ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
mimibalafouti@gmail.com
Το πως ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να μεταπηδήσει από τον αθλητικό χώρο, στο χώρο της υποκριτικής είναι ένα ερωτηματικό. Όμως ο Βασίλης Μπουζιώτης έχει να μας δώσει την πιο αποστομωτική απάντηση μέσα από τις συμμετοχές του, σε μερικά από τα πιο αγαπητά σίριαλ, όπως «Τατουάζ» και «8 Λέξεις» αλλά και στην επιτυχημένη σειρά του ΡΙΚ «Μυστικό της Πεταλούδας». Από το Λάππα Αχαΐας, τον Ακάδημο Λαρισσού, τον Ατρόμητο Αχαΐας, τη Δόξα Νιφορεϊκων και τον Ατρόμητο Λάππα ο Βασίλης Μπουζιώτης βρέθηκε μπροστά από τις κάμερες και μας μιλά για τη σχέση του με τον Ανδρέα Γεωργίου και τη ζωή του στην Κύπρο.
Πως αποφάσισες μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο να ασχοληθείς με την υποκριτική και τις διαφημίσεις;
Μου άρεσε η υποκριτική πάντα. Πίστευα πως αυτός ο χώρος θα με κάνει να ξεφεύγω από την καθημερινότητα. Όλα ξεκίνησαν από μια γυναίκα ατζέντη στην Λευκωσία που με παρότρυνε να ξεκινήσω διαφημίσεις και έτσι πήρα την απόφαση να μπω σε αυτό το κομμάτι σε συνδυασμό με τις σειρές της τηλεόρασης.
Ήταν δύσκολη απόφαση να φύγεις από την Πάτρα και να μείνεις μόνιμα στην Κύπρο; Υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες στο εξωτερικό;
Εξαρτάται πως θα το δει κανείς. Εγώ θεωρώ πως έτσι όπως έγιναν τα πράγματα στην Ελλάδα, αν κάποιος πραγματικά θέλει να δουλέψει και να φτάσει κάποια σκαλιά παραπάνω πρέπει να φύγει. Δεν μιλάω για την Κύπρο. Η Κύπρος είναι άλλο κομμάτι. Σίγουρα είναι κι εδώ δύσκολα πολύ. Όπου και να πας αν δεν έχεις συνείδηση και στόχους δεν τα καταφέρνεις. Όλα θέλουν χρόνο και στην Ελλάδα έχει ευκαιρίες αλλά είναι ελάχιστες.
Πως προέκυψε η γνωριμία σου με τον σκηνοθέτη Ανδρέα Γεωργίου;
Με τον Ανδρέα Γεωργίου είχαμε καλές επαφές. Όλα ξεκίνησαν όταν έστειλα email στην εταιρεία του. Ζητούσε κομπάρσους. Αργότερα γνωριστήκαμε καλύτερα, βγήκαμε, ήταν είναι και θα είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Με βοήθησε, με έβαλε στη σειρά, είπε στις κοπέλες που κάνουν τα κάστινγκ να με προσέξουν και να μου δώσουν ευκαιρίες. Δεν έχω παράπονο. Την αρχή την έκανε τόσο στο «Τατουάζ» όσο και στις «8 λέξεις» και τα «Αστέρια στην άμμο» που μου έδωσε τον ρόλο ενός μπάρμαν. Δεν ήταν λίγο για έναν άνθρωπο που ήρθε από την Πάτρα χωρίς εμπειρία, χωρίς πτυχές. Βοήθεια πολύ μου παρείχε και ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος ο οποίος θεωρώ είναι από τους καλύτερους και ώς άνθρωπος και στη δουλειά του. Ήταν στις «Άγριες Μέλισσες» και τώρα στο «Μαύρο Ρόδο». Του οφείλω πολλά. Μέσα από τις πρώτες αυτές σειρές συνεργάστηκα με μεγάλα ονόματα και αυτό σιγά- σιγά μου έδωσε εμπειρία.
Πιστεύεις δίνονται οι κατάλληλες ευκαιρίες σε νέους ηθοποιούς;
Ο Ανδρέας Γεωργίου και ο Κούλης Νικολάου δίνουν πάντα ευκαιρίες στις σειρές τους, ειδικά σε νέους ανθρώπους. Έχει βοηθήσει πολύ κόσμο. Πολλοί από αυτούς που ξεκίνησαν κοντά τους, αυτή τη στιγμή, είναι μεγάλα ονόματα. Επίσης έδωσαν και ζωή σε ηθοποιούς που είχαν χαθεί. Δημιουργώντας σειρές πολύς κόσμος βρήκε δουλειά.
Υπάρχει κάποια συνεργασία που ξεχωρίζεις και για ποιο λόγο;
Για να είμαι ειλικρινής η καλύτερη συνεργασία που είχα ήταν με το ΡΙΚ, την σειρά «Μυστικό της Πεταλούδας», ως αστυνομικός. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον σκηνοθέτη Σταύρο Ποταμάρη ο οποίος από την αρχή της πρώτης σεζόν μέχρι το τέλος της δεύτερης μου έδωσε μεγάλο ρόλο και στο τέλος πρωταγωνιστικό. Του άρεσα και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Μου έδωσε αρκετά λόγια και τα κατάφερα. Πάντα με τα λόγια του όπως και με την βοήθεια των ηθοποιών, στο τέλος τα κατάφερνα. Σ’ αυτή τη σειρά είχα την τιμή να συνεργαστώ με τον Γιώργο Νινιό, με τον Μέμο Μπεγνή και πολλούς άλλους έμπειρους ηθοποιούς. Τα παιδιά της παραγωγής με αγάπησαν ώς οικογένεια τους.
Συμμετείχες σε μία πολύ σπουδαία παραγωγή στη «Γη της Ελιάς». Πως είναι να συμμετέχεις σε ένα σήριαλ με τόσο μεγάλη τηλεθέαση;
Όσον αφορά την «Γη της Ελιάς», μου δόθηκε η ευκαιρία στην αρχή της σεζόν να πάρω στα χέρια μου έναν μεγάλο ρόλο στα χωράφια ώς εργάτης όμως λόγω έλλειψης χρόνου δεν μπορούσα να δώσω τον λόγο μου και μετά να κρεμάσω την παραγωγή. Γι’ αυτό και πήρα κάποιους μικρούς ρόλους σταδιακά κι εμφανιζόμουν συχνά αλλά λίγο. Πλέον δεν υπήρχε άγχος, όλα ήταν πιο χαλαρά, ήξερα τι μπορώ να προσφέρω και αυτό με έκανε πιο άνετο και οι εκφράσεις μου στην τηλεόραση φαίνονταν πιο απαλές, όχι τόσο σφιγμένος όπως στις αρχές. Όλα πίσω από τις κάμερες είναι αλλιώς. Είναι πιο δύσκολα απ’ ότι φαίνονται, θέλει υπομονή και να είσαι διαβασμένος για να γίνουν όλα σωστά. Είναι πολύ ωραία εμπειρία. Αν αυτή η δουλειά ήταν σταθερή, σίγουρα, θα είχα ασχοληθεί μόνο με αυτό το κομμάτι.
Τι σου λείπει περισσότερο από τότε από τη στιγμή που έφυγες από την ιδιαίτερη πατρίδα σου, το Λάππα Αχαΐας;
Απ’ όταν έφυγα από την Πάτρα, από το Λάππα Αχαΐας μου λείπουν οι γονείς μου και δύο καλοί μου φίλοι. Για τους υπόλοιπους δεν μπορώ να πω πως μου λείπουν γιατί συνηθίζω να ζω εδώ και μου λείπουν μόνο αυτοί που ήταν πολύ κοντά μου. Θυμάμαι τις στιγμές που έπαιζα ποδόσφαιρο, θυμάμαι όλα τα καλά του αθλήματος που ήμασταν οικογένεια με όλα τα παιδιά, όμως έχω κρατήσει επαφές με όλους και όταν πηγαίνω εκεί βρισκόμαστε και τα λέμε όπως παλιά.
