Θρήνος στην Πάτρα για τον θάνατο της Παναγιώτας Λάζαρη, της γυναίκας που είχε ιδρύσει την Φωλιά του Παιδιού και είχε μεγαλώσει μέσα από αυτή την δομή εκατοντάδες ορφανά παιδιά της πόλης και όχι μόνο δίνοντας τους αγάπη και στοργή.
Η συνταξιούχος εκπαιδευτικός έφυγε από τη ζωή και την είδηση έκανε γνωστή μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό η Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Πάτρας, Άννα – Μαρία Ρογδάκη γράφοντας τα εξής:
“Και κάπως έτσι ένας επίγειος Άγγελος, αφήνει αυτόν τον κόσμο και πάει να συνεχίσει τη έργο του. Καλό ταξίδι «Μάνα» Παναγιώτα Λάζαρη. Θερμά συλλυπητήρια στα 200 σου παιδιά και στα εγγόνια σου. Ο ουρανός σήμερα πανηγυρίζει.”
Στις αρχές του 1970 ιδρύσε και αφοσιώθηκε στη “Φωλιά του Παιδιού” το ίδρυμα που έφτιαξε και έκανε η ίδια στόχο της ζωής της. Η Παναγιώτα Λάζαρη, ήταν ένας άνθρωπος ευαίσθητος, καλλιεργημένος και με φιλάνθρωπα αισθήματα, αποφάσισε να αναλάβει εθελοντικά το δύσκολο έργο της λειτουργίας της «Φωλιάς του Παιδιού» όπου συνήθως μεταφέρονταν παιδάκια από το Δημοτικό Βρεφοκομείο που δεν είχαν υιοθετηθεί από κάποια οικογένεια.
Εκεί μεγάλωναν με την φροντίδα, τη στοργή και την αγάπη της, μέχρι την ενηλικιωσή τους. Η Παναγιώτα Λάζαρη, παρά τις δυσκολίες, έγινε η μεγάλη αγκαλιά και η “οικογένεια” σε κοντά διακόσια παιδιά, τα οποία τα μεγάλωσε, τα στήριξε, τα δίδαξε τις αρχές του ήθους, της ευπρέπειας και της ευγένειας και εκείνα μετά ενήλικα πια έβρισκαν τον δρόμο τους φτιάχνοντας τις δικές τους οικογένειες και ακολουθώντας τους δικούς επαγγελματικούς δρόμους.
Tα παιδιά της έφευγαν έξω από την Φωλιά, μόνο όταν ήταν έτοιμα να πάρουν την ζωή στα χέρια τους, βρίσκοντας εργασία, κάνοντας στη συνέχεια τη δική τους οικογένεια. Τα παιδιά της Φωλιάς είναι πλέον ενήλικα και έχουν βγει στον στίβο της ζωής, ενώ δεν ξεχνούν ποτέ τη γυναίκα αυτή που έγινε η μάνα τους, όπως δεν ξεχνούν και το σπίτι τους.
Όπως είχε πει και ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος που είχε συναντήσει πολλές φορές την Παναγιώτα Λάζαρη, «δεν υπάρχει μάνα με τόσα παιδιά και γιαγιά με τόσα εγγόνια»! «Για μένα έχει σημασία να μεγαλώνουν τα παιδιά στην ατμόσφαιρα της οικογένειας. Να παίρνουν τις βάσεις για τη ζωή τους. Χαίρομαι κάθε φορά που τα βλέπω να έρχονται» είχε πει η συνταξιούχος όσο ακόμα η δομή ήταν σε λειτουργία. Το κενό της είναι δυσαναπλήρωτο.
