Προσπαθώ να αλλάζω κάθε φορά και να δείχνω άλλος άνθρωπος, δηλώνει ο ηθοποιός που φέτος παίζει και στην τηλεοπτική σειρά το «Κόκκινο Ποτάμι»
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Ο Μιχάλης Μαρκάτης είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, ευρέως γνωστός από τις πολυάριθμες θεατρικές παραστάσεις και σήριαλ στα οποία έχει συμμετάσχει. Ένας καλλιτέχνης με πολύχρονη εμπειρία στο χώρο, ο οποίος έχει παίξει δίπλα στα μεγαλύτερα και σημαντικότερα ονόματα του θεάτρου. Φέτος τον πέρα από το «Κόκκινο Ποτάμι» στο οποίο πρωταγωνιστεί τον συναντάμε στην Πάτρα και σε έναν άλλο πολύ σημαντικό ρόλο… εκείνον του εκπαιδευτικού, καθώς διδάσκει για πρώτη χρονιά το μάθημα της Θεατρικής αγωγής σε τρία Δημοτικά σχολεία της Πάτρας, προάγοντας μέσα από την πείρα του μαθήματα πολιτισμού. Με αφορμή την παράσταση «Άκρως Συμπαντικό» που έρχεται στην Πάτρα στις 23 Απριλίου και στην οποία πρωταγωνιστεί, συνομιλήσαμε με τον αγαπημένο ηθοποιό όχι μόνο για τον ρόλο του στην παράσταση αλλά και για το σημαντικό ρόλο του εκπαιδευτικού.
Θέλουμε να μας βάλετε στο κλίμα του έργου και να μας γνωρίσετε τον χαρακτήρα που ενσαρκώνετε…
Το έργο ασχολείται με τις σχέσεις των ανθρώπων, ερωτικές, φιλικές, συγγενικές και μας δείχνει με πόση απλότητα λειτουργεί η φύση και πόσο περίπλοκοι είναι οι άνθρωποι Αντιπαραβάλλει τη φύση με τους ανθρώπους. Στη φύση τα πράγματα είναι πιο απλά ενώ εμείς οι άνθρωποι τα δυσκολεύουμε και βάζουμε εμπόδια στη ροή των πραγμάτων. Νομίζω ότι το έργο δίνει πολλά πατήματα για να αναζητήσουμε μέσα μας τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Εγώ υποδύομαι τον Τζωρτζ, έναν τύπο που κατά πρώτη εκτίμηση δίνει την εντύπωση ότι είναι πολύ ελαφρύς και δεν τον νοιάζουν πολλά πράγματα, είναι λίγο λαϊκός τύπος, που ζει την κάθε μέρα. Στην πορεία όμως βλέπουμε ότι κι αυτός είναι ένας βασανισμένος άνθρωπος που αυτή είναι η άμυνά του, να αντιμετωπίζει τον κόσμο μετά τις δυσκολίες που του έχουν συμβεί.
Έχουμε συνηθίσει να σας βλέπουμε σαν τον «κακό» της ιστορίας.
Έχει προκύψει στην καριέρα μου να έχω τέτοιους ρόλους. Θέλω να σημειώσουμε ότι φέτος στο «Κόκκινο Ποτάμι» υποδύομαι τον Λάζο… είμαι στους καλούς! Να το σημειώσουμε αυτό! (γέλια)
Σας αρέσει να τσαλακώνεστε;
Μου αρέσει πάρα πολύ. Αυτός είναι ο στόχος μου. Προσπαθώ να αλλάζω κάθε φορά και να δείχνω άλλος άνθρωπος, αν μπορώ. Γιατί κάθε ρόλος είναι άλλος άνθρωπος, άλλη ιδιοσυγκρασία, άλλα κοινωνικά πλαίσια και γενικά τα πάντα είναι διαφορετικά, οπότε ένας ήρωάς μου στο θέατρο, τουλάχιστον, δεν μιλάει με τον ίδιο τρόπο από το ένα έργο στο άλλο.
