Της Δήμητρας Μπαλαφούτη
Ένας άνθρωπος που ονειρεύεται, λειτουργεί καλλιτεχνικά και αντιλαμβάνεται την εξέλιξη ως κάτι συλλογικό. Ο Μιχάλης Ευάγγελος, με έντονη κοινωνική, εθελοντική και πολιτιστική δράση συνεχίζει να μας εκπλήσσει με ότι καταπιάνεται. Αυτή τη φορά ανεβάζει τον πήχη και θέτει ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα…Μια συνεργασία με το θέατρο «όροφως» και την Ελένη Καραμούζη, προδιαθέτοντάς μας για ένα χειμώνα γεμάτο θεατρικές αποδράσεις και όχι μόνο.
Πώς συνδέονται οι κοινωνικές επιστήμες με την λογιστική και την ηθοποιία;
Η διοίκηση επιχειρήσεων ήταν για μένα μια παράλληλη πορεία με την λογιστική, που ταυτόχρονα εργαζόμουν και σπούδαζα στο πανεπιστήμιο στο τμήμα των κοινωνικών επιστημών στη διοίκηση επιχειρήσεων. Ο χώρος του θεάτρου ως διαδικασία από την άλλη, περικλείει τ’ οργανωτικό το συγκεντρωτικό, τ’ ολοκληρωτικό, κάτι που μπορεί να το συναντήσεις σ’ επιστήμες τύπου διοίκησης ως έννοια, ως γνώση, ως διαδικασία. Η σχέση λοιπόν αυτών των τριών πραγμάτων, έχει να κάνει για μένα με την χρονική στιγμή που τελούνταν και τελούνται στη ζωή μου. Η διοίκηση επιχειρήσεων είναι μια επιστήμη που μπορεί να βοηθήσει έχοντας ενασχόληση με οργανωτικά, διοικητικά, οικονομικά και θέματα προσωπικού σ’ ένα θεατρικό χώρο, και από την άλλη η λογιστική σε βοηθά να έχεις γνώσεις πάνω σε τρέχοντα θέματα της οικονομικής καθημερινότητας ενός θεάτρου ή μιας ολόκληρης παραγωγής.
Το θέατρο πότε μπήκε στη ζωή σας;
Η πρώτη μου επαφή με το μαγικό χώρο του θεάτρου, ξεκίνησε πριν από 23 χρόνια, όταν γνώρισα το Ερασιτεχνικό σχήμα Πάτρας «Ρεφενέ». Ήταν ξέρεις, απ’ αυτές τις στιγμές που σου λένε κάτι, χωρίς να ξέρεις τι ακριβώς, αλλά τείνουν να σημαδεύουν την ζωή σου για πάντα. Από μικρός έκανα παραστάσεις για όλη την οικογένεια και για την γειτονιά, έχοντας εργαστεί ως ανιματέρ σ’ ένα μεγάλο ξενοδοχείο, ανακάλυψα την διαδικασία του θεάτρου ως κομμάτι της δουλειάς μου τότε. Από την άλλη η περιέργεια μ’ έκαναν να μπω σ’ αυτό το δημιουργικό μονοπάτι τόσο για την ψυχή όσο και για το πνεύμα. Ήταν μια διαδικασία που χρόνο με τον χρόνο εξελίσσονταν, η εξέλιξη ήρθε μέσα από μαθήματα που παρακολούθησα, με εξαιρετικούς ανθρώπους του θεάτρου καθώς και με το διετές εργαστήρι του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Ταυτόχρονα άρχισαν ν’ αλλάζουν και οι προσωπικές μου αναζητήσεις και έτσι προέκυψαν ενδιαφέρουσες συνεργασίες με θεατρικούς χώρους της πόλης μας.
Θα θέλατε να λάβετε μέρος σε κάποιο σήριαλ στην τηλεόραση;
Η αλήθεια είναι ό,τι δε το έχει σκεφτεί, αλλά επειδή έχω μάθει στη ζωή ποτέ να μην λέω ποτέ, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να φέρει ο χώρος και ο χρόνος. Αν ανατρέξω στη πρώτη μέρα που ξεκίνησα, μέχρι σήμερα, τίποτα απ’ ότι έχει συμβεί δε το είχα σκεφτεί ή φανταστεί. Πάντα με κινούσε μια εσωτερική αναζήτηση, κάτι που ήθελα να κάνω, άνθρωποι που θα ήθελα να συνεργαστώ, αν λοιπόν στο μέλλον έχω μια τέτοια πρόταση θα την εξετάσω, θα την σκεφτώ και θα την συναποφασίσω με την γυναίκα μου (τον άλλον έρωτα της ζωής μου εκτός του θεάτρου) που είναι για μένα το άλλο μου μισό σ’ ότι κάνω σήμερα.
