«Μου ταιριάζει η έντεχνη μουσική»: Η Πατρινή Χριστίνα Μαρκεσίνη μας μιλά για το νέο της τραγούδι

24.06.2021 / 10:54
markesini

Συνέντευξη στην Βίκυ Μαυρομάτη

Είναι μόλις 22 χρονών κι όμως έχει καταφέρει να ασχολείται επαγγελματικά με τον μεγαλύτερο έρωτά της, τη μουσική και να μπει ταυτόχρονα για δεύτερη φορά στη «μάχη» των Πανελληνίων. Ο λόγος για τη Χριστίνα Μαρκεσίνη, η οποία πρόσφατα μας μάγεψε με τη φωνή της και το νέο της τραγούδι με τίτλο «Όλα μου θυμίζουνε εσένα». Η ίδια μας μιλάει για τη συνεργασία αυτή, την αγάπη της για την τέχνη καθώς και για το μέλλον που θα ήθελε να ξετυλίξει μπροστά της.

Πως πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με τη μουσική;

Πάντα μου άρεσε η μουσική και η τέχνη γενικότερα. Από μικρή θυμάμαι τραγουδούσα, έγραφα θεατρικά έργα και τα «ανέβαζα» με τα αδέλφια και τους φίλους μου. Ζωγράφιζα, πήγαινα χορό, μου άρεσε η ενασχόληση με μουσικά όργανα. Με λίγα λόγια κάθε είδους τέχνης εξέφραζε με διαφορετικό τρόπο την πολυδιάστατη προσωπικότητά μου. Βέβαια ποτέ δεν είχα φανταστεί μια επαγγελματική σταδιοδρομία στη μουσική ώσπου δύο γεγονότα άλλαξαν ριζικά τα σχέδιά μου. Αρχικά, ένας καθηγητής φωνητικής με άκουσε τυχαία να τραγουδάω ένα βράδυ σε ένα άδειο μαγαζί και αυθόρμητα μου πρότεινε να παρακολουθήσω μαθήματα φωνητικής και να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι. Πράγματι, ακολούθησα την προτροπή του και λίγους μήνες μετά, ο δικός μου αυθορμητισμός, αυτή τη φορά, με οδήγησε να ζητήσω ακρόαση από ένα φοιτητικό μαγαζί της Πάτρας στο οποίο έκανα και τα πρώτα μου live σε ηλικία 18 χρονών. Από τότε δουλεύω επαγγελματικά σε διάφορα μαγαζιά της Πάτρας.

Τι σημαίνει μουσική για σένα;

Η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος έκφρασης. Μέσω αυτής βιώνω κάθε μου στιγμή πιο συναρπαστική ή πιο ανώδυνη αντίστοιχα.

Πες μας λίγα λόγια για το νέο σου τραγούδι.

Το νέο μας τραγούδι με τίτλο «Όλα μου θυμίζουνε εσένα» σε στίχους και μουσική του αξιόλογου Νεκτάριου Πιτσιούγκα και ενορχήστρωση του Χρυσόστομου Αντωνιάδη, είναι μια παλιά πηγή έμπνευσης του Νεκτάριου που με δική του επιθυμία, φέρνουμε σήμερα στο φως, με τη δική μου φωνή. Θεωρώ πως είναι ένα τραγούδι τρυφερό, γλυκό, ελάχιστα νοσταλγικό και αρκετά χαρούμενο. Τραγουδώντας το, ένιωσα πως εκφράζει συναισθήματα ενός αθώου παιδικού χωρισμού.

«Μου ταιριάζει η έντεχνη μουσική»: Η Πατρινή Χριστίνα Μαρκεσίνη μας μιλά για το νέο της τραγούδι 2

Πόσο δύσκολο είναι να ξεκινήσει τη καριέρα του τώρα ένας νέος άνθρωπος, υπό αυτές τις συνθήκες;

Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα ήταν ήδη δύσκολα πριν τον κορωνοϊό, αλλά από όταν ξέσπασε και αυτό, δυσκόλεψαν πολύ περισσότερο. Στο τραγούδι και στην τέχνη γενικότερα, όλα λειτουργούν μέσα από κυκλώματα και αυτό δύσκολα αλλάζει. Επιπλέον, μέσα σε μια εποχή γρήγορων ρυθμών, καπιταλισμού και τεχνοκρατίας, έχει χαθεί η ουσία και η ποιότητα στον άνθρωπο και τις ανθρώπινες σχέσεις και κατά συνέπεια, στην τέχνη που δημιουργούν. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι τα έργα και η αξία τους που θα σου ανοίξουν το δρόμο αλλά το πόσο πουλάς σε μια κοινωνία χωρίς παιδεία, κριτική σκέψη και σωστά πρότυπα. Μακάρι η νέα γενιά να βρει το θάρρος να αντιμετωπίσει την σκληρή αλήθεια και να πάψει να δέχεται άκριτα οτιδήποτε της προσφέρουν, καθώς η αληθινή τέχνη βασίζεται στη βαθιά κατανόηση των ανθρώπων της εποχής.

Ποιο στυλ μουσικής πιστεύεις σου ταιριάζει περισσότερο;

Αισθάνομαι πως η προσωπικότητα και η φωνή μου ταιριάζουν καλύτερα στην έντεχνη μουσική. Χωρίς να αποκλείω τα όμορφα, ποιοτικά, λαϊκά τραγούδια.

Αποφάσισες να δώσεις για δεύτερη φορά πανελλήνιες. Για ποιο λόγο, ποιος ο στόχος σου και πόσο εύκολο ήταν;

Το παιδαγωγικό σύστημα της Ελλάδας είναι τραγικά λάθος. Ασκεί τρομερή πίεση στα παιδιά και συχνά τους καθιστά ανέφικτο να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Το σύστημα των Πανελληνίων παρά το γεγονός ότι εξαναγκάζει παιδιά 17 και 18 χρονών να πάρουν αποφάσεις ζωής – πράγμα εντελώς παράλογο – τους επιβάλλει και μια διαδικασία,  εντελώς υποκειμενική. Για παράδειγμα, την ικανότητα άκριτης αποστήθισης δεν την διαθέτουν όλοι, αυτό όμως δεν θα τους εμποδίσει να γίνουν σπουδαίοι επιστήμονες. Το σύστημα όμως το κάνει, δίνοντας στις πανελλήνιες έναν εντελώς άδικο και υποκειμενικό χαρακτήρα. Εγώ ήμουν ιδιαίτερα ανήσυχο και αντισυμβατικό παιδί. Μου άρεσε να ψάχνω διαρκώς διαφορετικά πράγματα. Πέρασα από σχολή ζωγραφικής με στόχο την Καλών Τεχνών, έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα στα Οικονομικά. Πάντα ένιωθα ότι οι επιλογές αυτές δεν με εκφράζουν και δεν είναι οι κατάλληλες για μένα. Έτσι έδωσα χρόνο, με γνώρισα και αποφάσισα πως μια σχολή ανθρωπιστικού χαρακτήρα θα είναι η κατάλληλη για μένα.

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα;

Δέκα χρόνια είναι πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και η ζωή με δίδαξε να μην κοιτάω τόσο μακριά. Πάντως σίγουρα θέλω να κάνω πράγματα που με εκφράζουν, μέσα από τα οποία θα συνεισφέρω στους άλλους και στον εαυτό μου.

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα