ΤΗΣ ΚΑΛΥΨΟΥΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
Αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα έρχονται Αχαιοί- και όχι μόνο- ιδιοκτήτες ακινήτων όταν φτάνει η ώρα να προβούν σε κάποια αγοραπωλησία ή ακόμη και απλούστερες διαδικασίες. Και, μπορεί το ελληνικό δημόσιο να φημίζεται για τα γραφειοκρατικά του κωλύματα, μερικές φορές όμως τα όσα συμβαίνουν ξεπερνούν κάθε φαντασία. Όπως αποκαλύπτει η πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ακινήτων Αχαΐας, Κυριακή Αθανασιάδη, πολλές είναι οι περιπτώσεις ιδιοκτητών ακινήτων που αδυνατούν να προχωρήσουν σε αγοραπωλησίες, για μικροδιαφορές μεταξύ των δηλωμένων και των ισχυόντων τετραγωνικών μέτρων. Ακόμη, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως ακόμη και στην Πάτρα, το ελληνικό δημόσιο είναι ιδιοκτήτης στο 50% σχεδόν των πολυκατοικιών.
Ακόμη και για λίγα τετραγωνικά
Όπως αποκάλυψε η κ. Αθανασιάδη στον Max FM 93,4, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις και στον νομό Αχαΐας, όπου προκύπτουν προβλήματα με τις διαφορές στα εμβαδά των ακινήτων και την ηλεκτρονική ταυτότητα κτιρίων. Προβλήματα τόσο σοβαρά που «δένουν τα χέρια» σε πολλούς άνευ λόγου και ουσίας. «Ο νόμος προέβλεπε ακυρότητα συμβολαίου αν αυτό δεν συνοδευόταν από τη βεβαίωση νομιμότητας που ήταν η πρότερη κατάσταση, πριν την ηλεκτρονική ταυτότητα. Σήμερα έχουν γίνει κάποια συμβόλαια με βεβαιώσεις νομιμότητας οι οποίες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα για πολλούς λόγους- όχι επειδή κάποιος ήθελε να εξαπατήσει. Να τονίσω ότι τη βεβαίωση νομιμότητας την έδινε ο μηχανικός παλιά. Όχι όμως με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του σήμερα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ελλιπή κατά κάποιον τρόπο έλεγχο και ελλιπή γνώση της πραγματικότητας. Δηλαδή μπορεί να υπήρχαν μερικά τετραγωνικά διαφορά. Αυτό σημαίνει ότι αν σήμερα πας να κάνεις συμβόλαιο με τα καινούρια στοιχεία και με τα χαρτιά της πολεοδομίας διαπιστωθεί κάποια διαφορά στα τετραγωνικά, θα έχει ουσιαστικά ακυρωθεί το προηγούμενο συμβόλαιο. Επομένως, χρειάζονται πολλές διορθώσεις, συμπληρώσεις, επαναλήψεις. Μετά καταλήγουμε να ανατρέχουμε σε αυτόν που έχει φύγει από τη ζωή προκειμένου να βρούμε τους κληρονόμους του.
Υπάρχει μάλιστα περίπτωση συνανθρώπου μας που του έγραψε το σπίτι του κάποιος που ήταν απλός γνωστός και οικογενειακός φίλος και προέκυψε το εξής πρόβλημα: Ο πρώτος ιδιοκτήτης έφυγε από τη ζωή και υπήρχε λάθος βεβαίωση νομιμότητας το 2012. Ο άνθρωπος τώρα θέλει να πουλήσει το ακίνητο αυτό που του άφησε κάποιος χωρίς να έχουν συγγένεια. Όταν πήγα να ψάξω τους κληρονόμους, ήταν κάποια μακρινά ξαδέρφια που βρίσκονταν στο εξωτερικό. Ποιος από αυτούς θα έρθει να διορθώσει το συμβόλαιο για το σπίτι που κληρονόμησε ο οικογενειακός φίλος; Κανένας. Και δεν μπορούν να επαναληφθούν τα συμβόλαια.
Υπάρχει επίσης και μια άλλη εξαιρετικά πρόσφατη περίπτωση όπου πέθανε ένας πατέρας και έχει δοθεί λάθος βεβαίωση νομιμότητας- υπάρχει μια διαφορά 0,15 εκατοστά, τα οποία βρίσκονται σε κοινόχρηστο χώρο- και τα αδέρφια πρέπει να διορθώσουν το συμβόλαιο. Πρέπει οπωσδήποτε να δηλωθεί. Τα τρία αυτά αδέρφια είναι στην Αμερική, στην Αγγλία, τον Καναδά. Πώς μπορεί να διορθωθεί αυτό το συμβόλαιο τώρα που ο ένας θέλει να το πουλήσει;» λέει η κ. Αθανασιάδη.
Η πρόταση της Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων
Το άμεσο ερώτημα που προκύπτει είναι ποιος ευθύνεται για αυτή την κατάσταση και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί. «Σε αυτό δεν φταίει κανείς. Ούτε ο ιδιοκτήτης ήθελε να καλύψει ούτε ο μηχανικός πήγαινε να καλύψει κάποια κατάσταση στην πληθώρα των περιπτώσεων. Εμείς σαν Ομοσπονδία προτείναμε αυτά να διορθώνονται αυτόματα. Κάθε μέρα η Ομοσπονδία στέλνει μια επιστολή στον Υπουργό, όπου ζητάμε να λυθεί το θέμα που προκύπτει με τις διαφορές στα τετραγωνικά. Κάθε μέρα. Μας αγνοούν.»