Μπορεί ένας ηθοποιός να αποδείξει το ταλέντο του μέσα από τη μικρή οθόνη;
Στο θέατρο θεωρώ ότι μπορείς να «μετρήσεις» έναν ηθοποιό αν είναι καλός ή κακός, όπου βλέπεις έναν ολοκληρωμένο ρόλο. Ό,τι κάνουμε στην τηλεόραση και το σινεμά είναι ένα όραμα του σκηνοθέτη κι εμείς οι ηθοποιοί είμαστε απλώς εργαλεία, δεν έχεις πολλά περιθώρια, έχεις στενά πλαίσια για να ερμηνεύσεις απέναντι στην κάμερα. Ενώ στο θέατρο σου δίνονται περισσότερες δυνατότητες.
Συνεχίζετε να κάνετε όνειρα;
Δε σταματώ ποτέ και αυτό με κρατά σε εγρήγορση, ζωντανό και σε υψηλή ενέργεια. Έχουμε να αποδεικνύουμε κάθε χρόνο και όχι μόνο στο κοινό αλλά και στους παραγωγούς και στους σκηνοθέτες, πρέπει να είμαστε στα «κόκκινα» για συνεχόμενο καιρό.
Σας αρέσει η επαφή με τον κόσμο;
Ακούω τον κόσμο και τον λαμβάνω σοβαρά υπόψη. Μετά από μια παράσταση μου αρέσει πάρα πολύ να συζητάω με τους ανθρώπους και ειδικά σε αυτή την παράσταση βρίσκουμε πολλά ενδιαφέροντα θέματα.
Πως αισθάνεστε που θα έρθετε στην Πάτρα;
Έχω ιδιαίτερους δεσμούς με την πόλη γιατί έχω παντρευτεί Πατρινιά! Πέρα όμως από αυτό φέτος για πρώτη φορά, κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σχολικής χρονιάς διδάσκω σε τρία Δημοτικά σχολεία της Πάτρας το μάθημα της Θεατρικής αγωγής. Βρίσκομαι τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας στην Πάτρα, γυρίζω στην Αθήνα μόνο για γυρίσματα ή τις προγραμματισμένες παραστάσεις.
Πως είναι η επαφή με τις μικρότερες ηλικίες;
Τα παιδιά με έχουν συγκινήσει πολύ, είναι πολύ γλυκό όλο αυτό, προσπαθούμε να βρούμε κώδικες επικοινωνίας να πάμε αυτό που σκέφτονται ως θεατρική αγωγή λίγο πιο πέρα. Τους δίνουμε το ζωντανό παράδειγμα ενός ηθοποιού ενεργού και νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο μάθημα για εκείνα.«Μέσα» από τη δουλειά έρχομαι και τους κάνω μάθημα! Τους μεταφέρω την εμπειρία τόσων χρόνων, ότι έχω αποκομίσει και μπορώ να το αποκωδικοποιήσω και να τους το περάσω, προσπαθώ να τους το πω για να πάρουν λίγο μυρωδιά για το τι σημαίνει θέατρο. Χρειαζόμαστε εκπαίδευση ως θεατές. Τα παιδιά είναι πολύ ανοικτά, με όλες τους τις αισθήσεις εκεί και διψάνε για πολιτισμό.
Υπάρχει βήμα στα σχολεία για το μάθημα της θεατρικής αγωγής;
Ας μην ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση διότι η πλευρά της Πολιτείας θεώρησαν ότι η θεατρική αγωγή πρέπει να βγει από την Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού, ότι εκεί δηλαδή που υπάρχει λίγο πιο γόνιμο έδαφος να συζητήσουμε με τα παιδιά και να «γράψει» ή όχι κάτι μέσα τους, κόβουν το μάθημα και το αφήνουν μόνο μέχρι την Δ’ Δημοτικού.
