Κάποτε, τα χρόνια πριν από την οικονομική κρίση, ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για την ταφή και την αιώνια ανάπαυση των δικών μας προσώπων, ήταν η αγορά ενός χώρου στα δημοτικά κοιμητήρια στο οποίον θα ενταφιάζονταν. Οι οικογενειακοί τάφοι με λίγα λόγια.
Η κάθε μέση οικογένεια αγόραζε τον δικό της τάφο και εκεί αναπαύονταν τα μέλη της και τα συγγενικά της πρόσωπα από πάππου προς πάππου. Πλέον οι οικογενειακοί τάφοι έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Τα συγγενικά πρόσωπα αδυνατούν να αγοράσουν, ενώ ακόμα και οι οικογένειες που έχουν τέτοιους χώρους στην ιδιοκτησία τους, δεν μπορούν να τους συντηρήσουν και να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους.
Εκταφή στα τρία χρόνια
Τι είναι όμως το κοινοτάφια και τι διαφορά έχουν από τους οικογενειακούς τάφους; Πρόκειται για τους τάφους τριετούς ταφής στους οποίους όταν τα οστά των νεκρών αποστεώνονται οι αρμόδιοι υπάλληλοι του δήμου τα βγάζουν για να μπουν στη θέση τους αυτά των πιο πρόσφατων εκλιπόντων από αυτό τον κόσμο.
Τα κοινοτάφια δεν έχουν καμία κατοχύρωση πέραν τις τριετίας, ωστόσο, αν τα οστά έχουν καθυστερήσει να αποστεωθούν – κάτι που συμβαίνει σε όσους προτού φύγουν από τη ζωή έχουν υποστεί τη διαδικασία των χημειοθεραπειών – τα συγγενικά πρόσωπα των εκλιπόντων έχουν τη δυνατότητα διετούς ή και τριετούς παράτασης παραμονής τους.
Αντίθετα, με τους οικογενειακούς τάφους στα κοινοτάφια δεν υπάρχει καμία οικογενειακή ή συγγενική συνέχεια ως προς τα οστά των νέων εκλιπόντων που θα πάρουν τη θέση των παλιών.
12.000 ευρώ για έναν οικογενειακό τάφο
Ένα κοινοτάφιο κοστίζει συνολικά για τα τρία έτη παραμονής των οστών 100 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και του ενδεχομένου της παράτασης τους, σε περίπτωση μη αποστέωσης τους. Αντίθετα η αγορά ενός οικογενειακού τάφου ξεκινάει από τα 2.000 ευρώ και μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 12.000 ευρώ. Η χρηματική διαφορά μεταξύ των δύο αυτών τρόπων ταφής, όπως καταλαβαίνετε είναι μεγάλη.
Ο ρόλος του κορωνοϊού
Στους νεκρούς από τον κορωνοϊό (ή από νοσήματα που υπάγονται στον αντίστοιχο Διεθνή Υγειονομικό Κανονισμό), σύμφωνα με σχετικό προεδρικό διάταγμα, δεν επιτρέπεται η μεταφορά των οστών τους αν δεν περάσει μία δεκαετία και επιπλέον θα πρέπει να ενταφιάζονται σε ειδικό τμήμα των νεκροταφείων.
Κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε ακόμα περισσότερο τους χώρους των κενοταφίων και θα έκανε μεγαλύτερη την ανάγκη για την ανεύρεση νέων. Αν και μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει τόσο μεγάλο ζήτημα με τον κορωνοϊό και τους θανόντες από αυτή τη νόσο, τουλάχιστον στην περιοχή μας, για τη δημιουργία των νέων τάφων, οι αρμόδιοι έλαβαν υπόψη τους και αυτή την παράμετρο.
Κ.Α.
(εφ. Νεολόγος των Πατρών)