Τι γίνεται με τις ιδιωτικές εκτάσεις που διεκδικούνται από το δημόσιο;
Αξιοσημείωτα είναι και τα όσα αναφέρει η κ. Αθανασιάδη για το ελληνικό δημόσιο και όσα αυτό διεκδικεί. Όπως τονίζει: «είναι μεγάλο θέμα και αυτό, δεν είναι μόνο οι ιδιωτικές εκτάσεις. Αν δηλώσεις ένα διαμέρισμα ή ένα οικόπεδο αστικό σε χρησικτησία έναντι του αδερφού ή του ξαδέρφου σου, εμφανίζεται το ελληνικό δημόσιο. Άπαξ και ακούει «χρησικτησία», το ελληνικό δημόσιο αρχίζει να ισχυρίζεται για παράδειγμα ότι είχε το εν λόγω ακίνητο από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Όταν αναφέρεται ο όρος «χρησικτησία» μεταξύ αδερφών, συγγενών, παιδιών, διεκδικεί το ακίνητο ως δικό του. Ακόμη και στην Πάτρα, όλα δικά τους είναι. Όσοι δουν τους ισχυρισμούς που καταθέτει το ελληνικό δημόσιο σε δίκες τέτοιου είδους, θα σκεφτούν ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Πραγματικά φτάνουμε στην τουρκοκρατία. Και έχουμε δει τί συμβαίνει όταν τα ακίνητα και ειδικά τα αστικά, περνούν στα χέρια του ελληνικού δημοσίου. Περιέρχονται σε εγκατάλειψη».
Το δικαίωμα υψούν και τα «παραθυράκια» που δημιουργεί
Εντύπωση προκαλούν και τα όσα επισημαίνονται για το γνωστό δικαίωμα υψούν που αφήνει ανοιχτά «παραθυράκια» στο ελληνικό δημόσιο προκειμένου να διεκδικήσει ιδιοκτησία και σε αρκετές πολυκατοικίες. Το δικαίωμα υψούν αναφέρεται στην ικανότητα ανέγερσης ορόφων σε ένα οικόπεδο, έως ότου εξαντληθεί ο καθορισμένος συντελεστής δόμησης. «Εάν μία πολυκατοικία είχε 800 ή 900 χιλιοστά, άφηναν τα 100 μήπως υπάρξει μελλοντικός συντονιστής δόμησης και μπορούσαν να χτίσουν άλλα 70 για παράδειγμα τετραγωνικά. Αυτά σήμερα τα έχουν οι εργολάβοι ή είναι αδιάθετα. Όταν λοιπόν δεν δηλώθηκαν στις πολυκατοικίες από τους ιδιοκτήτες- γιατί κάθε ιδιοκτήτης δήλωνε το διαμέρισμά του και μόνο τα τετραγωνικά που του αντιστοιχούν- έμεναν κάποια τετραγωνικά που δεν τα δήλωνε κανένας. Τι σημαίνει το ότι δεν τα δήλωσε κανένας; Ότι το ελληνικό δημόσιο είναι ιδιοκτήτης ενός αγνώστου ακινήτου».
Το ελληνικό δημόσιο ιδιοκτήτης στις μισές πολυκατοικίες της Πάτρας
Καταλήγοντας, η κ. Αθανασιάδη εξηγεί ότι με αυτόν τον τρόπο το ελληνικό δημόσιο είναι ιδιοκτήτης εν δυνάμει στις μισές πολυκατοικίες της Πάτρας. «Εμείς προτείναμε να δοθεί η δυνατότητα οι υπάρχοντες ιδιοκτήτες, να τα ανακατανείμουν στις ιδιοκτησίες και να τελειώνει η ιστορία. Άλλωστε τι να το κάνει το ελληνικό δημόσιο τα 50 χιλιοστά σε μια πολυκατοικία; Να πληρώσει κοινόχρηστα ή να συναποφασίζει αν θα μπει πετρέλαιο ή φυσικό αέριο;» διερωτάται.
Εξάλλου, από τον Νοέμβριο του 2024, 5.300 ακίνητα στην Πάτρα πρόκειται να περάσουν στο δημόσιο, εφόσον οι ιδιοκτήτες τους δεν προχωρήσουν τις διαδικασίες που απαιτούνται για να δηλώσουν την κυριότητα τους. Πρόκειται για τα ακίνητα «αγνώστου ταυτότητας» τα οποία δεν έχουν δηλωθεί από τους ιδιοκτήτες τους για πολλούς και διάφορους λόγους, είτε γιατί δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν μια άκρη με τα γραφειοκρατικά, είτε γιατί δεν γνωρίζουν πως λήγει η προθεσμία. Φυσικά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις των ιδιοκτητών που όντως δεν ενδιαφέρονται για το ακίνητο τους και επιθυμούν να απαλλαγούν από αυτό.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος*
