Να βρεθούμε πιο κοντά, όταν μάς αδειάσει τη γωνιά…

07.03.2021 / 20:46
ZaK

Του Διονύση Ζακυνθινού

Α, όλα κι όλα. Ο κορωνοϊός είναι μεγάλος δημοκράτης. Ο τύπος μάς αντιμετωπίζει όλες και όλους, ανεξαιρέτως, το ίδιο. Δεν κάνει διακρίσεις, δεν καταλαβαίνει από φύλο, ηλικία, επαγγέλματα, εργασιακούς χώρους, κοινωνικό στάτους. Όπου και όποτε βρίσκει ευκαιρία κτυπά, αφήνοντας πίσω του ένα βαρύ αποτύπωμα, ενίοτε θανατηφόρο.

Αλλά, μπορείς να αναρωτηθείς από την άλλη, τι σόι δημοκράτης είναι αυτός που μάς έχει κλείσει στα σπίτια μας, που μάς έχει πάρει τη δουλειά, που δεν μάς αφήνει να διασκεδάσουμε, ούτε καν να πιούμε έναν καφέ; Κι εν τέλει, τι σόι δημοκράτης είναι αυτός που μάς έχει στερήσει τη φυσιολογική ζωή;  

Κάτι σαν Τζέκιλ και Χάιντ ο κορωνοϊός, λοιπόν, ένα πράγμα. Από τη μια σού δίνει να καταλάβεις ότι είσαι ένας κοινός θνητός, ευάλωτος στις ορέξεις του και στις αόρατες επιθέσεις του, σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις την ασημαντότητα της ύπαρξης σου.

Και από την άλλη, γι’ αυτήν τη συνεισφορά του, καλείσαι να πληρώσεις ένα σκληρό τίμημα, που μπορεί να εκτείνεται ακόμη κι έως τον αποχαιρετισμό από τούτο τον μάταιο κόσμο. Όχι ότι αυτός δεν θα έλθει κάποια στιγμή, αλλά είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία να προστεθείς στον μακάβριο απολογισμό μιας πανδημίας, ενδεχομένως και με δική σου ευθύνη. Είτε γιατί δεν πρόσεχες είτε ακόμη και γιατί δεν πίστευες στην ύπαρξη του ιού, θεωρώντας ότι ήταν το προϊόν μιας διεθνούς συνωμοσίας.

Στο πέρασμα των αιώνων, η ανθρωπότητα βρέθηκε αρκετές φορές αντιμέτωπη με φονικές επιδημίες, μετρώντας εκατομμύρια νεκρούς. Όμως, σε αντίθεση με το μακρινό παρελθόν, σήμερα είναι οπλισμένη με την αλματώδη πρόοδο της  επιστήμης. Της διαπίστωσης το αληθές, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι σε χρόνο – ρεκόρ, σε σχέση με ό, τι συνέβαινε τον περασμένο αιώνα, παρήχθησαν τα απαιτούμενα εμβόλια, που ήδη έχουν ριχτεί στη μάχη κατά της πανδημίας.

Είναι βέβαιο ότι θα τη νικήσουμε, σίγουρο αυτό όσο κι ο θάνατος. Η ήττα της συνιστά μια νομοτελειακή εξέλιξη. Αλλά το ζητούμενο είναι την επομένη μέρα, που θα είναι πολύ δύσκολη, αν και βαριά πληγωμένοι, να σταθούμε όρθιοι.

Επειδή συνήθως ό, τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει και πιο δυνατό, ας μάς γίνει πεποίθηση ότι πρέπει να βγούμε ενισχυμένοι από την τρέχουσα δοκιμασία, αναγεννημένοι στη συνέχεια μέσα από τις στάχτες μας.

Απαραίτητη προϋπόθεση, ωστόσο, είναι η προσήλωση στην κοινωνική αλληλεγγύη, κυρίως στην ενσυναίσθηση. Να μπαίνουμε, δηλαδή, στα στενότερα παπούτσια των άλλων, όπως προσδοκούμε ή απαιτούμε να μπαίνουν και οι άλλοι στα δικά μας.

Η λαϊκή θυμοσοφία δείχνει την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε. «Κράτα με να σε κρατώ, να ανεβούμε στο βουνό», «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο», είναι κάτι πολύ παραπάνω από παροιμίες. Είναι το διαχρονικό απόσταγμα εμπειριών, βγαλμένες μέσα από τις κακοτοπιές ενός σκληροτράχηλου βίου. Καλή ώρα, όπως αυτός που διάγουμε τον τελευταίο χρόνο…        

ΠΗΓΗ:  Εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ  

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα