ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Ένας ανατρεπτικός καλλιτέχνης, που έχει τη δυναμική να ξεσηκώνει ένα ολόκληρο μαγαζί στον αέρα ,ένας άνθρωπος που με τις ρίμες του, το στυλ του, το χαρακτήρα του και το extreme ντύσιμο του έχει παραμείνει όλα τα χρόνια της πορείας του ανεπηρέαστος. Ένας μουσικός ιδιαίτερα αγαπητός δημοφιλής και προσιτός που καταφέρνει να διατηρεί άψογα τις ισορροπίες ανάμεσα στις πίστες και τα clubs όπου εμφανίζεται το βράδυ και στους πάγκους της λαϊκής αγοράς όπου πουλάει τα προϊόντα του το πρωί. Ο Νίκος Παυλίδης ή αλλιώς ο «Ισορροπιστής» έχει καταφέρει να κρατήσει την καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στις δύο του αγάπες. Η αυθεντικότητα του και ειλικρίνεια του είναι ανάμεσα στα χαρακτηριστικά, μαζί με το ταλέντο του που τον έχουν κρατήσει στην κορυφή όλα αυτά τα χρόνια, ενώ περιμένουμε πολλά ακόμη στο μέλλον!
Είσαι μουσικός, παραγωγός φρούτων και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της Ομοσπονδίας παραγωγών Ελλάδας;. Πως συνδυάζονται όλα;
Είμαι πολυπράγμων άνθρωπος. Δεν μπορώ να μείνω σε ένα σημείο, δε μπορώ να κάνω μόνο ένα πράγμα! Είμαι παραγωγός φρούτων από τη Νάουσα, έχω δικά μου κτήματα στην Ημαθία. Η αγάπη μου για τους παραγωγούς, για τα φρούτα , για τα προϊόντα και με οδήγησε στο να αντιπροσωπεύω όλους τους παραγωγούς και να προσπαθώ κι εγώ από την πλευρά μου να βοηθήσω σε όλα τα προβλήματα που έχει ο κλάδος. Έτσι κι εμείς προσπαθούμε να εκσυγχρονιστούμε και να προσελκύσουμε ακόμη περισσότερο νέο κόσμο στις λαϊκές αγορές! Προσπαθούμε με μικρές κινήσεις και δράσεις που κάνουμε να έρθουμε πιο κοντά στον κόσμο. Μαζεύουμε φρούτα κι άλλα προϊόντα, τα δίνουμε στους Δήμους και βοηθάμε όσο μπορούμε!
Τι φρούτα έχει ο πάγκος σου;
Είμαι κλασικός ροδακινοπαραγωγός από τη Νάουσα! Φημιζόμαστε στην περιοχή για τα ροδάκινά και τα κεράσια μας . Το χειμώνα έχω μήλα, αχλάδια, ακτινίδια. Δόξα τω θεώ έχω και τους γονείς μου γερούς και προσπαθούμε να πουλήσουμε τα προϊόντα μας!
Είσαι ένα επιτυχημένος ράπερ. Γιατί αποφασίζεις να συνεχίσεις την δουλειά στη λαϊκή;
Δε σταματάω τη δουλειά στη λαϊκή, γιατί ότι κάνω το κάνω με αγάπη κι επειδή βλέπω ότι στις μέρες μας δυσκολεύεται κάποιος να εκπροσωπήσει τον τομέα μου , έχω πάρει το «όπλο» μου κι έχω βγει μπροστά για να διαφυλάξω ,να προστατέψω και να βοηθήσω σε πράγματα τα οποία είναι αυτονόητα για τους παραγωγούς. Η μουσική από την άλλη ήταν πάντοτε η αγάπη μου! Από τα 12 μου ήμουν χορευτής του break dance και μετέπειτα ανήκω στους ανθρώπους που πρωτοστάτησαν και πρωτοξεκίνησαν τη hip hop και ραπ μουσική στην Ελλάδα.
Πόσα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε;
Πλέον δεν υπάρχει σεβασμός !Αυτό για εμένα είναι το Α και το Ω. Να υπάρχει σεβασμός ανάμεσα στους καλλιτέχνες αλλά και από την πλευρά του κοινού. Στο παρελθόν σεβόμασταν τα «μεγάλα ονόματα». Πλέον έχουν γίνει όλα ένα ίσιωμα! Γράφαμε για θέματα που μας προβλημάτιζαν, για κοινωνικά ζητήματα , υπήρχε το χιούμορ αλλά ποτέ μα ποτέ δεν γράφαμε επιτηδευμένα!
Πλέον οι στίχοι είναι ρηχοί αλλά έχουν μεγάλη ανταπόκριση στη νεολαία…
Πλέον η κατάσταση έχει γίνει λίγο fast food. Η κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια έχει ξεφύγει. Στο παρελθόν έβλεπες ότι υπήρχαν αξίες. Σήμερα ο καθένας μπορεί να δηλώσει ότι θέλει. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο μετριότητας , δυστυχώς σε αυτή την κοινωνία ζούμε.
Τι νοσταλγείς περισσότερο από το παρελθόν;
Γενικά κάνω όνειρα κι έχω πολλά σχέδια. Για μια ολόκληρη δεκαετία με το δισκογραφικό labelμας το Familly κάναμε κάποιες συναυλίες όλοι μαζί , μια μεγάλη παρέα. Αυτό το παρεΐστικο νοσταλγώ. Δεν υπάρχουν παρέες που να κάνουν μουσική σήμερα. Υπάρχουν άτομα που βρίσκονται μεταξύ τους και δημιουργούν labels δισκογραφικά αλλά αυτά δεν είναι παρεΐστικα! Όλοι έχουν κοινό σκοπό το χρήμα!
Που και πότε γράφεις στίχους;
Είναι πολύ καθαρό το μυαλό μου κυρίως τα πρωινά που είμαι στις λαϊκές. Από τις 06:00 το πρωί ή ακόμη και μέσα στο αυτοκίνητο την ώρα που οδηγώ για να έρθω στον προορισμό μου, μου έρχεται κάποιο ρεφρέν και το σημειώνω, έτσι λειτουργώ ,με τους περισσότερους στίχους μου να είναι βιωματικοί. Έχει τύχει να γράψω στίχους σε μια χαρτοσακούλα κερασιών και από τη βιασύνη μου κι ενώ έχω τελειώσει ένα ολόκληρο κουπλέ λίγο πριν το ρεφρέν να δώσω τη σακούλα σε πελάτισσα. Κάποιος έφαγε τα κεράσια του μαζί με τους στίχους μου!
Ποια είναι η επαφή σου με τον κόσμο;
Είμαι πολύ κοινωνικός, μου αρέσει να ανταλλάσσω απόψεις, και να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που «στροφάρουν» γρήγορα. Είναι η καλύτερή μου αυτή η στιγμή όταν συναντώ τέτοιους ανθρώπους.
Έχεις εξελιχθεί με το πέρασμα των χρόνων;
Με πετυχαίνεις σε μια φάση που ετοιμάζω τον καινούριο μου δίσκο κι έχω ετοιμάσει γύρω στα 30 κομμάτια για να επιλέξω κάποια από αυτά για το άλμπουμ μου που θα κυκλοφορήσει σε τρεις μήνες. Μπορώ να πω ότι είμαι στην καλύτερή μου φάση. Είμαι σε μια κατάσταση όπως ακριβώς την ονειρευόμουν! Νιώθω φοβερά με αυτά που γράφω και οι μουσικές που έχω επιλέξει με αντιπροσωπεύουν 100%.
Τι σημαίνουν για ‘σένα οι «NEBMA» και οι «Goin’ Through»;
Με τους «NEBMA» ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές . Ήταν το πρώτο συγκρότημα με το οποίο με γνώρισε ο κόσμος. Με τους «Goin’ Through» το πιο σημαντικό είναι ότι τέμνονται οι απόψεις μας και είμαστε μια παρέα, υπάρχει ακόμα η φλόγα μέσα μας!
Πως χαρακτηρίζεις το κοινό της Πάτρας ;
Έχουμε χημεία στη σκηνή με το Νίκο(Βουρλιώτη). Είναι πολύ βασικό να μπορεί ο καλλιτέχνης να κερδίζει τον κόσμο και να χαίρεται που έρχεται να σε δει. Ασφαλώς δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα για έναν καλλιτέχνη από το να επικοινωνεί με τον κόσμο μέσω των live.Από τη στιγμή που βλέπω χαμόγελα και χειροκρότημα τι άλλο να ζητήσω; Είμαι σχεδόν «ερωτευμένος» με το κοινό της Πάτρας.
Υπάρχει μια ρίμα που θες να μοιραστείς μαζί μας;
Είναι ακυκλοφόρητο:
Πάντα στην πρώτη γραμμή, δίχως καμία επιλογή, αψηφούσα τον κίνδυνο ,δε ρωτούσα γιατί Έκανα πάντα το δικό μου, δε δεχόμουν εντολή, η ζωή είναι μικρή, ρουφάω κάθε στιγμή Κάθε πνοή μου και ανάσα, δίνει δροσιά, για τη ραπ ανθοφορία συμβάλλω τα μέγιστα Βλέπω μπροστά καθαρά, θέλω λόγια με νόημα, ο στίχος να έχει σημασία, στα ταξίδια όχημα
Έχασα φίλους άδικα, δε μου στέρεψαν τα λόγια, ότι έχω θα το πω, είμαι γεμάτος εφόδια Πίσω από την πλάτη δε θα ακούσεις να μιλήσω, είναι προνόμιο άλλω,ν εκεί δε θα με οδηγήσω
Είχα φίλους εχθρούς, ζήλευαν κάθε στιγμή, 20 χρόνια μετά διψάω ακόμα πιο πολύ
Μουσική μου έκφραση, φαντάζουν όλα καινούρια, δρόμος στρωμένος μ αγκάθια, τραγουδούν αγγελούδια!
