Συνέντευξη στον Διονύση Ζακυνθινό
Βάλλει σχεδόν κατά πάντων η Παναγούλα Μαμμή σε συνέντευξη που παραχώρησε στον «Κόσμο». Ενάμισι περίπου μήνα μετά από την παραίτησή της από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, η κυρία Μαμμή καταγγέλλει υπονόμευση της και μια ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον της, που αποσκοπούσε όπως ισχυρίζεται στην παραίτηση της, βάζοντας στο κάδρο μέσα ενημέρωσης, δημοσιογράφους και υπηρεσιακούς παράγοντες, μηδέ εξαιρουμένου του πρώην αναπληρωτή διοικητή.
«Όταν αισθάνθηκα ότι οι εποπτεύοντες το νοσοκομείο με υπονόμευαν και με ακύρωναν και ταυτόχρονα είδα να καταπονείται η υγεία μου, εξαναγκάστηκα σε παραίτηση για να προστατεύσω, όχι μόνο τον εαυτό μου, αλλά και το νοσοκομείο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ωστόσο, σημειώνει ότι «υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι αναγνώρισαν την προσπάθειά μου, είχα μια πολύ καλή συνεργασία μαζί τους, ειλικρινά στάθηκαν δίπλα μου, και οφείλω να τους ευχαριστήσω δημόσια».
Σε πρόσφατη παρέμβαση σας βγάλατε μια έντονη πικρία, μεταξύ άλλων και εναντίον μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων της Πάτρας. Πιστεύετε ότι με την κριτική που σάς άσκησαν σάς αδίκησαν, και αν ναι γιατί;
Ήταν κριτική ή ένα κατηγορητήριο σε καθημερινή βάση; Γιατί οι δημοσιογράφοι με τους οποίους είχα συχνή επαφή και συνεργασία δημοσίευαν άκριτα γεγονότα χωρίς καμιά επικοινωνία μαζί μου, όπως π.χ. ότι «χρέωσα» το νοσοκομείο με προμήθειες (που δεν έγιναν παρότι ήταν αναγκαίες) και το έπραξα χωρίς να δεσμεύσω χρήματα του προϋπολογισμού.
Σας υπενθυμίζω και το άρθρο έναρξης «οργανωμένης» επίθεσης στο πρόσωπό μου για την επέκταση του αιματολογικού. Δεν είχε ξεκινήσει καμία απαιτούμενη διαδικασία, πρωτοστάτησα για την έκδοση πολεοδομικής άδειας, τη δημιουργία φακέλου για έγκριση από την ΥΠΕ και το υπουργείο Υγείας και έδωσα εντολή για την έναρξη του απαραίτητου για το νοσοκομείο έργου.
Η καθυστέρηση έγκρισης από το υπουργείο (ή την ΥΠΕ) ήταν καθοριστική για να μην ολοκληρωθεί το έργο και ουχί η μη οικονομική συνδρομή του νοσοκομείου, η οποία από το νόμο δεν επιτρέπεται λόγω δωρεάς.
Τι γνώριζε ο πρώην εμού διοικητής για τις ενέργειές μου και από πού; Τι άποψη μπορεί να έχει ένας γιατρός, εκτός του δυναμικού του νοσοκομείου, που με «ντετεκτιβίστικο» τρόπο μάθαινε, όπως ισχυρίζεται, πληροφορίες μέσα από τις υπηρεσίες του νοσοκομείου (!!!) χωρίς ποτέ να ρωτήσει την διοίκηση;
Μπορείτε να μάς αναφέρετε περιπτώσεις κατά τις οποίες θεωρείτε ότι δεχθήκατε προσωπικές επιθέσεις;
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που φαίνεται ότι κατά πλειοψηφία ο Τύπος έβαλλε εναντίον μου, όπως και πολλοί άλλοι (ΥΠΕ, μέλη ΔΣ, θεσμικοί παράγοντες) με σκοπό την εξώθησή μου σε παραίτηση.
