Τον άφησε να πάει με τα πόδια, να τον χτυπήσει κατακούτελα ο παγωμένος αέρας μπας και… ξυπνήσει. Δεν τον ξαναείδε έκτοτε.
(εφ. Νεολόγος των Πατρών)
