Του Γιάννη Γεωργόπουλου
Η προεκλογική ιστορία της χώρας από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα είναι γεμάτη από «προσπάθειες» διεύρυνσης κομμάτων και… κομμάτων τόσο μέσα από την ένταξη στα ψηφοδέλτιά τους προσώπων από ετερόκλητους πολιτικούς χώρους, όσο και την «απορρόφηση» πολιτικών κινήσεων που η διαδρομή τους παραπέμπει σε περιφερόμενους θιάσους.
Μην ξεχνάμε άλλωστε, πως η «καλή» δημοκρατία όλα τα «ζυμώνει». Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης, ότι την ίδια στιγμή η ίδια «καλή» δημοκρατία έχει τη δυνατότητα όλους να τους αποβάλει…
Όσοι από τους επιτελείς των κομμάτων αναλαμβάνουν το θεάρεστο έργο την κατάρτισης των ψηφοδελτίων και της ένταξης σε αυτά προσώπων από άλλους πολιτικούς «στάβλους», θαρρούν ότι μπορούν να μπερδέψουν με προσθαφαιρέσεις προσώπων το εκλογικό σώμα, μάλλον αγνοούν το παρελθόν.
Η αλλαγή και η εξέλιξη των κομμάτων είναι μαθηματικά βέβαιο πως δεν προκύπτει με την προσθήκη σε αυτά παραμονές εκλογών κάποιων προσώπων που έρχονται από άλλους πολιτικούς δρόμους. Πόσο δε όταν αυτοί οι δρόμοι παραπέμπουν στους «αταίριαστους».
Εξίσου βέβαιο επίσης είναι, ότι οι περιφερόμενοι θίασοι που βαφτίζονται κινήσεις δεν πρόσφεραν ποτέ κάτι ουσιαστικό στα κόμματα πάνω στα οποία προσκολλήθηκαν. Πόσο δε μάλλον στην κοινωνία.
Αυτό το αλισβερίσι προσώπων και ανύπαρκτων επί της ουσίας σχημάτων ποτέ δεν έγινε για να καλύψει κάποια πραγματική ανάγκη , αλλά μόνο για το φαίνεσθαι και γι’ αυτό ήταν και είναι καταδικασμένο ν’ αποτυγχάνει πριν καν προκύψει.
Το ερώτημα που δημιουργείται είναι γιατί οι κουμανταδόροι των κομμάτων – εξουσίας κατά κύριο λόγο – ενώ γνωρίζουν το αποτέλεσμα, το υιοθετούν και το προμοτάρουν.
Η εξήγηση είναι μία και προκύπτει από την βασική αρχή λειτουργίας των μηχανισμών και των πολιτικών οργανισμών που τρέφονται και συνυπάρχουν με κάθε λογής πολιτικούς «εισοδιστές». Είναι αυτή η οποία προκύπτει από τον άκρατο αμοραλισμό που τα διέπει και την μοναδική «ιδεολογία» που ακούει στη φράση, «τα πάντα για την εξουσία». Ενίοτε τα ίδια κόμματα που προεκλογικά ανοίγουν τις φτερούγες τους για να βάλουν μέσα τα ορφανά άλλων πολιτικών χώρων, πριν αλέκτωρ φωνήσαι, τρις τα απαρνούνται και τα διαπομπεύουν.
