Το αιματηρό σκηνικό που εκτυλίχθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στον κόμβο Κουρτέση και οδήγησε στη δολοφονία του 27χρονου Μάριο Μετάι, ξυπνά μνήμες από τα επεισόδια του αδυσώπητου πολέμου της νύχτας που διεξάγεται επί χρόνια στην Πάτρα.
Μια σύντομη αναδρομή στις πτυχές του δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει από τον Ανδρέα Παΐζη, τον άνθρωπο που έστησε το πρώτο μεγάλο κύκλωμα που πουλούσε «προστασία» στη νυχτερινή ζωή.
Κι όμως, ο Παΐζης , που περιγράφεται από όσους τον γνώριζαν από παλιά ως ένας ήρεμος νέος, αρχικά δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε «νονό».
Του άρεσε πολύ η πυγμαχία, έκανε επί πολλές ώρες προπόνηση, και καθώς διακρίθηκε σε αγώνες με την Εθνική Ομάδα Πυγμαχίας (αναδεικνυόμενος πρωταθλητής Ελλάδας και βαλκανιονίκης) πέρασε στη Γυμναστική Ακαδημία.
Πτυχίο τελικά δεν πήρε, αλλά ως φοιτητής στην Αθήνα, έκανε παρέα με άλλους πυγμάχους, κάποιοι από τους οποίους συνδέονταν με μεγάλους μπράβους της αθηναϊκής νύχτας. Αυτό ήταν και το «διαβατήριο» του για να μπει στον χώρο της και να γίνει σταδιακά μεγάλο όνομα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 επέστρεψε στην Πάτρα για να οργανώσει το δικό του κύκλωμα προστασίας.
Ο Παΐζης φέρεται να είχε τον δικό του κώδικα, προτιμώντας να προσλαμβάνει πυγμάχους και όχι αλλοδαπούς.
Όμως, όπως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κάποια στιγμή, η κυριαρχία του αμφισβητήθηκε. Και αυτή ήταν η αρχή του τέλους του.
Στις 14 Απριλίου 2005 δέχτηκε ένα τηλεφώνημα για να πάει στη λέσχη του. Προφανώς το τηλεφώνημα έγινε από κάποιο οικείο πρόσωπο του, καθώς σπάνια κυκλοφορούσε μέρα. Είπε στη γυναίκα του πως δεν θα αργούσε και έφυγε. Ο μυστηριώδης άνδρας – που εκτιμάται ότι ήταν γνωστός του εφόσον τον έπεισε να βγει μέρα – τον πλησίασε και τον πυροβόλησε 13 φορές. Λέγεται ότι όταν είδε ο Παΐζης το όπλο χλεύασε λέγοντας: «Τι είναι αυτό ρε;». Αυτές ήταν και οι τελευταίες του λέξεις.
Στο πάνω μέρος της Τριών Ναυάρχων, σύμφωνα με την αστυνομία, τον περίμεναν τρία άτομα, δυο άνδρες και μια γυναίκα οι οποίοι επόπτευαν την περιοχή.
Πρωτόδικα το δικαστήριο απεφάνθη ότι ο Παΐζης έπεσε νεκρός από το χέρι ενός άλλου μεγάλου αστεριού της ελληνικής πυγμαχίας, του Γρηγόρη Κατσώνη. Αλλά στο δεύτερο βαθμό ήρθε η αθώωσή του.
Μετά από τη δολοφονία του Παΐζη οι συσχετισμοί άλλαξαν. Η αρχική ομάδα φέρεται να διασπάστηκε σε τέσσερις υποομάδες, που ακολούθησαν πιο σκληρή στάση, πουλώντας «προστασία» μέχρι και σε καφετέριες.
Ακολούθησαν ανταγωνισμοί, κόντρες και προσωπικά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, και βέβαια νεκροί, σε έναν διαρκή πόλεμο αλληλοεξόντωσης.
Τον Μάρτιο του 2011 η Ασφάλεια εξάρθρωσε μια σημαντική εγκληματική οργάνωση, αλλά όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων όχι και όλα τα κεφάλια της λερναίας Ύδρας.
Το μακελειό της Σαχτούρη
Δύο χρόνια μετά, ήρθε το μακελειό της οδού Σαχτούρη. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Απριλίου του 2013 μια μηχανή στην οποία επέβαιναν δυο άτομα πλησίασε το κλαμπ «Μπιζού». Ο ένας κατέβηκε και πυροβόλησε δύο άνδρες που βρίσκονταν έξω από αυτό.
Ο 35χρονος Βασίλης Σινούρης, παίκτης στην ομάδα χαντ μπολ Ακαδημία των Σπορ, σκοτώθηκε ακαριαία. Ο 35χρονος Κώστας Φράγκος τραυματίστηκε βαρύτατα στο λαιμό και ξεψύχησε λίγο αργότερα. Όσοι γνώριζαν τον Βασίλη Σινούρη έκαναν λόγο για έναν αγαπητό αθλητή που δεν είχε απασχολήσει την Αστυνομία. Δυστυχώς γι’ αυτόν, ήταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Ο αδερφός του Κώστα Φράγκου, Αλέξης Φράγκος, απέδωσε τη διπλή δολοφονία έξω από το κλαμπ «Μπιζού» στον Πάνο Τσίρκα.
Το πρωί της 20ης Απριλίου του 2013, στην οδό Ανθείας, στα Ζαρουχλέικα, ο Πάνος Τσίρκας, που οδηγούσε μια BMW και είχε συνεπιβάτη το Νίκο Ντάντη, από τον Πύργο, έγινε στόχος δολοφονικής επίθεσης και σκοτώθηκε ακαριαία.
Μετά από 15 μέρες νοσηλείας έφυγε από τη ζωή και ο βαρύτατα τραυματισμένος Ντάντης.
Πρωτόδικα ο Αλέξης Φράγκος καταδικάστηκε σε κάθειρξη 36 χρόνων και 10 μηνών, ενώ ο συνεργός του Ανδρέας Κούγιας σε 36 χρόνια και 8 μήνες.
Καθώς το ανώτατο όριο κάθειρξης είναι τα 25 χρόνια, αμφότεροι, και εργαζόμενοι εντός της φυλακής, εξέτισαν την ποινή τους και αποφυλακίστηκαν.
(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
