Πάτρα: Παππούδες και γιαγιάδες ανυπομονούν να ξαναγκαλιάσουν παιδιά και εγγόνια- Τι μας εξομολογούνται

09.05.2021 / 9:27
ΓΙΑΓΙΑ 2

Της Κατερίνας Τσουκαλά

Η σχέση του παππού και της γιαγιάς με τα εγγόνια τους, είναι αναντικατάστατη και μοναδική. Στο «οχυρό» τους όλοι κάναμε τα όνειρά μας, πραγματικότητα κι εκεί πάντα επιστρέφουμε, όταν κάποια πράγματα μας δυσκολεύουν. Όμως με την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, η επαφή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα έχει μπει στο “γύψο”, επιβάλλοντας την απομάκρυνση των μικρών, κυρίως, παιδιών από τον παππού και τη γιαγιά, αλλά και κάποιων γονιών μακριά από τα παιδιά τους, με γνώμονα την ασφάλεια της υγείας τους. Ολοι μαζί καλούμαστε να συμμορφωθούμε σε αυτή τη νέα “κανονικότατα” που επιτάσσουν οι συνθήκες στο κλάδο της υγείας.
Άραγε, πώς βιώνουν οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι όλη αυτή τη νέα «κανονικότητα», τι είναι αυτό που αδημονούν, τι ελπίζουν και τι εύχονται για το μέλλον;
Στο «Νεολόγο» καταθέτουν τα συναισθήματα και την ανυπομονησία τους, προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία του εμβολιασμού, για να ζήσουν και πάλι όλοι μαζί, ελεύθερα και με μοναδικές στιγμές σφιχτής αγκαλιάς, αγάπης και χαράς.

Φρειδερίκη Μ.
Η κυρία Φρειδερίκη ετών 63, κάτοικος Πατρών, συνταξιούχος, μητέρα τριών κοριτσιών και γιαγιά δυο εγγονιών ηλικίας 10 και 12 αντίστοιχα, μας μιλάει για το πως βιώνει την κατάσταση λέγοντας:
«Το εμβόλιο, το υπέρτατο αυτό δώρο των επιστημόνων μας, θα μας επιτρέψει επιτέλους να κάνουμε ξανά όνειρα και μελλοντικές σκέψεις. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά να περιγράψω τα συναισθήματα μου για το αόρατο αυτό τέρας που σκόρπισε το θάνατο, τον αβάσταχτο πόνο, τον τρόμο, τον όλεθρο και την καταστροφή. Πρώτα από όλα σκέφτομαι με γλυκιά αναμονή τον ερχομό της μικρής μου κόρης από το εξωτερικό που μετά από το πέρας των σπουδών της παρέμεινε εκεί και να βρεθούμε παιδιά, εγγόνια, ξανά μαζί σε μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά, όπου θα επανέλθει η χαρά και μόνο η χαρά. Θα μπορώ να αγκαλιάσω επιτέλους τα εγγόνια μου, που παρότι βρίσκονται μια ανάσα μακριά από μένα δεν μπορώ να τα χαρώ όπως θέλω εγώ και επιθυμώ. Επίσης αναμένω το αντάμωμα στο πατρικό μου, όπου καρτερικά η μανούλα μου περιμένει να αγκαλιάσει τη μεγάλη της οικογένεια – παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα – και που όλοι μαζί θα ξαναβρεθούμε στο μεγάλο τραπέζι για να φάμε, να πιούμε, να διασκεδάσουμε, να χαρούμε και να ξεφαντώσουμε. Με τη μεγάλη ευχή πάντα τέτοια και ποτέ ξανά αυτός ο εφιάλτης».

Αναστασία Τ.
Η Κυρία Αναστασία, η οποία μένει στην Πάτρα με τον σύζυγό της, είναι 69 ετών, μητέρα δυο παιδιών και ενός εγγονού μόλις 19 μηνών, με βλέμμα γεμάτο αγωνία και προσμονή, μιλάει στην εφημερίδα και αναφέρει:
«Πριν από ενάμιση χρόνο γεννήθηκε το πρώτο μας εγγόνι, μετά από λίγους μήνες ήρθε στην ζωή μας η πανδημία. Από τότε μέχρι και σήμερα έχουμε δει τον εγγονό μας μόνο μια φορά. Έχουμε χάσει όλες του τις στιγμές, τα πρώτα του βήματα, τις πρώτες του λέξεις. Μέσα από μια οθόνη υπολογιστή, είτε κινητού, δεν αναπληρώνεται το κενό που νιώθουμε. Δεν μπορούμε να τον πάρουμε αγκαλιά, να νιώσει την απέραντη αγάπη από την γιαγιά του και τον παππού του. Περιμένω την ώρα που όλα αυτά θα τελειώσουν, θα ζούμε ελεύθεροι δίπλα του και θα γευτούμε όλες του τις στιγμές».

