Παλεύοντας με το «κτήνος»: Ο Πατρινός Γιώργος Βαμβακάς βγήκε νικητής και μας μιλάει για την μάχη του με τον καρκίνο

22.06.2021 / 8:39
giorgos_vamvakas

Της Κατερίνας Τσουκαλά

Καρκίνος, μια λέξη που στην σκέψη του παγώνεις, πόσο μάλλον το να διαγνωστείς με την «παλιαρρώστια» – όπως συνηθίζουμε να λέμε – και να πρέπει να δώσεις τη μεγαλύτερη μάχη, αυτή του να κρατηθείς στη ζωή. Δεν μπορείς ούτε καν να το διανοηθείς, και όμως μπορεί να υπάρξει αυτή η στιγμή και να είσαι εσύ ένας από αυτούς που καθημερινά πολεμούν το «κτήνος», όπως μας τονίζει ο Γιώργος.

Ο Γιώργος Βαμβακάς πριν από μερικά χρόνια γέμισε μια βαλίτσα όνειρα και όπως πολλά παιδιά πήρε την απόφαση να μεταναστεύσει στην πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας, προκειμένου να αποκομίσει επαγγελματική εμπειρία. Με την βαλίτσα του γεμάτη από τις στιγμές που περίμενε πως και πως να ζήσει, έφυγε από την Πάτρα για το Λονδίνο.

Όλα κυλούσαν όμορφα, όπως τα είχε ονειρευτεί, βρήκε δουλειά δίπλα στα παιδιά, που τόσο πολύ αγαπάει, απέκτησε νέους φίλους, μέχρι που η επάρατη νόσος χτύπησε την πόρτα του. Σε μια ξένη χώρα, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αντιμέτωπος μ’ ένα τελείως διαφορετικό σύστημα υγείας και το πιο δύσκολο χωρίς την οικογένεια του. Μοναδική του παρηγοριά η μάνα του, η οποία έσπευσε να βρεθεί δίπλα του, όπως άλλωστε θα έπραττε κάθε μητέρα. Η υπόλοιπη οικογένεια – αν και βρισκόταν χιλιόμετρα μακριά με την καρδιά σφιγμένη –  στήριγμα του, όπως και οι φίλοι του εκεί, οι οποίοι δεν τον άφησαν λεπτό καθ’ όλη την διάρκεια της μάχης του.

Στα 30 του χρόνια ο Γιώργος, ο οποίος ζει στο Guildford στο Surrey και εργάζεται σε σχολείο παιδιών με ειδικές ανάγκες, διαγνώσθηκε με καρκίνο στους όρχεις και τους λεμφαδένες, το πάλεψε με όλη του τη δύναμη, θέλοντας απλά να ζήσει και τα κατάφερε. Με περίσσια δύναμη και κουράγιο μας εξιστορεί όλα όσα έζησε, θέλοντας να μας συμβουλέψει μέσα από το δικό του βίωμα πώς πρέπει να ζούμε, πώς να πραγματοποιούμε όλα όσα έχουμε ονειρευτεί, να μην φοβόμαστε και να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή, λαμβάνοντας το πιο σημαντικό έπαθλο που ονομάζεται ΖΩΗ.

Η μάστιγα της εποχής μας  

«Καρκίνος, η μάστιγα της εποχής μας. Σχεδόν όλοι έχουμε ένα συγγενή, ένα φίλο, ένα γνωστό που έχει υποφέρει από αυτό το «Κτήνος», όπως το λέω εγώ.  Άκουγα ή διάβαζα κατά καιρούς για ανθρώπους που δίνουν μάχη με τον καρκίνο, άλλοι έβγαιναν νικητές, άλλοι πάλι δυστυχώς πάλευαν και έχαναν. Ποτέ όμως δεν αναρωτήθηκα πραγματικά γιατί το περιγράφουν ως ΜΑΧΗ, δεν αναρωτήθηκα ποτέ πως νοιώθει κάποιος που έχει διαγνωστεί με καρκίνο, τί σκέφτεται, πως αντιδράει.