Τι είναι εκείνο που σας κάνει να πείτε το «ναι» σε μια παραγωγή;
Η παραγωγή είναι μια λέξη που εσωκλείει ως έννοια διάφορα πράγματα και καταστάσεις, ανάγεται σ’ ένα «πάντρεμα» ανθρώπων μ’ ένα στόχο και μια κοινή πορεία. Είναι ένα σύνολο συνεργατών, πάνω στη σκηνή και πίσω απ’ αυτήν. Έχει βαρύνουσα σημασία για μένα η εύρυθμη λειτουργία όλων αυτών των συντελεστών. Αν όλα αυτά συναθροίζονται μαζί μ’ ένα καλό κείμενο και με κάνουν να πιστεύω ότι μπορούν να «εγγυηθούν» την προσωπική μου ηρεμία, ανέλιξη, διάθεση και προσήλωση σ’ αυτό που θέλω να κάνω, τότε είναι μια παραγωγή που δε μπορώ ν’ αρνηθώ. Ευτυχώς όλα αυτά τα χρόνια ήμουν τυχερός και είχα πάντα εξαιρετικούς ανθρώπους ως συνεργάτες σ’ όλα τα επίπεδα. Σήμερα νιώθω ιδιαίτερα τυχερός γιατί έχουμε και την δική μας εταιρεία παραγωγής τον «Επίλογο ΑΜΚΕ» που μπορούμε να επιλέγουμε κατά κύριο λόγο εμείς τις συνθήκες εργασίας μας.
Τι «παίρνετε» εσείς από το θέατρο και πόσο εύκολο είναι στην Πάτρα να «δώσετε»;
Το δίνω, παίρνω είναι μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ κοινού και δημιουργού. Αυτό που λαμβάνει ο καλλιτέχνης μέσα από την δημιουργία του είναι ένα σύνολο συναισθημάτων και αποδοχής που έχει ως αφετηρία την δημιουργική του συνέπεια, χρονικά και δημιουργικά, καθώς και το σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίζει το κοινό. Ένα πράγμα που έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι ο κόσμος έχει μια αναπτυγμένη αίσθηση του τι βλέπει και κανείς δε μπορεί να τον κοροϊδέψει. Ο κόσμος είναι η απόλυτη διαφήμιση του έργου σου, αυτός μπορεί να το πάει όπου θέλει και γι’ αυτό από την στιγμή που ξεκινάει ένα έργο δε σου «ανήκει» πια, είναι του κόσμου. Τιμώ και σέβομαι τον κάθε άνθρωπο που έρχεται στις παραστάσεις μας και προσπαθώ πάντα να είμαι συνεπείς απέναντι τους, γιατί ουσιαστικά αυτή είναι η «αμοιβή» σου και η «προίκα σου».
Τι λείπει από την Πάτρα, σε καλλιτεχνικό επίπεδο;
Η Πάτρα εδώ και πολλά χρόνια έχει μια έντονη καλλιτεχνική κινητικότητα. Με το πέρασμα των χρόνων όμως υπάρχουν πράγματα που έμειναν πιο πίσω και πράγματα που δεν αναπτύχθηκαν όσο θα έπρεπε. Νομίζω ότι σήμερα γίνεται αντιληπτό ότι η πόλη δεν έχει κάποιες μουσικές σκηνές-συναυλιακούς χώρους π.χ. που μπορούν να φιλοξενήσουν επαρκώς μουσικά σχήματα απ’ άλλες πόλεις, καθώς και να βοηθήσουν τοπικές μπάντες ν’ αναπτυχθούν και να εξελιχθούν. Λείπει ένα θέατρο επιπέδου «Απόλλωνα» που να μπορεί να λειτουργεί με σύγχρονες προδιαγραφές. Ένα θέατρο καλοκαιρινό που θα μπορούσε να φιλοξενήσει θεατρικές παραστάσεις οποιουδήποτε είδους. Ένας σύγχρονος χώρος, που θα μπορούσε να έλξει μεγαλύτερες εκδηλώσεις, φεστιβάλ και θεσμούς που θα αποτελούσαν και οικονομική ανάσα για την πόλη μας. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο αυτό που θα ήθελα να δω, όλο αυτό το πλούσιο δυναμικό που υπάρχει, να μπορεί να «παντρευτεί» δίνοντας στην πόλη μας ένα μοναδικό μωσαϊκό δημιουργικού αποτελέσματος. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι περιχαρακώνονται πίσω από τα δικά τους στεγανά, μ’ αποτέλεσμα να μην μπορούμε να βρεθούμε τόσο εύκολα.
Τα τελευταία χρόνια έχετε μια ακόμη έντονη κοινωνική δράση και ασχοληθήκατε και με την πολιτική…
Η απόφαση που πήρα να εμπλακώ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές ήταν καθαρά από την αγάπη που έχω για τον τόπο μου και την από χρόνων φιλία μου με τον επικεφαλής της παράταξης που στήριξα. Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε πολλά. Τίποτα δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόστος, τίποτα δεν γίνεται χωρίς προσπάθεια, χωρίς να ρίχνουμε ευθύνες σε όσους προηγήθηκαν αλλά παίρνοντας την σκυτάλη για να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Πιστεύω ότι κάθε πολίτης πρέπει να έχει λόγω και λόγο στη πόλη που ζει. Θέλουμε ακόμα πολλά ως κοινωνία για να μπορέσουμε ν’ αλλάξουμε παθογένειες χρόνων.
Αυτή την περίοδο που πέφτει το βάρος του ενδιαφέροντός σας;
Από φέτος ξεκινάμε μια συνεργασία με το θέατρο «όροφως». Είναι για μένα ένα προσωπικό στοίχημα να ευοδώσει μια προσπάθεια που κάνουμε από κοινού για να καταφέρουμε να βάλουμε το θέατρο στην καθημερινότητα των συμπολιτών μας. Θα είμαστε εκεί όλη την χρονιά, μ’ ένα πλούσιο πρόγραμμα. Θα ξεκινήσουμε με μια παράσταση παιδικού-εφηβικού όπου θα παίξουμε μαζί με την Ελένη Καραμούζη σε σκηνοθεσία της ίδιας, θα ακολουθήσει ένα έργο σε σκηνοθεσία της Ελένης που θα παίζω εγώ και η γυναίκα μου Θέμιδα Ιωάννου και θ’ ακολουθήσει μια παραγωγή της δικής μας εταιρείας του Επίλογου ΑΜΚΕ σε συνεργασία με τους Υποκριτές. Θα υπάρχουν πολλές μετακλήσεις, θεατρικά σεμινάρια, μουσικά live, τοπικές θεατρικές ομάδες. Στη λογική, όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα, προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα για να δώσουμε νέα πνοή στο θέατρο, που σημειωτέον είναι το θέατρο με την μεγαλύτερη σκηνή στην πόλη εκτός δημοτικού θεάτρου «Απόλλωνα», μ’ ένα φουαγιέ που έχουμε σκοπό να το χρησιμοποιούμε από το πρωί ως αναγνωστήριο και το βράδυ πριν και μετά τις παραστάσεις,ένα κόσμημα για την πόλη μας.
Κάνετε σχέδια;
Πως θα μπορούσε να πορευτεί ο άνθρωπος αν δεν κάνει όνειρα και σχέδια; Τι θα ήμασταν αν δεν ονειρευόμασταν το επόμενο βήμα, την επόμενη κίνηση; Όνειρα, σχέδια και ελπίδες είναι όλα αυτά που μας κάνουν να ζούμε,είναι ένας τρόπος να εκφράζουμε αυτό που έχουμε στην καρδιά μας. Κάνοντας σχέδια, θέλω να βλέπω τον εαυτό μου και την οικογένεια μου καλύτερα, έχοντας καταφέρει κάτι, είτε σε καλλιτεχνικό επίπεδο, είτε σε άλλο επαγγελματικό, είτε σε προσωπικό. Κάθε κορυφή που κατακτάμε είναι από μόνη της μια επιτυχία.Αυτό σίγουρα που θέλω και ελπίζω είναι να είμαστε υγιείς. Υπάρχουν στιγμές που εμείς κάνουμε σχέδια και ο Θεός γελάει, γι’ αυτό καμιά φορά ας στρέψουμε και το βλέμμα μας ψηλά.