Κωνσταντίνος Ν.
Ο Κύριος Κωνσταντίνος με καταγωγή από την Πάτρα, συνταξιούχος, παρότι δεν έχει ακόμα εγγόνια μας αναφέρει τη δική του οπτική και μας μιλάει για τις μέρες της σκληρής απομόνωσης:
«Εδώ και σχεδόν ενάμιση χρόνο, είμαι αποκομμένος από όλα. Δεν βλέπω τους φίλους μου, ζω με το φόβο και το πιο σημαντικό, μου λείπει η οικογένειά μου. Ήλπιζα ότι θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε μαζί αυτό το Πάσχα, αλλά ούτε αυτό συνέβη. Εχω ήδη κλείσει ραντεβού για τον εμβολιασμό μου τον άλλο μήνα και αυτό είναι που μου δίνει κουράγιο και ελπίδα, ότι σύντομα θα είμαι πίσω στις ασχολίες μου, δίπλα στους δικούς μου και θα αφήσω πίσω τις μέρες της σκληρής απομόνωσης. Εύχομαι σύντομα να είμαστε πάλι όλοι μαζί».

Βάσω Σ.
Η Κυρία Βάσω κατοικεί με τον σύζυγό της στην Πάτρα, είναι συνταξιούχος και μητέρα τριών κοριτσιών, εκ των οποίων τα δυο ζουν σε άλλες πόλεις. Με έντονο το συναίσθημα της απουσίας μας αναφέρει τα εξής:
«Και μόνο που το σκέφτομαι κόβεται η ανάσα μου. Στο πρώτο άκουσμα πώς και αυτό το Πάσχα θα γιορτάσουμε χωριστά, ένιωσα σαν να έπεσε ο ουρανός και να με πλάκωσε. Ανυπομονώ τη στιγμή που θα σμίξουμε και πάλι όλοι μαζί σε γιορτές και σε χαρές. Που θα μπορούμε να νιώσουμε αυτή την μοναδική αίσθηση που παρέχει η αγκαλιά και η αγάπη που μας έχουν στερήσει εδώ και ένα χρόνο. Έκανα το εμβόλιο παρότι φοβόμουν πολύ, μόνο και μόνο για να μπορώ να ξανανοίξω το σπίτι μου και την αγκαλιά μου στα παιδιά μου, τα οποία μένουν στην Πρέβεζα και την Αθήνα, χωρίς κανένα φόβο πια, παρά μόνο με χαμόγελα, φιλιά και πολύ αγάπη».

Ανθή Σ.
Η Κυρία Ανθή ετών 67, με καταγωγή από την Λευκάδα, κατοικεί στην Πάτρα με τον σύζυγό της, μητέρα τριών παιδιών και ενός εγγονού 7 ετών. Ελπίζει στην αύξηση του εμβολιασμού, προκειμένου οι νέοι να μπορέσουν να συνεχίσουν τις ζωές τους, τονίζοντας:
«Έχω έναν εγγονό 7 ετών και από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε είμαι μαζί του, αφού μένουμε στο ίδιο κτήριο. Εδώ και ένα χρόνο δεν μπορώ να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω. Βγαίναμε με τον άντρα μου στο μπαλκόνι για να τον δούμε την ώρα που γυρνούσε από το σχολείο, ακούω τη φωνούλα του, τα γέλια του, τον φέρνω στο μυαλό μου και κλαίω. Το ένα από τα παιδιά μου ζει στην Θεσσαλονίκη και έχουμε να το δούμε ένα χρόνο και παραπάνω. Ελπίζαμε φέτος το Πάσχα, να είμαστε όλοι μαζί στο γιορτινό τραπέζι, αλλά δυστυχώς δεν έγινε. Εχω θέματα υγείας αρκετά σοβαρά, δεν σας κρύβω ότι αγχώθηκα πάρα πολύ με όλο το θέμα του covid, αλλά και με το εμβόλιο. Όμως θα ακούσω τους γιατρούς μου και θα το κάνω, για να μπορέσω να αγκαλιάσω ξανά τα παιδιά μου και το εγγόνι μου, για να μπορέσω να δω ξανά τους συγγενείς μου. Ελπίζω να αυξηθεί το ποσοστό του εμβολιασμού, για να μπορέσετε εσείς οι νέοι να συνεχίσετε τις ζωές σας».

Αμαλία Χ.
Η Κυρία Αμαλία ετών 69, συνταξιούχος, κάτοικος Πατρών μητέρα τεσσάρων παιδιών και πέντε εγγονιών ηλικίας 23, 8,7,5,4 αντίστοιχα, μας μιλάει για την πλήρη απομόνωση της όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο λέγοντας:
«Έχω να δω τα μικρούλια μου μήνες. Στο τηλέφωνο μιλάμε καθημερινά, αλλά δεν είναι το ίδιο. Η δεύτερη δόση του εμβολίου μου είναι στις 16 Ιουνίου. Μετά επιτέλους θα τα ξαναπάρω στην αγκαλιά μου, θα ξαναδιαβάσουμε παραμύθια, θα παίξουμε. Περιμένω πως και πως. Κάποιες φορές φοβάμαι ότι θα με έχουν ξεχάσει και δεν θα θέλουν να έρθουν. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν όλα αυτά με τον ιό και νομίζουν ότι δεν τα θέλω. Όμως πλησιάζει ο καιρός που θα τα ξαναέχω κοντά μου. Θα τους δώσω όλη την αγάπη και τα χάδια που τους χρωστάω όλο αυτόν τον καιρό».

Γιώργος Β.
Ο Κύριος Γιώργος, συνταξιούχος, κάτοικος Πατρών, ετών 65, πατέρας δυο παιδιών και παππούς πέντε εγγονιών ηλικίας (11, 7, 6, 4, 2 ) θέλησε να αναφερθεί στην τωρινή κατάσταση με μια μόνο έκφραση: «Ανυπομονησία να δούμε ξανά τα εγγόνια μας».

(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα