ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΑΝΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΥ
Σπούδασε μηχανολόγος αλλά η καλλιτεχνική του φύση υπερίσχυσε, με το εσωτερικό «ταξίδι» να συνεχίζεται. Με έδρα του την Πάτρα, ταξιδεύει συχνά – πυκνά στην Αθήνα και εύχεται να κατασκευαστεί σύντομα η, τόσο απαραίτητη, σιδηροδρομική σύνδεση με την πρωτεύουσα
Πολύπλευρη προσωπικότητα ο Κώστας Βούλγαρης, διατηρεί στο πέρασμα των χρόνων, ζωντανή την περιέργειά του, που τον οδηγεί σε νέα ενδιαφέροντα, ανθρώπους, τοποθεσίες και καταστάσεις. Σήμερα, μιλάει στο «Ν» για όλα όσα τον εμπνέουν, απολαμβάνει στην καθημερινότητά του αλλά και για το καλλιτεχνικό εργαστήρι που έχει αρχίσει να ετοιμάζει.
Με τον Σταμάτη Βούλγαρη, τον πολεοδόμο της Πάτρας, σας συνδέει κάποια σχέση;
Δεν γνωρίζω αν έχω συγγενική σχέση με τον πρώτο πολεοδόμο της σύγχρονης ιστορίας της Πάτρας. Το νήμα του γενεαλογικού μου δέντρου είναι πολύπλοκο και χάνεται στον παρελθόν. Από τα ταξίδια όμως που έχω κάνει, διαπίστωσα ότι το επίθετό μου συναντάται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οπότε φαντάζομαι είναι δύσκολο να βρεθεί η άκρη του. Το λίγο που γνωρίζω για την δική μου προέλευση φτάνει μέχρι τα Κρέστενα Ηλείας. Κάποια στιγμή ίσως το ψάξω περαιτέρω. Ασχέτως όμως με την συνωνυμία, με τον Σταμάτη Βουλγαρη μας συνδέει η ασχολία με την τέχνη – και ειδικότερα της ζωγραφικής – αλλά και το ανήσυχο και ενθουσιώδες πνεύμα.
Είστε πολύπλευρη προσωπικότητα. Σπουδάσατε μηχανολόγος, έχετε ασχοληθεί με ζωγραφική, υπηρεσίες διαδικτύου, πολιτική γελοιογραφία και είστε και πολιτικοποιημένος, ως μέλος του «Σπιράλ». Πως θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας; Τι σας αντιπροσωπεύει πιο πολύ;
Αυτό αναζητώ τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου. Μου αρέσει να μαθαίνω και να συλλέγω εμπειρίες και εικόνες. Το «ταξίδι» με την ευρύτερη έννοια, έχει ζωτική σημασία για εμένα. Το ότι δεν έχω κατασταλάξει κάπου, διατηρεί τη περιέργειά μου ζωντανή να ανακαλύπτω νέα ενδιαφέροντα, ανθρώπους, τοποθεσίες, καταστάσεις. Βέβαια όσο μεγαλώνω χάνονται οι σωματικές μου αντοχές και το κουράγιο να δοκιμάζω τα όριά μου. Στρέφομαι περισσότερο στον εαυτό μου, τακτοποιώ τα μέσα μου, αναζητώ την ηρεμία και την ισορροπία. Όλα αποκτούν μια πιο φιλοσοφική και καλλιτεχνική διάσταση. Η περιπέτεια όμως πάντα θα με εξιτάρει, σε πιο ασφαλή και ώριμα πλαίσια θέλω να πιστεύω. Και περιπέτεια έχουν όλα όσα έχω καταπιαστεί. Απολαμβάνω την διαδρομή αφού το λιμάνι που θα «φουντάρω» δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στον ορίζοντα.