Είμαι 32 χρόνων και λίγο πριν κλείσω τα 30 μου, διαγνώστηκα με Καρκίνο των όρχεων και των λεμφαδένων και ξεκίνησα το δικό μου πόλεμο με το κτήνος που λέγεται καρκίνος. Όταν πρωτοανακάλυψα κάτι περίεργο, κάτι σαν ένα μικρό σπυρί φοβήθηκα, φοβήθηκα τόσο πολύ για το τι μπορεί να είναι, που ο φόβος αυτός με παρέλυσε. Μου πήρε περίπου 2 εβδομάδες να βρω την δύναμη να πάρω την απόφαση να το ψάξω και αυτό ήταν το μοναδικό λάθος που έκανα, χάνοντας πολύτιμο χρόνο. Αργότερα συνειδητοποίησα πόσο σημαντική είναι η άμεση διάγνωσή, η οποία μπορεί να σου σώσει τη ζωή.

Kαι ήρθε η μέρα που μου ανακοινώθηκε επίσημα πως πάσχω από καρκίνο. Πόσο τρομακτική λέξη. Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, ξαφνικά έπρεπε να παλέψω για τη ζωή μου, ξαφνικά έπρεπε να αφήσω τα πάντα στην άκρη και να ξεκινήσω έναν αγώνα για να νικήσω κάτι το οποίο απειλούσε να μου κλέψει την ύπαρξή μου. Ήθελα να είμαι δυνατός, δυνατός για μένα, αλλά και για τους ανθρώπους μου. Δεν θα με νικήσει είπα, εγώ θα τα καταφέρω και πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα.

Οι άνθρωποι μας, η δύναμή μας

Οι επόμενοι μήνες ήταν δύσκολοι, χειρουργείο, χημειοθεραπείες, νοσηλείες ήταν η καθημερινότητα μου. Η  μάχη αυτή ήταν δύσκολη, τόσο σε ψυχολογικό, όσο και σε σωματικό επίπεδο. Αγχος, insomnia, συναισθηματικές εξάρσεις, παράλληλα με αδυναμία και σωματική εξουθένωση. Υπήρξαν μέρες που δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Όμως δεν ήμουν μόνος σε όλο αυτό, είναι σημαντικό να έχεις δίπλα σου άτομα να σε στηρίζουν, εγώ ήμουν πολύ τυχερός σε αυτόν το τομέα. Όταν δίνεις μια τέτοια μάχη, είναι σημαντικό να μην απομονώνεις τον εαυτό σου από τους ανθρώπους σου, είναι η δύναμη σου όταν δεν σου έχει μείνει άλλη.

Δυο χρόνια μετά από την ημέρα της διάγνωσής μου, είμαι cancer free και έχω επανέλθει στην παλιά μου καθημερινότητα. Η μάχη μου όμως δεν νιώθω πως έχει τελειώσει. Συνεχίζω να παλεύω το φόβο που με έκανε να νιώσω ο καρκίνος, κάθε φορά που έχω ένα τεστ ή ένα pet scan, κάθε φορά που αρρωσταίνω, τρομάζω. Συνεχίζω να παλεύω μέσα μου την ιδέα της επιστροφής του εφιάλτη, να παλεύω το φόβο πως ίσως δεν θα έχω αρκετό χρόνο να κάνω όλα αυτά τα οποία έχω ονειρευτεί.

Κέρδιζα και κερδίζω τη μια μάχη μετά την άλλη, αλλά αυτός ο φόβος παρέμεινε. Έφτασε η στιγμή όμως που δεν θέλω να φοβάμαι πια, δεν θέλω να τρέχω!. Παίρνω ξανά μια βαθιά ανάσα και αποφασίζω να κερδίσω τη ζωή, λέω πως είμαι νικητής και θα συνεχίσω να είμαι και σαν νικητής θα απολαύσω το έπαθλο, το σημαντικότερο έπαθλο που είναι η ζωή, η ζωή μου».

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα