Του Θανάση Κούστα
Η Πάτρα, στην Καρναβαλική περίοδο, φιλοξενούσε επώνυμους καλλιτέχνες και συγκροτήματα από την Αθήνα. Οι δε γνωστοί και πολλοί Σύλλογοι που οργάνωναν χορούς, είχαν ανταγωνισμό, ώστε να φέρουν το καλύτερο όνομα.
Το κέντρο που άλλαξε την ιστορία της διασκέδασης
Εκείνη την εποχή ήταν πολλά τα γνωστά κέντρα αλλά ήταν και ένα κέντρο που άλλαξε την ιστορία της διασκέδασης στην Πάτρα, όπως αναφέρει σαν τίτλο στο σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου «Ιστορίες Εστίασης στην Πάτρα του 20ου αιώνα» της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου, ήταν το «Villy’s Park».
Όπως αναφέρει η συγγραφέας: «Υπήρχε μια εποχή που όλη η Ελλάδα μιλούσε για το πάρκο ενός Βασίλη, στο οποίο είχαν εγκατασταθεί σε ισόποσες δόσεις δύο πολύ σημαντικοί «θαμώνες»: το ασυγκράτητο κέφι και η elegant πλευρά της ζωής την νύχτα, συνδυασμός που οδήγησε στην απόλυτη κυριαρχία του όταν έπεφτε ο ήλιος και η Πάτρα αναζητούσε τη λάμψη σε χρόνια που μπορούσε και να την βρει και να την απολαύσει».
Με τα λόγια αυτά, οι νεώτεροι μπορούν να καταλάβουν τι σήμαινε αυτό το κέντρο για την διασκέδαση στην Πάτρα.
Σε αυτό το κέντρο, είχαν γίνει πολλά ευτράπελα και είχαν καταγραφεί πολλές ιστορίες. Μία από αυτές καταγράφει ο Ανδρέας Κουβελογιάννης, δημοσιογράφος του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, με πλούσια δραστηριότητα τις δεκαετίες του ‘60 και του ’70.
Έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «50 χρυσά χρόνια» και αναφέρεται ιδιαίτερα στη «χρυσή δεκαετία του1960», με πολλές ανέκδοτες ιστορίες από την νυχτερινή Αθήνα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Ο Ντομένικο Μοντούνιο, ο Ανδρέας Κουβελογιάννης και η σύζυγος του επιχειρηματία του κέντρου Μπιλ Βουρβούλια
Ο Ντομένικο Μοντούνιο στην Ελλάδα
Και όπως διηγείται, το 1959, ο φίλος του Νίκος Μόσχος, εκδότης του περιοδικού «Φαντασία», τον παρακάλεσε να πάρει μερικούς καλλιτέχνες και να κατέβει στην Πάτρα, στο κέντρο του πεθερού του γιού του Άκη, για να ενισχύσουν το Βίλλυ Παρκ. Πήρε τηλέφωνο τον πρώτο ατζέντη εκείνης της εποχής, τον Φώτη Ράπτη. Του ζήτησε να τον βοηθήσει με κάποιον ξένο καλλιτέχνη και αυτός του απάντησε να το προγραμματίσουν για την άλλη εβδομάδα που θα ήταν στην χώρα μας ο Ντομένικο Μοντούνιο, που πριν ένα χρόνο είχε κάνει την μεγάλη επιτυχία στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο με το «Volare».
Ο Αρτέμης Μάτσας και η Γκιζέλα Ντάλι
Ήλθε, λοιπόν, ο Ντομένικο, και τον προετοίμασε για να τον παρουσιάσει στην Πάτρα. Έπρεπε όμως να πάρει μαζί του Έλληνες καλλιτέχνες και επέλεξε τον Αρτέμη Μάτσα (ως παρουσιαστή), τον κακό του Ελληνικού κινηματογράφου, που ήταν στην πραγματικότητα ένας καλοσυνάτος καλλιτέχνης και εργαζόταν περιστασιακά ως κονφερανσιέ και την sexy ηθοποιό, την Γκιζέλα Ντάλι. Σχετικά άγνωστη τότε, με σπουδές υποκριτικής και καλών Τεχνών, ήταν τόσο όμορφη, καλοφτιαγμένη και προκλητική που από το 1960, άρχισε να εμφανίζεται σε ταινίες, αισθηματικές κομεντί, κωμωδίες και μελό. Την αποκαλούσαν Ελληνίδα Μπριζίτ Μπαρντό. Ο φακός αποτύπωσε το τέλειο σώμα της σε πολλές αποκαλυπτικές σκηνές που έκοβαν την ανάσα στον ανδρικό πληθυσμό που δεν ήταν συνηθισμένος εκείνη την εποχή να βλέπει γυναίκες να γδύνονται τόσο άνετα.
Η υποδοχή στην Πάτρα
Ήλθαν λοιπόν στην Πάτρα και η υποδοχή ήταν φανταστική. Τότε κυριαρχούσαν τα ονόματα του Πεπίνο ντι Κάπρι, του Μοντούνιο, της Ρίτα Παβόνε, του Αλμπάνο, της Ραφαέλα Καρά κ.α. την ίδια υποδοχή αλλά από άλλη σκοπιά είχε η Γκιζέλα με το μίνι της… Μόνο τον Αρτέμη κοίταζαν κάπως… εχθρικά, επειδή εκείνη την εποχή παιζόταν ένα έργο στον οποίο ενσάρκωνε πάλι ένα προδότη. Η βραδιά με τον Μοντούνιο είχε τρομακτική επιτυχία ενώ και οι Έλληνες καλλιτέχνες καταχειροκροτήθηκαν.
Η λιποθυμία από την… ασιτία
Γύρω στις δύο τα ξημερώματα, σε ένα σκετς με την Ντάλι, ο Αρτέμης έκανε σαρδάμ. Άρχισε να τρεκλίζει, αμέσως τον πήγανε ανήσυχοι στα καμαρίνια και τον βάλανε να καθίσει καθώς ήταν κατακίτρινος. Προσπάθησε να σηκωθεί έκανε δυο βήματα και σωριάστηκε στο πάτωμα. Τότε κάλεσαν ένα γιατρό που ήταν παρέα τους από την Αθήνα, τον καθηγητή ορθοπεδικής Γιώργο Καμπούρογλου. Μπήκε ο γιατρός έσκυψε πάνω του και καθώς του έπαιρνε τον σφυγμό, τον ρωτήσανε αν πρέπει να φωνάξουν νοσοκομειακό. Ο γιατρός όμως τους ζήτησε να φωνάξουν ένα σερβιτόρο, που ήλθε αμέσως. Του έδωσε εντολή και γύρισε με ένα πιάτο κεφτέδες και μια καράφα νερό. Και απευθυνόμενος στον Κουβελογιάννη του λέει «δεν ντρέπεσαι, εμείς έξω διασκεδάζουμε και έχετε αφήσει τον άνθρωπο δυο μέρες νηστικό». Και τότε τον ρωτάνε « Καλά ρε Αρτέμη, δίπλα σου σερβιτόροι, δίπλα σου η κουζίνα, δεν ζητάς να σου φέρουν ότι θέλεις». Και ο Μάτσας που ήταν πολύ ευγενής και σεμνός τους λέει: «Μα τους ανθρώπους δεν τους γνωρίζω και δεν με ρώτησε κανείς». Και καθώς συνήλθε, μετά από τους κεφτέδες, βγήκε στην πίστα καταχειροκροτούμενος που κάλεσε τον Μοντούνιο να τραγουδήσει ακόμη μια φορά το «Volare».
Ήταν αυτή η Πάτρα του 1960, η όμορφη, η γλεντζέδικη, όταν Καρναβάλι σήμαινε Πάτρα και ήταν η κορωνίς της χειμερινής διασκέδασης…
(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
