Του Γ. Κοντογιάννη
Οι Γάλλοι είναι ένας λαός που εκφράζεται πολλές φορές μέσα από την υπερβολή άλλα και την ακρότητα. Για να σου δείξουν φερ ειπείν μια μορφή τέχνης, είναι ικανοί να το τερματίσουν τόσο, που το αποτέλεσμα να είναι γι’ αυτούς συγκλονιστικό και για τον υπόλοιπο κόσμο τερατούργημα! Για να σου εκφράσουν μια φιλοσοφημένη ομολογουμένως σκέψη, μπορεί να «ανακατέψουν» τόσα πράγματα που στο τέλος ξεχνάς για ποιο πράγμα μιλάμε. Από την άλλη δεν γίνεται να έχουμε την απαίτηση να εμπνέονται από το «Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο», όπως εμείς που το γεννήσαμε χιλιάδες χρόνια πριν, παρότι στον Αθλητισμό και στον πρωταθλητισμό έχουν γράψει αρκετές λαμπρές σελίδες. Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι που είδαν ένα δις θεατές σ’ όλο τον πλανήτη από τις οθόνες τους, περιείχε και τα τρία στοιχεία που αναφέραμε παραπάνω. Άκουσα πολύ κόσμο να σχολιάζει πρώτα από όλα το γεγονός ότι πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού η έναρξη γίνεται εκτός αθλητικών χώρων μέσα στον ιστό μιας πόλης, κάτι που καλώς ή κακώς θεωρήθηκε πρωτότυπο εγχείρημα. Δεν νομίζω ότι οι Γάλλοι ήθελαν να πρωτοτυπήσουν γύρω από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήθελαν με αφορμή αυτό το γεγονός, να δείξουν παντού στον πλανήτη τη Γαλλία και το Παρίσι!
Φαντάζομαι ότι το πνεύμα του Πιερ ντε Κουμπερντέν θα στριφογυρίζει ανήσυχο βλέποντας ότι η εξέλιξη της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων που οραματίστηκε μαζί με τον Δημήτριο Βικέλα, περνάει μέσα από drag queen, επίδειξη μόδας, θρησκευτική παρωδία και τον αρχαίο θεό Διόνυσο ντυμένο Παπαστρούμφ! Ασφαλώς δεν μπορεί να αγνοεί κανείς τη σύγχρονη πραγματικότητα, την εξέλιξη της ζωής και του ανθρώπου, αλλά η σύνδεση όλων αυτών με την ιστορία, τελικά μάλλον πρέπει να αποφεύγεται να μπαίνει στο μπλέντερ!
Αυτό που πέτυχε η προσπάθεια την Γάλλων να εντυπωσιάσουν τον πλανήτη, ήταν να ανατρέψει τη φορά των πραγμάτων όπως τα ξέρουμε μέχρι σήμερα. Ο αθλητισμός ενώνει ανθρώπους και λαούς, προάγει την ειρήνη, δεν ξεχωρίζει χρώμα και φύλο και εμπνέει τον αγώνα της ζωής. Οι Γάλλοι μας είπαν το αντίθετο. Ότι η παγκόσμια τάξη πραγμάτων, η εξέλιξη των φύλων, των διακρίσεων, της καταγωγής, της έκφρασης, της ισότητας και της πολυπολιτισμικότητας, πρέπει να προβληθούν με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Ώστε να μην μας παρασύρει η συναισθηματική μνήμη στο χθες και ξεχνάμε προς τα πού μας κατευθύνουν τα πράγματα… Δεν ξέρω εάν η Γαλλική κοινωνία θέλει να προβληματίζεται πιο πολύ για το που πάει ο κόσμος αύριο, ξεχνώντας ή παρακάμπτοντας ότι μας έφερε μέχρι εδώ. Ξέρω όμως ότι όσοι αθλητές απ’ όλο τον κόσμο πρόκειται να πάρουν μετάλλιο στους αγώνες δεν θα το αφιερώσουν στο αγαπημένο τους συγκρότημα heavy metal που ακούνε, στους μόδιστρους ή στη «φυλομετάβαση», αλλά στην Πατρίδα τους και στην οικογένειά τους. Εκτός και δουν τα μάτια μας άλλα πράγματα… Το μήνυμα και το νόημα των Ολυμπιακών Αγώνων χιλιάδες χρόνια τώρα είναι η συναδέλφωση των λαών, η ειρήνη και το ευ αγωνίζεσθαι. Δεν θα με πείραζε όμως καθόλου να δω στην τελετή έναρξης ένα μήνυμα έστω και έμμεσο, για την Γάζα ή για την Ουκρανία… Αγάπη πάντοτε ή Αγάπη μόνο, όπως έλεγε ένας τύπος για γέλια στην τηλεόραση προ ετών, είναι κυρίως αντικείμενο άλλων τελετών και άλλων παρελάσεων….
Είδα όλο το θέαμα των Γάλλων από την αρχή μέχρι το τέλος με ένα μικρό διάλειμμα. Δεν βλέπεις κάθε μέρα ένα τέτοιο παγκόσμιο γεγονός. Δεν μπορώ να πω ότι δεν με εντυπωσίασε. Λέω απλά τι κατάλαβα και τι πιθανώς αποτελεί κοινό σημείο σκέψης με όποιον διαβάζει αυτές τις γραμμές. Ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις. Να είμαστε καλά να δούμε τι θα κάνουν οι Αμερικάνοι στο Λος Άντζελες το 2028. Εκεί να δεις American dream και back to the future, έρμε Κουμπερντεν…
