Σήμερα, το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού λαού είναι η ακρίβεια και οι τεράστιες δαπάνες στέγασης, που μειώνουν τα πραγματικά εισοδήματα και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής. Η χώρα μας έχει το υψηλότερο κόστος στέγασης στην ΕΕ, ενώ ο πληθωρισμός στα τρόφιμα κινείται αυξητικά επί 26 συνεχόμενους μήνες.
Το βασικό ερώτημα στο οποίο η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει πειστική απάντηση είναι γιατί ενώ το τελευταίο διάστημα μειώθηκε το κόστος ενέργειας και σταθεροποιούνται οι διεθνείς τιμές πρώτων υλών, οι τιμές ειδών πρώτης ανάγκης στην Ελλάδα και, ειδικότερα, των τροφίμων, καλπάζουν.
Η απάντηση είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης από την κυβέρνηση, ώστε να αντιμετωπισθεί, με σοβαρούς ελέγχους, η ρίζα του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από τα υψηλά περιθώρια κέρδους με τα οποία λειτουργούν συγκεκριμένοι κλάδοι της οικονομίας. Ως αποτέλεσμα, τρόφιμα και άλλα είδη λαϊκής κατανάλωσης είναι ακριβότερα στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Τα επιδόματα που μοιράστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί να ανακούφισαν κάπως τα ευάλωτα νοικοκυριά, αλλά στο τέλος καταλήγουν να τροφοδοτούν την αισχροκέρδεια, εφόσον δεν επιβάλλεται κάποιος ουσιαστικός έλεγχος στις αγορές.
Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής έθεσε πρώτο στον δημόσιο διάλογο το στεγαστικό πρόβλημα προτείνοντας τη δημιουργία δεξαμενής 150.000 κοινωνικών κατοικιών είτε νεόδμητων είτε ανακαινισμένων με παροχή φορολογικών ή κινήτρων ανακατασκευής στους ιδιοκτήτες τους, που θα διατίθενται με φθηνό ενοίκιο σε νέους. Η χρυσή βίζα μπορεί να έδωσε μια ανάσα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Αλλά πλέον δημιουργεί προβλήματα στέγασης και αυξάνει τις ανισότητες. Γι’ αυτό και πρέπει να καταργηθεί άμεσα η χρυσή βίζα.
Έχουμε προτείνει, επίσης, τη μείωση του ΦΠΑ σε τρόφιμα και καύσιμα, όπως έγινε σε άλλες χώρες, μαζί με εντατικούς ελέγχους στην αγορά και ουσιαστική ενίσχυση της Επιτροπής Ανταγωνισμού που παραμένει αδικαιολόγητα υποστελεχωμένη.
Για να αποκτήσει η ελληνική οικονομία και κοινωνία μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στις κρίσεις απαιτούνται μακρόπνοες πολιτικές. Η κλιματική κρίση είναι εδώ, όμως η χώρα μας αποδεικνύεται παντελώς ανέτοιμη να την αντιμετωπίσει.
Η κυβέρνηση την επιστρατεύει συχνά ως δικαιολογία , ενώ είναι μία δεδομένη συνθήκη για την οποία όφειλαν να προετοιμαστούν εδώ και χρόνια δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις πολιτικές πρόληψης και την ουσιαστική αναβάθμιση της πολιτικής προστασίας.
Είναι, δε, όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία η δημιουργία ενός σύγχρονου παραγωγικού μοντέλου, που θα μειώσει την εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές. Αυτό το σχέδιο για να πετύχει χρειάζεται ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη, με την Πάτρα της σημαντικής βιομηχανικής και εμπορικής παράδοσης να βρίσκεται στο επίκεντρο μιας τέτοιας προοπτικής. Η ολοκλήρωση δικτύου φυσικού αεριού, η υπογειοποίηση του τρένου στο μεγαλύτερο δυνατό εύρος, ο διαβαθμιδικός φορέας διαχείρισης φράγματος Πείρου-Παραπείρου, η μετατροπή του Αεροδρομίου Αράξου σε πυλώνα τουριστικής και εμπορικής ανάπτυξης, ο εκσυγχρονισμός της λειτουργίας του αστικού μέσου σταθερής τροχιάς, η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου αποτελούν ορισμένα από τα κύρια έργα που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων και θα θέσουν τις βάσεις σε όλη την Αχαΐα για μια βιώσιμη και ανθεκτική οικονομία.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν η παράταξη, που στήριξε και έδωσε νέα πνοή στον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης κάνοντας πράξη την αποκέντρωση.
Οι περιφέρειες δεν μπορεί να είναι το «μακρύ χέρι» του Μαξίμου.
Στις πλάτες τους πέφτει το βάρος της ανάπτυξης και προτεραιότητα μας πρέπει να είναι συνδυασμοί, που θα υπηρετούν τον πολίτη και την περιφερειακή ανάπτυξη.
