ΤΟΥ Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
ΤΑ ΜΕΣΑ της δεκαετίας του ΄80 και αργότερα, είναι η εποχή που έχουμε τη μεγάλη αύξηση παραγωγής των περίφημων ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Ο παγκόσμιος κινηματογράφος, άρχισε να ασχολείται όλο και πιο συχνά με τη μυθοπλασία γύρω από έναν μελλοντικό κόσμο, στον οποίο οι εξελίξεις στην τεχνολογία και στην επιστήμη, καθορίζουν την λειτουργία της κάθε κοινωνίας και κατευθύνουν απόλυτα τη ζωή των ανθρώπων.
ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ βέβαια όλα αυτά είχαν ξεκινήσει στο ασπρόμαυρο πανί, από το τέλος της δεκαετίας του ΄30! Εμείς στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο τα είδαμε μετά την εμφάνιση της τηλεόρασης και κυρίως όταν μπορούσαμε να ξεχωρίζουμε το μύθο και την φαντασία, απέναντι στο υπερφυσικό και τον αφηγηματικό κόσμο, απέναντι στο υπαρκτό.
ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ πλανήτες, περίεργα όντα, υπερήρωες, τύποι που μιλούσαν σε κάτι μικρά κουτάκια με κεραίες, ιπτάμενα αυτοκίνητα, αθόρυβα οχήματα με σφυρικτό ήχο, ρομπότ που μιλούν με ανθρώπους, ταξίδια στο χρόνο, επαφή με εξωγήινους και άλλα πολλά παρόμοια, αποτελούσαν το περιεχόμενο της λεγόμενης επιστημονικής φαντασίας.
Η ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ τηλεοπτική σειρά που ήρθε στην Ελλάδα κάπου στο 1980 και λεγόταν «χαμένοι στο διάστημα» (lost in space), πρωτοεμφανίστηκε στην Αμερική το 1965 και μιλούσε για τον φανταστικό κόσμο του 1997!
Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ δόκτωρ Σμιθ τότε συνομιλούσε με ένα ρομπότ και αυτό έγινε πριν 60 χρόνια!
ΓΙΑΤΙ τα σκεφτόμαστε όλα αυτά σήμερα; Γιατί εάν εξαιρέσουμε τους εξωγήινους, όλα τα υπόλοιπα, είναι πραγματικότητα το 2025 και όχι μόνο υπάρχουν στον σημερινό κόσμο, άλλα τα συνηθίζουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, υποτάσσοντας αβίαστα τη ζωή μας σ’ αυτά.
ΟΤΙ ΕΜΟΙΑΖΕ στη μυθοπλασία κάποτε, σαν όνειρο ή σαν εφιάλτης, σήμερα είναι οδηγός για το μέλλον, που έφτασε πιο νωρίς και είναι σαφώς πιο αβέβαιο απ’ ότι φανταζόμαστε…
ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ επιστημονικής φαντασίας δεν τις συμπάθησα ποτέ. Με ενοχλούσε και με ενοχλεί ακόμη, το γεγονός ότι όλες έχουν πάντα δύο κοινά στοιχεία : Τη βία και το φόβο.
ΣΗΜΕΡΑ αρχίζω πλέον να καταλαβαίνω ότι όλη αυτή η μυθοπλασία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά σχεδιασμός ενός μελλοντικού κόσμου, που θα έχει ως χαρακτηριστικό στοιχείο την αλληλοεξόντωση χωρίς απαραίτητα να πολεμούν γι’ αυτό στρατοί και κράτη, αλλά μηχανές και συμφέροντα επιβίωσης σε παγκόσμιο επίπεδο.
ΕΙΝΑΙ πολύ νωρίς ίσως να το δούμε στην πράξη άμεσα να συμβαίνει γύρω μας όλο αυτό, αλλά ο Νίο, η Τρίνιτι, Πέτερ Κουίλ, ο Σκάι Γουόκερ, οι Τζεντάι, ο Μπλακ Πάνθερ, το Snowpiercer, δεν είναι πάρα πολύ μακριά από το να γίνουν από φαντασία, πραγματικότητα. Δεν είναι σκέψεις συνωμοσιολογικές, ούτε φιλοσοφίες ιδιαίτερων γνώσεων.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ παντού γύρω στον κόσμο ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο και κάποιο σενάριο ανατροπής δεδομένων της ισχύος, της προοπτικής και της διαχείρισης ανθρώπων, κοινωνιών και κάθε κρατικής οντότητας. Με τα νέα κέντρα εξουσίας να είναι δύο – τρία παγκοσμίως. Το γράφουν άλλωστε και τα πιο έγκριτα φύλλα ή site της διεθνούς δημοσιογραφίας.
ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΝΕΙΣ δεν γνωρίζει με ακρίβεια πότε και πώς θα γίνει η μετάβαση σ’ αυτό τον νέο κόσμο σε όλο τον πλανήτη, μέσω κατ’ αρχήν τεχνολογικών και επιστημονικών εξελίξεων και αργότερα μέσω πιο ακραίων καταστάσεων.
ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΜΩΣ για εκεί πάει το πράγμα. Ο Έλον Μασκ είναι ο «προφήτης» αυτού του μέλλοντος χωρίς να είναι σίγουρο ότι είναι και θα παραμείνει ο υποκινητής ή ένας από τους διαχειριστές του… ο Τραμπ είναι απλά μαριονέτα όλου του σχεδίου, είτε το καταλαβαίνει, είτε μόνο το απολαμβάνει…
ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ, υγιείς και ασφαλείς, αλλά έχουν να δουν τα μάτια μας πολλά, με αφετηρία την 20η Ιανουαρίου στην Αμερική, ημέρα ορκωμοσίας του νέου Προέδρου…