Από ότι είδα, είστε και σκιτσογράφος και μάλιστα επισκέπτεστε τουριστικά μέρη και φτιάχνετε πορτραίτα ανθρώπων. Πως είναι αυτή η εμπειρία;
Η σκιτσογραφία και ειδικότερα η γελοιογραφία λειτουργούσε σαν αυτοθεραπευτική διαδικασία στα παιδικά μου χρόνια που ήταν αρκετά δύσκολα. Η ανάγκη για έκφραση, βρήκε διέξοδο μέσα από τα μολύβι μου αφού οι άλλες προσπάθειες, είτε απέτυχαν είτε δεν τις είχα ανακαλύψει. Επιπλέον το χιούμορ ήταν η άμυνά μου. Αργότερα, την περίοδο της εφηβείας, που απέκτησα μια πρώιμη πολιτική άποψη, συνεργάστηκα για σειρά ετών με εφημερίδες της Πάτρας όπου και δημοσίευσα εκατοντάδες πολιτικές γελοιογραφίες. Μετά από χρόνια όμως στέρεψα από έμπνευση όταν διαπίστωσα ότι ανακυκλωνόμουν. Τότε γεννήθηκε η ανάγκη για πιο άμεση επικοινωνία με τον κόσμο. Πήρα το μπλοκ και τα μολύβια μου και έφυγα για ταξίδι σε κάποιο νησί. Εκει δημιούργησα τα πρώτα μου πορτρέτα που τα χάριζα σε άγνωστους ανθρώπους που ζητούσα να μου ποζάρουν. Βλέποντας ότι αυτό άρεσε και ότι θα μπορούσε να συμβάλει στην «χορηγία» των ταξιδιών μου, ξεκίνησα να το κάνω πιο οργανωμένα. Από τότε έχω επισκεφτεί πολλές τοποθεσίες με ένα βαλιτσάκι, δύο καρέκλες και ένα καβαλέτο. Κως, Πάργα, Λευκάδα, Σαντορίνη, Κουφονήσι ήταν μερικά από τα μέρη που σκίτσαρα. Η διαδικασία δημιουργίας των πορτρέτων αποτελεί μια πολύ ευχάριστη διαδικασία για μένα, τους θεατές αλλά και τα μοντέλα μου που αποκτούν στο τέλος ένα πολύ ιδιαίτερο αναμνηστικό.
Αυτή την περίοδο, τι είναι αυτό που έχει κερδίσει το χρόνο σας; Ζείτε Πάτρα ή Αθήνα;
Μετά την αποφοίτησή μου από την Σχολή Καλών Τεχνών το 2017 διανύω μια μεταβατική περίοδο που ομολογώ ότι έχει διαρκέσει περισσότερο από ότι είχα υπολογίσει. Αποφάσισα να επιστρέψω στην Πάτρα προ διετίας για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, σχετικά πάντα με την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της πρωτεύουσας. Καλλιτεχνικά δεν είμαι όσο δημιουργικός θα ήθελα. Αυτόν τον καιρό, διαμορφώνω ένα χώρο ευελπιστώντας να γίνει καλλιτεχνικό εργαστήρι αλλά και τόπος εικαστικών εκθέσεων. Παράλληλα διατηρώ την επαφή μου με τους λάτρεις της καρικατούρας και της ψηφιακής ζωγραφικής μέσω διαδικτύου. Βέβαια επειδή αγαπώ πολύ την Αθήνα την επισκέπτομαι πολύ συχνά για να δω φίλους, εκθέσεις, συναυλίες, για βόλτες στο κέντρο κλπ όποτε αφιερώνω και εκεί αρκετό χρόνο. Είμαστε πολύ τυχεροί εδώ στην Πάτρα να απέχουμε μόλις δύο ώρες από το πολιτιστικό κέντρο της Ελλάδας. Με την ευκαιρία αυτή, λόγω του ότι είμαι συχνός χρήστης των μέσων μαζικής μεταφοράς, θέλω να ευχηθώ να κατασκευαστεί (επιτέλους) η τόσο απαραίτητη σιδηροδρομική σύνδεση με την Αθήνα για να είναι ακόμα πιο γρήγορη, εύκολη και φιλική στο περιβάλλον η πρόσβαση εκεί.
Εκτός όμως από την καλλιτεχνική σας δραστηριότητα, ασχολείστε ερασιτεχνικά και με το θαλάσσιο καγιάκ. Θέλετε να μου μιλήσετε γι’ αυτή την ενάσχολησή σας;
Δεν ήμουν ποτέ καλός κολυμβητής λόγω της σωματοδομής μου από αυτοάνοση πάθηση της σπονδυλικής στήλης. Έψαχνα λοιπόν ένα μέσο να προσομοιώνει το κολύμπι για να ταξιδεύω με ασφάλεια στην θάλασσα και το βρήκα στο θαλάσσιο καγιάκ. Από τότε, έχω κάνει εκατοντάδες μίλια κουπί, έχω επισκεφτεί δεκάδες νησιά, πανέμορφες ερημικές παραλίες, έχω νιώσει απίστευτα συναισθήματα αλλά και έχω βελτιώσει την υγεία μου. Συχνά πυκνά, «βγαίνω» στην Πλαζ, στον Αγιο Βασίλη, στην Παναγοπούλα, αλλά πάντα μόνος. Τι όμορφα που θα είναι την ίδια στιγμή που κάποιοι κάνουν τζόκινγκ στον παραλιακό πεζόδρομο κάποιο άλλοι να κωπηλατούν στα ανοιχτά του Πατραϊκού κόλπου. Όνειρο απατηλό; Θα δείξει.
