ΤΗΣ ΕΛΕΑΝΑΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΥ
eleana.magdalinou@gmail.com
Ας ξεκινήσουμε από το θέατρο, όπου συμμετέχεις στη θεότρελη κωμωδία «Elizadeth», η οποία, δέχεται μόνο εγκωμιαστικά σχόλια. Τι έχεις εισπράξει εσύ από τις μέχρι σήμερα παραστάσεις και από το κοινό που την έχει απολαύσει;
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενος είμαι που μετά από δύο χρόνια απουσίας, λόγω των lockdown, παίζω ξανά σε παράσταση και συγκεκριμένα σε αυτή. Και οι λόγοι που έχω είναι πολλοί.
Πρώτα από όλα για τη συνεργασία, που επεδίωκα εδώ και χρόνια με αυτόν τον υπέροχο χώρο που λέγεται Vault theater plus και αυτούς τους υπέροχους καλλιτέχνες που το διευθύνουν, τον Δημήτρη Καρατζιά και τον Μάνο Αντωνιάδη. Η θετική ενέργεια, η εντιμότητα και το μεράκι αυτών των δύο ανθρώπων ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουνα στην πρώτη παράσταση που θα έπαιζα μετά από αυτήν την, πρωτόγνωρη για εμένα, αποχή.
Ο άλλος σημαντικός λόγος της χαράς μου είναι το ίδιο το έργο. Το θρυλικό Elizadeth ανέβηκε στο Vault πριν από 10 χρόνια και έπαιζε συνεχόμενα τρεις ολόκληρες σαιζόν, αν δεν κάνω λάθος. Η διασκευή που έχει κάνει ο Δημήτρης Καρατζιάς πάνω στο “Βασιλικοί μετά τρούλου” του Χάρη Ρώμα είναι πανέξυπνη, μεταφέροντας τα γεγονότα της ιστορίας στο σήμερα και πιο συγκεκριμένα στο άνοιγμα των θεάτρων μετά από την υγειονομική κρίση. Είναι ξεκαρδιστικό για τον κόσμο να παρακολουθεί μια ομάδα καλλιτεχνών του θεάτρου να προσπαθούν να ανεβάσουν μια παράσταση που τόσο έχουν ανάγκη όλοι μετά την διετή αποχή τους, κουβαλώντας όμως παράλληλα τους εγωισμούς, τις αδυναμίες, τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ τους. Οι ρόλοι του ‘Elizadeth’ “σφάζονται στα καμαρίνια και αυτό βγαίνει προς τα έξω”!
Και ο τελευταίος και σημαντικότερος όλων λόγος είναι ο θίασος. Ο Δημήτρης Καρατζιάς έφτιαξε μια ομάδα από ανθρώπους που έχουν πραγματική χαρά όταν ανεβαίνουν στη σκηνή να παίξουν σε μια παράσταση. Καλλιτέχνες που ξέρουν να κάνουν ‘χειροποίητο’ θέατρο. Ηθοποιούς που δεν παίζουν για τους εαυτούς τους, αλλά για τους συναδέλφους τους πάνω στη σκηνή. Υπάρχει μια πολύ ωραία αίσθηση γιορτής στα καμαρίνια κάθε φορά που συναντιόμαστε για να προετοιμαστούμε για την παράσταση!
Στην παράσταση συμμετέχεις ως Άρης Λυμπερόπουλος. Θες να μας πεις περισσότερα για το ρόλο σου;
Ο Άρης Λυμπερόπουλος είναι ένας καταξιωμένος θεατρικός ηθοποιός, πραγματικός εργάτης της τέχνης. Έχει υπάρξει πρωταγωνιστής σε μεγάλες θεατρικές επιτυχίες. Τον βλέπουμε όμως μετά από μεγάλη αποχή από τα θεατρικά πράγματα λόγω της πανδημίας (ταυτίζομαι απόλυτα!). Προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το διάστημα της αποχής του δουλεύοντας με τον εαυτό του και τις νευρώσεις που είχε αποκτήσει μέσα στη δουλειά. Επιστρέφει με μεγάλη χαρά και αυτοπεποίθηση για να παίξει άλλον έναν ρόλο στο θέατρο. Οι καταστάσεις που θα αντιμετωπίσει με το που θα φτάσει στο θέατρο θα τον κάνουν να ξανακυλήσει στον παλιό ‘καλό’ του εαυτό…!
Η «Elizadeth» θα παίζεται όλο το χειμώνα; Εκεί θα σε βρίσκουμε θεατρικά ή ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Ο πρώτος σχεδιασμός για το Elizadeth είναι μέχρι και τον Ιανουάριο και βλέπουμε. Από την ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα πάντως, δεν νομίζω ότι θα τελειώσει η παράσταση τον Γενάρη. Έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις για να συμμετάσχω σε ακόμα μια παράσταση με δύο πολύ αγαπημένους φίλους ηθοποιούς, στην οποία ο ένας θα ερμηνεύσει τον έτερο χαρακτήρα της παράστασης και ο άλλος θα αναλάβει τον ρόλο του σκηνοθέτη. Είναι ένα έργο αρκετά απαιτητικό, όχι κωμικό, που ελπίζω να καταφέρουμε να το ανεβάσουμε μετά το Πάσχα.
Ας μείνουμε στο θέατρο και ας μας μιλήσεις για το Εργαστήρι Θεάτρου «Καταπακτή» που απ΄ ότι έχω καταλάβει, είσαι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Τι ακριβώς είναι η «Καταπακτή» και ποια η δική σου συμμετοχή;
Η Καταπactή είναι ένα όνειρο ετών. Πρόκειται για τον καλλιτεχνικό χώρο που διατηρώ, στον οποίο οι συμμετέχοντες εκπαιδεύονται σε ειδικότητες που είναι απαραίτητες για να ανέβει μια παράσταση. Η συνεργασία των μαθητών, με την επίβλεψη των δασκάλων τους, είναι η παράσταση στο τέλος της χρονιάς, η οποία δεν έχει εισιτήριο, αφού πάγια θέση μας είναι ότι δεν μπορούν να αξιώνουν εισιτήριο μη επαγγελματίες οποιασδήποτε ειδικότητας. Αντί εισιτηρίου οι θεατές παρακινούνται να συμμετέχουν στην κοινωνική δράση μας, η οποία συνήθως είναι η συγκέντρωση τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης για κοινωνικές ομάδες που τα χρειάζονται.
Η στόχευση μας είναι να μπορέσουν οι μαθητές να αποκτήσουν κάποιες βασικές γνώσεις πάνω στην ειδικότητα που τους ενδιαφέρει και να μπορέσουν να τις εφαρμόσουν σε ένα πρακτικό αποτέλεσμα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι σπουδές που θα μπορούσαν να κάνουν κάποιον επαγγελματία του χώρου. Πολλοί από τους μαθητές μας όμως, μέσα από τα μαθήματα, συνειδητοποιούν ότι θα ήθελαν να εξασκήσουν επαγγελματικά την συγκεκριμένη ειδικότητα, οπότε και παρακινούνται από εμάς να εγγραφούν στην αντίστοιχη σχολή. Το καλοκαίρι ας πούμε λειτούργησαν δύο τμήματα προετοιμασίας για εισαγωγικές εξετάσεις δραματικών σχολών, τα οποία τα δίδαξα εγώ. Από τους εννέα συμμετέχοντες, οι τρεις ήταν ήδη μαθητές των τμημάτων υποκριτικής που αποφάσισαν να σπουδάσουν για να γίνουν επαγγελματίες. Με πολλή χαρά και υπερηφάνια μπορώ να πω ότι από τους εννιά, οι επτά είναι σπουδαστές δραματικών σχολών πια!
Στην Καταπactή, εκτός από το αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι, με ενδιαφέρει να καλλιεργείται το αίσθημα της κοινότητας. Θέλω οι συμμετέχοντες να έχουν πάντα την αίσθηση ότι ανήκουν σε ένα σύνολο ανθρώπων που προσπαθούν να ομορφύνουν την ασχήμια που ζουν γύρω τους, εξασκούμενοι σε κάτι που τους γεμίζει και μεταδίδοντας το και στους υπόλοιπους μέσα από τις παραστάσεις. Για αυτόν το λόγο στην Καταπactή διοργανώνονται συνεχώς και άλλες δράσεις, εκτός των μαθημάτων, στις οποίες έχω δώσει τον γενικό τίτλο “Καταπactή re-education”! Δράσεις που προσπαθούν να αναπτύξουν περισσότερο το καλλιτεχνικό αισθητήριο των συμμετεχόντων και περιλαμβάνουν: παρακολουθήσεις θεατρικών παραστάσεων, επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους και πινακοθήκες με ξεναγό, σεμινάρια μουσικής, κλπ.
Αν πρέπει να δώσω έναν ορισμό για το τι είναι για εμένα η Καταπactή, θα μπορούσα να το συνοψίσω έτσι: “’Ενα καλλιτεχνικό εργαστήρι στο οποίο οι συμμετέχοντες, ανακυκλώνουν και εμπλουτίζουν γνώσεις και ιδέες, με στόχο κάτι μεγαλύτερο από αυτούς: Την παραγωγή ενός καλλιτεχνικού αποτελέσματος που έχει θετικό αντίκτυπο σε αυτούς, αλλά και σε όσους το παρακολουθήσουν!”
Στα σχέδια σου για τη φετινή σεζόν είναι και η συμμετοχή σου σε τηλεοπτική σειρά. Θες να μας πει περισσότερα;
Θα συμμετάσχω στην νέα εβδομαδαία αστυνομική κωμωδία αυτοτελών επεισοδίων που θα προβληθεί από τη συχνότητα του Star, από τα τέλη Ιανουαρίου και μετά. Πρωταγωνιστούν η Σμαράγδα Καρύδη και ο Νίκος Κουρής. Είναι κάτι καινούριο για τα ελληνικά τηλεοπτικά δεδομένα, αφού συνδυάζει το αστυνομικό σασπένς με το κωμικό στοιχείο! Είμαι στο βασικό καστ της σειράς, στον ρόλο του πρώην συζύγου της Σμαράγδας Καρύδη που έχουν μαζί δύο παιδιά. Χαίρομαι πολύ που είμαι σε αυτή τη δουλειά σε σκηνοθεσία του Πιέρρου Ανδρακάκου, αλλά και που συνεργάζομαι για τρίτη φορά με την Καρύδη, μετά από το ‘Φίλα το βάτραχό σου’ και το ‘Πέμπτη και 12’!
Οι επαγγελματικές σου υποχρεώσεις πολλές. Δεν ξέρω, αν προλαβαίνεις. Έρχεσαι καθόλου Πάτρα; Διατηρείς επαφή;
Σίγουρα διατηρώ επαφή, όχι όσο θα ήθελα όμως. Έχω πολλούς συγγενικούς δεσμούς στην Πάτρα και προσπαθώ τουλάχιστον στις γιορτές να περνάω χρόνο μαζί τους. Το κακό είναι, επειδή είναι πολλοί, ότι μου απορροφούν όλο μου τον χρόνο εκεί, με αποτέλεσμα να μην μένει καθόλου χρόνος να παρακολουθήσω τα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης, τα οποία τελευταία είναι πολλά και ενδιαφέροντα. Πάντως, σε όλες τις δουλειές που συμμετέχω θεατρικά, ρίχνω πάντα την ιδέα να επισκεφτούμε την Πάτρα και να κάνουμε παραστάσεις και εκεί. Ελπίζω να το καταφέρω και φέτος…
Μια ευχή σου για το φετινό χειμώνα;
Το σοκ της πανδημίας και των συνεπειών της να μεταβολιστεί σε διάθεση για δημιουργία ενός καλύτερου και πιο δίκαιου κόσμου, κυρίως σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Και ειρήνη παγκοσμίως, επίσης. Και αγάπη. Και αλληλεγγύη. Και όλα θα πάνε καλύτερα. Όταν είσαι τέρμα κάτω, το πάνω είναι μονόδρομος. Τώρα που το ξανασκέφτομαιι, εύχομαι αυτό που ζούμε τώρα να είναι το ¨τέρμα κάτω”…!