Εσείς πώς εξηγείτε την ταυτόχρονη και σταδιακά εντεινόμενη επίθεση από την πλειοψηφία των τοπικών ΜΜΕ των τελευταίων τεσσάρων μηνών της διοίκησης μου, που «τυχαία» ξεκίνησε αφού τελείωσε η πρώτη περίοδος Covid, τον Απρίλιο του 2020; Και πώς χάθηκε αιφνιδίως η άριστη επικοινωνία που υπήρχε με τους δημοσιογράφους;
Αλήθεια, ποιος μπορεί να πιστεύει σε τόσες τυχαίες συμπτώσεις;
Πάντως, με την αντίδραση σας στην περίπτωση της ενημέρωσης του δημάρχου Πατρέων από τον κ. Γώγο, καλώς ή κακώς, δημιουργήσατε την εντύπωση ότι δείξατε μια υπέρμετρη ευαισθησία για λόγους τυπολατρίας. Και επιτρέψτε μου να σας πω ότι, αν από τη μια μεριά βρίσκονται η γνώση και η τήρηση του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, από την άλλη είναι και η υπέρμετρη προσήλωση στην τυπολατρία.
Η διαφορά της τυπολατρίας από την τήρηση του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα έχει πολύ μεγάλη απόσταση. Αν στη διάρκεια της θητείας μου ήμουν οπαδός της τυπολατρίας, σας διαβεβαιώνω ότι θα είχατε όλο το διάστημα άπειρο υλικό για την εφημερίδα σας. Είναι δυνατόν, οποιοσδήποτε νοήμων, να θεωρεί ότι ξαφνικά έγινα τυπολάτρης από το λογικότερο, ότι ανέχτηκα στην πορεία πολλές συμπεριφορές, που έθιγαν την θεσμική μου θέση και αναγκάστηκα να αντιδράσω έντονα μόνο όταν άρχισε να γίνεται τσουνάμι;
Σας αναφέρω τις συναντήσεις θεσμικών προσώπων εν αγνοία μου, τις λήψεις αποφάσεων που αφορούσαν το νοσοκομείο χωρίς την συμμετοχή μου, την απόκρυψη ενεργειών που αφορούσαν θέματα διοίκησης, την αδυναμία συνεννόησης και οριακές ψηφοφορίες για σημαντικές αποφάσεις στο ΔΣ, με συνεχείς επιθέσεις από συγκεκριμένα μέλη του.
Αγωνίστηκα στο πρόσφατο παρελθόν για να διατηρώ ισορροπίες από επικριτικές και προσβλητικές ενέργειες, όπως αυτές του πρώην αναπληρωτή διοικητή. Ενδεικτικά σας αναφέρω τον αιφνίδιο νυχτερινό έλεγχο του σε εφημερεύοντες γιατρούς, τον έλεγχο του με αυστηρές συστάσεις σε χειρουργούς, καθηγητές και μη, για την καθυστέρηση έναρξης κατά την «γνώμη» του των χειρουργείων, με συνέπεια την εξέγερση όλων και με έγγραφες καταγγελίες, την κλήση της ασφάλειας του νοσοκομείου για την απομάκρυνση του διοικητικού διευθυντή από το γραφείο του, την πληθώρα αναφορών σε υπαλλήλους του νοσοκομείου, και πλήθος άλλα ανάλογα περιστατικά.
Είναι δυνατόν μέσα στη μακρά χρονική διάρκεια της διοίκησης μου να μην έχω προκαλέσει αντιπαραθέσεις και οξύτητα σε συλλογικά όργανα και εργαζόμενους, αδιακρίτως βαθμίδας, να μην υπάρχουν άνθρωποι που να έχουν θιγεί από την διοίκησή μου, και ξαφνικά να γίνομαι «ένοχος» σε πληθώρα κατασκευασμένων κατηγοριών;
Δεν είναι πιο απλό να σκεφτεί κάποιος ότι η ανοχή και η υπομονή που επέδειξα ήταν για να περιφρουρήσω τα «εν οίκω» που οι επικριτές μου δεν σεβάστηκαν, και με τη δημοσιοποίηση από την πλευρά τους εμπιστευτικών εγγράφων, σοβαρών θεμάτων που απασχόλησαν το διοικητικό συμβούλιο; Προσωπικά, πιστεύω ότι όταν οι θεσμοί υποτιμούνται ή καταπατούνται, ο μεγάλος ηττημένος είναι πάντα το νοσοκομείο.
Σ’ αυτήν την ιστορία που προέκυψε, και που στάθηκε η αφορμή για την παραίτηση σας, δεν αναγνωρίζετε κανένα δικό σας λάθος;
Λάθη χειρισμού κάνουν όλοι όσοι εργάζονται και ασχολούνται, όμως από την πλευρά μου το σημαντικότερο λάθος που αναγνωρίζω ήταν η ανεκτικότητα και η προσπάθεια να «πείθω» παρά να χρησιμοποιώ το πλεονέκτημα της «θέσης» που είχα και να διατάσσω, που αρκετοί καλοπροαίρετοι συνεργάτες μου το είχαν επισημάνει.
Μήπως ήταν εκ μέρους σας σφάλμα ότι μετά την αλλαγή στη διακυβέρνηση της χώρας δεν παραιτηθήκατε;
Τήρησα πάντα το συμβόλαιο που είχα υπογράψει, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, γι’ αυτό το σκοπό εξάλλου εγκατέλειψα μια εξίσου σημαντική θέση που κατείχα στο μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της Ελλάδας. Σεβάστηκα εξίσου και τις δύο κυβερνήσεις και είχα μια πολύ καλή συνεργασία και επαίνους. Γιατί έπρεπε να παραιτηθώ; Επειδή η τοπική κοινωνία αποφάσισε να «δώσει» την θέση που κατείχα σε κάποιο «δικό της παιδί»; Γιατί δεν το συζήτησε μαζί μου ή δεν εισηγήθηκε την απομάκρυνσή μου, αλλά προτίμησε να με εξωθήσει στα άκρα με τις γνωστές συνέπειες και στην υγεία μου; Σας ερωτώ λοιπόν, παραιτείται σε κάθε αλλαγή κυβέρνησης ευρωπαϊκής χώρας, ένας διοικητής που οδήγησε το νοσοκομείο στην πρώτη θέση πανελλήνια και πανευρωπαϊκά στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού; Άλλοι ξέρω εγώ ότι πρέπει να παραιτούνται…
Δεν αισθανθήκατε, δηλαδή, την υποχρέωση να παραιτηθείτε….
Όταν αισθάνθηκα ότι οι εποπτεύοντες το νοσοκομείο με υπονόμευαν και με ακύρωναν και ταυτόχρονα είδα να καταπονείται η υγεία μου, εξαναγκάστηκα σε παραίτηση για να προστατεύσω, όχι μόνο τον εαυτό μου, αλλά και το νοσοκομείο, που εξαιτίας μου το αποψίλωναν σταδιακά.
Ένας κύκλος για εσάς έκλεισε. Από δω και πέρα τι;
Μέχρι την επερχόμενη σύνταξή μου, διατηρώ την οργανική μου θέση του συντονιστή διευθυντή στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Μελλοντικά σχέδια πάντα υπάρχουν.
Θα σας ξαναδούμε στην Πάτρα ή ρίξατε μαύρη πέτρα πίσω σας;
Το Π.Γ.Ν.Π. το νοιάζομαι ακόμα, όχι μόνο γιατί είμαι παιδί της Αχαΐας, αλλά γιατί υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι αναγνώρισαν την προσπάθειά μου, είχα μια πολύ καλή συνεργασία μαζί τους, ειλικρινά στάθηκαν δίπλα μου, και οφείλω να τους ευχαριστήσω δημόσια, διότι χωρίς αυτούς θα ήταν αδύνατο να καταφέρω όλα αυτά που έφερα σε πέρας ή άφησα υποθήκη.
Πρόσφατα επισκέφθηκα τον αναπληρωτή διοικητή να τον συγχαρώ και να τού ευχηθώ, ενώ τού δήλωσα τη διάθεσή μου να βοηθήσω σε οτιδήποτε μπορεί να με χρειαστεί. Γιατί αυτό νομίζω ότι πρέπει να μας χαρακτηρίζει και αυτό είναι η παιδεία μου. Πολιτισμό πρέπει να παλεύουμε να κατακτήσουμε, και όχι «κομματικές ταυτότητες» για ίδια συμφέροντα.
Τελικά, Παναγούλα ή Γιούλη;
Αικατερίνη ή Κατερίνα; Να ρωτήσουμε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, λοιπόν.
(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Κόσμος”
