Η θεωρία απέχει από την πράξη. Αυτό είναι θέσφατο. Στο ποδόσφαιρο όπου πράξη, βάλτε το χορτάρι. Τα πάντα εκεί κρίνονται, αυτός είναι ο καθρέπτης για όλους.
Πλην όμως τα δεδομένα, είτε αυτά είναι θετικά, είτε αρνητικά, είτε καταδεικνύουν πρόοδο, είτε στασιμότητα, πισωγύρισμα και συρρίκνωση, οφείλεις να τα αναλύεις και να τα καταθέτεις εκ των προτέρων.
Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, το μεταγραφικό σπριντ της ομάδας στο φωτό φίνις, διαμόρφωσε νέα (ενθαρρυντικά) δεδομένα στο μεσοεπιθετικό σκέλος, όπου είχε διαγνωστεί και το κυριότερο πρόβλημα της περασμένης σεζόν.
Η ανύπαρκτη δημιουργία, η έλλειψη ταχύτητας, φαντασίας και εμπνεύσεων στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου, η ελλιπέστατη τροφοδοσία του επιθετικού κορυφής και η ελάχιστη παραγωγή υποσχόμενων ευκαιριών, είχε ως άξονα την τραγική ποιότητα του ρόστερ και ως συνέπεια το αποκρουστικό θέαμα και την παταγώδη αποτυχία.
Φέτος, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και η διοίκηση αποφάσισαν να ρίξουν το βάρος του μπάτζετ στη μεσοεπιθετική ενίσχυση της ομάδας υλοποιώντας τις μεταγραφές των Παλάσιος, Βιτάλ και Λούντκβιστ στις θέσεις πίσω από τον στράικερ, με τις οποίες ενισχύθηκε σημαντικά η φαρέτρα του Σέρβου προπονητή.
Κι αν στην πράξη θα πρέπει όλοι να περιμένουμε το γήπεδο και τις επίσημες διοργανώσεις της ομάδας για ασφαλείς κρίσεις, στη θεωρία ο Παναθηναϊκός έβαλε στο οπλοστάσιό του δύο εξαιρετικές περιπτώσεις παικτών από τη Βραζιλία και την Αργεντινή, συν τον Σουηδό Λούντκβιστ, διατηρώντας ταυτόχρονα δύο παίκτες με τις περισσότερες συμμετοχές πέρυσι, τον Χατζηγιοβάνη και τον Βιγιαφάνιες.
Κατ’ ουσίαν αποχώρησαν ο Σαβιέρ, ο Σανκαρέ και ο Καμπετσής και ήρθαν ο Παλάσιος, ο Λούντκβιστ και ο Βιτάλ.
Δεν αποκτήθηκαν παίκτες τύπου… Μπεκ, αλλά ο Παλάσιος, που ήταν ο βασικός εξτρέμ της πρωτοπόρου του πρωταθλήματος Αργεντινής, Ιντεπεντιέντε, με συνολικό κόστος 1.8 εκατ. ευρώ και ο 23χρονος Βιτάλ από την Κορίνθιανς με 30 plus εμφανίσεις σε μια από τις κορυφαίες ομάδες της Βραζιλίας τα τελευταία τρία χρόνια και με 37 συμμετοχές στα 19 του χρόνια (!) στη Βάσκο Ντα Γκάμα.
Ένας ακόμα κλασικός εξτρέμ, τύπου Παλάσιος θα ήταν το ιδανικό για να συμπληρωθεί το παζλ της ποιοτικής αναβάθμισης των εξτρέμ, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ξεκάθαρη πρόοδο της ομάδας στις θέσεις 7, 10 και 11, δημιουργώντας μία οκτάδα παικτών για τρεις θέσεις, με τη διατήρηση των, βασικών πέρυσι, Χατζηγιοβάνη και Βιγιαφάνιες, συν τους, Αϊτόρ, Μπουζούκη και Ενγκμπακοτό.
Μεσοεπιθετικά πάντα, το μεγάλο ερωτηματικό αφορά στη θέση 9 και το κατά πόσο η τριπλέτα των Καρλίτος, Μακέντα και Ιωαννίδη μπορεί, πράγματι, να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις, έχοντας πλέον μεγαλύτερο και ποιοτικότερο… τάισμα από την τριπλέτα πέριξ του τομέα ευθύνης τους.
Η απουσία ενός… Μπεργκ, με τον οποίο θα είχες το κεφάλι σου ήσυχο, είναι χτυπητή και αδιαμφισβήτητη και ίσως τον Γενάρη να αποτελέσει την βασική προτεραιότητα στο μεταγραφικό παζάρι.
Επιστρέφοντας στο κυρίως θέμα που αφορά τη μεσοεπιθετική γραμμή, η σύγκριση με τα προηγούμενα δέκα χρόνια έχει ως εξής:
Τη σεζόν 2021-22, ο Παναθηναϊκός έχει τους: Παλάσιος, Βιτάλ, Λούντκβιστ, Βιγιαφάνιες, Χατζηγιοβάνη, Αϊτόρ, Μπουζούκη, Ενγκμπακοτό.
Τη σεζόν 2020-21, ο Παναθηναϊκός είχε τους: Βιγιαφάνιες, Χατζηγιοβάνη, Αϊτόρ, Ενγκμπακοτό, Καμπετσή (Ιωαννίδη), Μπουζούκη, Σαβιέρ.
Τη σεζόν 2019-20, ο Παναθηναϊκός είχε τους: Χατζηγιοβάνη, Ζαχίντ, Νάγκι, Μπουζούκη, Καμπετσή, Μολό, Κολοβό, Μπεκ.
Τη σεζόν 2018-19 ο Παναθηναϊκός είχε τους: Χατζηγιοβάνη, Μπουζούκη, Μουνιέ, Εμμανουηλίδη, Αρμενάκα, Κουντουριώτη.
Τη σεζόν 2017-18 ο Παναθηναϊκός είχε τους: Βιγιαφάνιες, Μουνιέ, Λουντ, Καμπέσας, Χατζηγιοβάνη, Μυστακίδη, Εμμανουηλίδη, Κουντουριώτη.
Τη σεζόν 2016-17 ο Παναθηναϊκός είχε τους: Ιμπάρμπο, Εμποκού, Βιγιαφάνες, Λουντ, Π. Βλαχοδήμο, Μπουμάλ, Ατζαγκούν, Κλωναρίδη, Χατζηγιοβάνη.
Τη σεζόν 2015-16 ο Παναθηναϊκός είχε τους: Αμπέντ, Λουντ, Κλωναρίδη, Πράνιτς, Νίνη, Μπουμάλ, Ατζαγκούν, Π. Βλαχοδήμο, Καλτσά.
Τη σεζόν 2014-15 ο Παναθηναϊκός είχε τους: Πέτριτς, Μπαϊράμι, Κλωναρίδη, Νίνη, Ατζαγκούν, Ντίνα, Πράνιτς, Μαυρία.
Τη σεζόν 2013-14 ο Παναθηναϊκός είχε τους: Πράνιτς, Αμπέντ, Πέτριτς, Κλωναρίδη, Μπαϊράμι, Ατζαγκούν, Ντίνα.
Τη σεζόν 2012-13 ο Παναθηναϊκός είχε τους: Κουίνσι, Χριστοδουλόπουλο, Σισοκό, Εσπάρθα, Ντίνα, Μπαρμπαρούση, Καζιγιάμα.
Τη σεζόν 2011-12 ο Παναθηναϊκός είχε τους: Λέτο, Καραγκούνη, Χριστοδουλόπουλο, Νίνη, Κλέιτον, Κουίνσι.
*Ο Σεμπαστιάν Λέτα το 2016 και το 2017 ήταν στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, αλλά αγωνιζόταν στην κορυφή της επίθεσης, καθώς είχε αναγκαστεί να αλλάξει θέση μετά τον τραυματισμό του.
*Από το 2013 έως το 2015, με προπονητή τον Γιάννη Αναστασίου, ο σχηματισμός της ομάδας ήταν 4-4-2 σε σχήμα ρόμβου και από το καλοκαίρι του 2015 έως το Νοέμβριο, 4-2-2-2 (δίχως κλασικούς εξτρέμ δηλαδή).
*Στην κατάκτηση του τελευταίου τροπαίου, το 2014, ο σχηματισμός ήταν 4-4-2 σε σχήμα ρόμβου. Με Αμπέντ, Πράνιτς, Ζέκα και Μέντες, πίσω από Καρέλη και Μπεργκ. Και πρώτες αλλαγές Ατζαγκούν και Λαγό.
*Τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός είχε δείξει ανταγωνιστικός για πρωτάθλημα, υπήρχε η τριπλέτα των Εμποκού, Βιγιαφάνιες και Κλωναρίδη, με παίκτη πασπαρτού τον Λουντ για τα άκρα και τον άξονα. Το βάθος πάγκου, ωστόσο, δεν ήταν ανάλογο, ενώ σημαντικό ρόλο στη γενικότερη εικόνα της ομάδας έπαιζε το δίδυμο των κεντρικών μέσων Ζέκα-Κουρμπέλη, που αλληλοσυμπληρωνόταν ιδανικά στον άξονα και φυσικά ο αυτοκράτορας Μάρκους Μπεργκ.
